Το πάθος του Πάκκου με τον τζόγο-«Τα λάθη μου ήταν μεγάλα, τα καταλαβαίνω τώρα»
08:49 - 12 Δεκεμβρίου 2020
Έζησε την απόλυτη δόξα και την απόλυτη απαξίωση. Βίωσε τεράστιες χαρές και αποθέωση μέσα στα γήπεδα, αλλά και μεγάλες λύπες και πόνο έξω από αυτά. Από τη μια, ήταν ο καλύτερος Κύπριος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στα γήπεδα της χώρας μας κι από την άλλη, ένας άνθρωπος που εθίστηκε στον τζόγο.
«Το πάθος για τυχερά παιχνίδια το φέρνεις μαζί σου, δεν το αποκτάς στην πορεία της ζωής σου», υποστηρίζει σήμερα, κάνοντας τον απολογισμό του για τα χρόνια που πέρασαν. Μετανιώνει για τα λάθη του, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει το χρόνο πίσω για να τα διορθώσει. Πάλεψε όμως πολύ σκληρά με τους «δαίμονές» του και τους νίκησε, βρίσκοντας το νόημα της ζωής, μακριά από τα χαρτιά και τον ιππόδρομο.
Ο Ανδρέας Χριστοδούλου άλλως «Πάκκος», ήταν τη δεκαετία του ’60 και του ’70, ένας καλλιτέχνης των γηπέδων, αγωνιζόμενος για την Ομόνοια, τον Παναθηναϊκό και τον ΑΠΟΕΛ. Στα 27 του χρόνια, ένας τραυματισμός τον άφησε εκτός ποδοσφαίρου. Κάπου εκεί, μπήκαν για τα καλά στη ζωή του τα χαρτιά, ο ιππόδρομος και λίγο καιρό αργότερα, άνοιξε τη δική του χαρτοπαικτική λέσχη.
Σήμερα, όταν μιλά τα πάθη του, η φωνή του τρέμει. Φέρνει στο μυαλό του όσα έζησε κι ο πόνος εμφανίζεται στις εκφράσεις του προσώπου του. Λες και κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του, είναι και μια πρόκα που καρφώνεται στην ψυχή του.
«Η επαφή μου με τον ιππόδρομο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, γιατί γεννήθηκα στον Άγιο Δομέτιο, έξω από τον ιππόδρομο. Αυτό ήταν το λάθος της ζωής μου. Δυστυχώς για μένα».
«Το πάθος για τυχερά παιχνίδια το φέρνεις μαζί σου, δεν το αποκτάς στην πορεία της ζωής σου», υποστηρίζει σήμερα, κάνοντας τον απολογισμό του για τα χρόνια που πέρασαν. Μετανιώνει για τα λάθη του, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει το χρόνο πίσω για να τα διορθώσει. Πάλεψε όμως πολύ σκληρά με τους «δαίμονές» του και τους νίκησε, βρίσκοντας το νόημα της ζωής, μακριά από τα χαρτιά και τον ιππόδρομο.
Ο Ανδρέας Χριστοδούλου άλλως «Πάκκος», ήταν τη δεκαετία του ’60 και του ’70, ένας καλλιτέχνης των γηπέδων, αγωνιζόμενος για την Ομόνοια, τον Παναθηναϊκό και τον ΑΠΟΕΛ. Στα 27 του χρόνια, ένας τραυματισμός τον άφησε εκτός ποδοσφαίρου. Κάπου εκεί, μπήκαν για τα καλά στη ζωή του τα χαρτιά, ο ιππόδρομος και λίγο καιρό αργότερα, άνοιξε τη δική του χαρτοπαικτική λέσχη.
Σήμερα, όταν μιλά τα πάθη του, η φωνή του τρέμει. Φέρνει στο μυαλό του όσα έζησε κι ο πόνος εμφανίζεται στις εκφράσεις του προσώπου του. Λες και κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του, είναι και μια πρόκα που καρφώνεται στην ψυχή του.
«Η επαφή μου με τον ιππόδρομο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, γιατί γεννήθηκα στον Άγιο Δομέτιο, έξω από τον ιππόδρομο. Αυτό ήταν το λάθος της ζωής μου. Δυστυχώς για μένα».
«Αν βρεθεί άνθρωπος και πει ότι μου έδωσε λεφτά, να έρθει να μου το πει και εμένα»
Αυτός ο εθισμός με τα τυχερά παιχνίδια, δεν είχε χώρο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, αφού την εποχή που αγωνιζόταν ο Πάκκος, οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για τη φανέλα και την ομάδα τους.
«Τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα, δεν υπήρχαν στημένα παιχνίδια. Εμένα με κατηγόρησαν κάποτε και είπα και στις εφημερίδες και στα ραδιόφωνα, αν βρεθεί άνθρωπος που θα πει ότι μου έδωσε λεφτά για να έχω μειωμένη απόδοση, να έρθει να μου το πει και εμένα. Μόνο μια περίπτωση υπήρξε, όταν έπαιζα στον ΑΠΟΕΛ, που κάποιος αντιπρόσωπος του Πεζοπορικού με πλησίασε και μου είπε Πάκκο, εάν κερδίσετε αύριο τον Ολυμπιακό, ο κ. τάδε, να μην πούμε το όνομά του γιατί έφυγε από τη ζωή, θα σου δώσει 500 λίρες. Τελικά χάσαμε και την επόμενη του αγώνα, επειδή έπαιξα τόσο καλά, μου έδωσε 250 λίρες. Εκείνο τον καιρό με 250 λίρες, αγόραζες τέσσερα οικόπεδα».
Αυτός ο εθισμός με τα τυχερά παιχνίδια, δεν είχε χώρο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, αφού την εποχή που αγωνιζόταν ο Πάκκος, οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για τη φανέλα και την ομάδα τους.
«Τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα, δεν υπήρχαν στημένα παιχνίδια. Εμένα με κατηγόρησαν κάποτε και είπα και στις εφημερίδες και στα ραδιόφωνα, αν βρεθεί άνθρωπος που θα πει ότι μου έδωσε λεφτά για να έχω μειωμένη απόδοση, να έρθει να μου το πει και εμένα. Μόνο μια περίπτωση υπήρξε, όταν έπαιζα στον ΑΠΟΕΛ, που κάποιος αντιπρόσωπος του Πεζοπορικού με πλησίασε και μου είπε Πάκκο, εάν κερδίσετε αύριο τον Ολυμπιακό, ο κ. τάδε, να μην πούμε το όνομά του γιατί έφυγε από τη ζωή, θα σου δώσει 500 λίρες. Τελικά χάσαμε και την επόμενη του αγώνα, επειδή έπαιξα τόσο καλά, μου έδωσε 250 λίρες. Εκείνο τον καιρό με 250 λίρες, αγόραζες τέσσερα οικόπεδα».
«Τα λάθη μου ήταν μεγάλα, τα καταλαβαίνω τώρα…»
Ο ήπιος χαρακτήρας του και η πραότητα του, τον οδήγησαν πολλές φορές όμως, σε λάθος μονοπάτια. Ένα απ’ αυτά, το πιο δύσβατο και επικίνδυνο, ήταν τα χαρτιά, με τα οποία ασχολήθηκε όταν τερμάτισε την ποδοσφαιρική του καριέρα, σε ηλικία 27 ετών.
«Όταν τέλειωσα τη σταδιοδρομία μου σαν ποδοσφαιριστής, άνοιξα χαρτοπαικτική λέσχη, γιατί είχα πολλούς φίλους και έβλεπα ότι υπήρχε πεδίο, σε παρένθεση, να εκμεταλλευτείς. Γι’ αυτό άνοιξα τη λέσχη. Από εκείνη τη λέσχη, κέρδιζα πολλά λεφτά.
Όμως, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη, έφτασα σε ένα σημείο να αναπολώ τα παλιά χρόνια. Τα λάθη μου ήταν πολύ μεγάλα και τα καταλαβαίνω τώρα. Δεν εύχομαι σε κανένα να είναι άρρωστος, με τα τυχερά παιχνίδια».
Η απόφαση του να ανοίξει χαρτοπαικτική λέσχη, έγινε αποδεκτή από την σύζυγο και τα δύο παιδιά του, καθώς ήταν, όπως λέει, η δουλειά του. Ως εκ τούτου, για το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν γινόταν καμία συζήτηση στο σπίτι, για να σταματήσει ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο.
«Η λέσχη μου ήταν μόνο χαρτοπαικτική. Δεν υπήρχαν τα ζάρια, που είναι τα χειρότερα και στα οποία βρίσκεις τους χειρότερους χαρακτήρες. Ο κόσμος που ερχόταν ήταν ευκατάστατος, δεν κινδύνευε να καταστραφεί. Έρχονταν για να διασκεδάσουν και να περάσουν τις ώρες τους».
Ο ήπιος χαρακτήρας του και η πραότητα του, τον οδήγησαν πολλές φορές όμως, σε λάθος μονοπάτια. Ένα απ’ αυτά, το πιο δύσβατο και επικίνδυνο, ήταν τα χαρτιά, με τα οποία ασχολήθηκε όταν τερμάτισε την ποδοσφαιρική του καριέρα, σε ηλικία 27 ετών.
«Όταν τέλειωσα τη σταδιοδρομία μου σαν ποδοσφαιριστής, άνοιξα χαρτοπαικτική λέσχη, γιατί είχα πολλούς φίλους και έβλεπα ότι υπήρχε πεδίο, σε παρένθεση, να εκμεταλλευτείς. Γι’ αυτό άνοιξα τη λέσχη. Από εκείνη τη λέσχη, κέρδιζα πολλά λεφτά.
Όμως, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη, έφτασα σε ένα σημείο να αναπολώ τα παλιά χρόνια. Τα λάθη μου ήταν πολύ μεγάλα και τα καταλαβαίνω τώρα. Δεν εύχομαι σε κανένα να είναι άρρωστος, με τα τυχερά παιχνίδια».
Η απόφαση του να ανοίξει χαρτοπαικτική λέσχη, έγινε αποδεκτή από την σύζυγο και τα δύο παιδιά του, καθώς ήταν, όπως λέει, η δουλειά του. Ως εκ τούτου, για το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν γινόταν καμία συζήτηση στο σπίτι, για να σταματήσει ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο.
«Η λέσχη μου ήταν μόνο χαρτοπαικτική. Δεν υπήρχαν τα ζάρια, που είναι τα χειρότερα και στα οποία βρίσκεις τους χειρότερους χαρακτήρες. Ο κόσμος που ερχόταν ήταν ευκατάστατος, δεν κινδύνευε να καταστραφεί. Έρχονταν για να διασκεδάσουν και να περάσουν τις ώρες τους».
Όλες οι λέσχες είναι παράνομες… Δεν με ενοχλούσαν»
Την λέσχη του, τη διατήρησε για σαράντα πέντε χρόνια, σε διάφορες περιοχές της Λευκωσίας και παρότι ήταν παράνομη, όπως και όλες οι υπόλοιπες λέσχες που υπάρχουν, δεν τον ενόχλησε σχεδόν ποτέ η Αστυνομία.
«Όλες οι λέσχες είναι παράνομες, αλλά η Αστυνομία ήξερε ποιοι πήγαιναν σε ορισμένα υποστατικά και δεν ήθελαν να ενοχλήσουν αυτό τον κόσμο. Μπορεί να το έκαναν και για τον Πάκκο, αλλά πιστεύω το έκαναν για την ποιότητα του κόσμου που ερχόταν στην λέσχη. Οι πελάτες μας ήταν ποιοτικοί, ενώ υπήρχαν και άνθρωποι του ποδοσφαίρου που έρχονταν.
Με ενοχλούσαν πολύ σπάνια. Όταν έρχονταν με έστελναν στο Δικαστήριο, αλλά μόνο μια φορά κλήθηκε η ανάγκη για να παρουσιαστώ στο Δικαστήριο».
Τελικά, πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν ήταν σε ηλικία 70 ετών, αποφάσισε να κλείσει τη λέσχη. Ήταν τότε που διαπίστωσε ότι βαρέθηκε και ήταν καιρός να αποχωρήσει από το συγκεκριμένο επάγγελμα.
«Η απόφαση μου, λήφθηκε γιατί έφθασα 70 χρόνων και βαρέθηκα. Τώρα περνώ τις μέρες μου χωρίς να με ενδιαφέρει καθόλου ούτε ο ιππόδρομος, ούτε τα χαρτιά, ούτε τίποτα. Ήταν τελεσίδικη απόφαση».
Τα όσα λέει, ακολουθούνται από διαρκείς παύσεις. Στην ερώτηση αν τα χρήματα που κέρδισε από το ποδόσφαιρο σπαταλήθηκαν στα χαρτιά, ακολουθεί σιωπή. Αισθάνεσαι ξανά τον πόνο που αισθάνεται. «Έχεις δίκιο. Έχεις δίκιο», αρκείται να πει, λίγη ώρα αργότερα.
Την λέσχη του, τη διατήρησε για σαράντα πέντε χρόνια, σε διάφορες περιοχές της Λευκωσίας και παρότι ήταν παράνομη, όπως και όλες οι υπόλοιπες λέσχες που υπάρχουν, δεν τον ενόχλησε σχεδόν ποτέ η Αστυνομία.
«Όλες οι λέσχες είναι παράνομες, αλλά η Αστυνομία ήξερε ποιοι πήγαιναν σε ορισμένα υποστατικά και δεν ήθελαν να ενοχλήσουν αυτό τον κόσμο. Μπορεί να το έκαναν και για τον Πάκκο, αλλά πιστεύω το έκαναν για την ποιότητα του κόσμου που ερχόταν στην λέσχη. Οι πελάτες μας ήταν ποιοτικοί, ενώ υπήρχαν και άνθρωποι του ποδοσφαίρου που έρχονταν.
Με ενοχλούσαν πολύ σπάνια. Όταν έρχονταν με έστελναν στο Δικαστήριο, αλλά μόνο μια φορά κλήθηκε η ανάγκη για να παρουσιαστώ στο Δικαστήριο».
Τελικά, πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν ήταν σε ηλικία 70 ετών, αποφάσισε να κλείσει τη λέσχη. Ήταν τότε που διαπίστωσε ότι βαρέθηκε και ήταν καιρός να αποχωρήσει από το συγκεκριμένο επάγγελμα.
«Η απόφαση μου, λήφθηκε γιατί έφθασα 70 χρόνων και βαρέθηκα. Τώρα περνώ τις μέρες μου χωρίς να με ενδιαφέρει καθόλου ούτε ο ιππόδρομος, ούτε τα χαρτιά, ούτε τίποτα. Ήταν τελεσίδικη απόφαση».
Τα όσα λέει, ακολουθούνται από διαρκείς παύσεις. Στην ερώτηση αν τα χρήματα που κέρδισε από το ποδόσφαιρο σπαταλήθηκαν στα χαρτιά, ακολουθεί σιωπή. Αισθάνεσαι ξανά τον πόνο που αισθάνεται. «Έχεις δίκιο. Έχεις δίκιο», αρκείται να πει, λίγη ώρα αργότερα.
«Στη ζωή υπάρχουν πολύ ωραία πράγματα»
H στάση του, δείχνει ότι κατάλαβε τα λάθη του και πως αν έπαιρνε το χρόνο πίσω, δεν θα έκανε τα ίδια λάθη.
«Ποτέ, ποτέ, ποτέ, δεν θα έκανα τα ίδια λάθη. Στη ζωή, υπάρχουν πολύ ωραία πράγματα. Χωρίς να εκθέσεις τον εαυτό σου, χωρίς να εκμεταλλεύεσαι τον άλλο. Υπάρχουν τα θέατρα, τα σινεμά, η θάλασσα. Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα, τα οποία μπορείς να περάσεις την ώρα σου, σαν οικογενειάρχης.
Αν πρέπει να δώσω και μια συμβουλή προς τους νέους, είναι να αποφύγουν τα τυχερά παιχνίδια. Είναι μια μάστιγα, που συνέχεια υπάρχουν γκρεμοί και δεξιά και μπροστά και αριστερά. Αυτή είναι η προειδοποίηση μου».
H στάση του, δείχνει ότι κατάλαβε τα λάθη του και πως αν έπαιρνε το χρόνο πίσω, δεν θα έκανε τα ίδια λάθη.
«Ποτέ, ποτέ, ποτέ, δεν θα έκανα τα ίδια λάθη. Στη ζωή, υπάρχουν πολύ ωραία πράγματα. Χωρίς να εκθέσεις τον εαυτό σου, χωρίς να εκμεταλλεύεσαι τον άλλο. Υπάρχουν τα θέατρα, τα σινεμά, η θάλασσα. Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα, τα οποία μπορείς να περάσεις την ώρα σου, σαν οικογενειάρχης.
Αν πρέπει να δώσω και μια συμβουλή προς τους νέους, είναι να αποφύγουν τα τυχερά παιχνίδια. Είναι μια μάστιγα, που συνέχεια υπάρχουν γκρεμοί και δεξιά και μπροστά και αριστερά. Αυτή είναι η προειδοποίηση μου».
