Οι γιατροί που έβαλαν αθλητικά παπούτσια και έγραψαν ιστορία στα κυπριακά γήπεδα

Σημαντική και ανεξίτηλη είναι χαραγμένη στην ιστορία του αθλητικού κόσμου της Κύπρου, η διαχρονική προσφορά των γιατρών που κατάφεραν να διακριθούν ως αθλητές αλλά και μάλιστα ως πρωταθλητές. Η δράση των φιλάθλων γιατρών, κατάφερε να υλοποιηθεί και μέσω της Αθλητιατρικής Εταιρείας Κύπρου από το 1977, η οποία μεριμνούσε ταυτόχρονα και για την υγεία των Κυπρίων αθλητών. 

Στη λίστα με τους κορυφαίους αθλητές γιατρούς, ο οποίος κρατά τα σκήπτρα στον κυπριακό αθλητισμό στίβου είναι ο γνωστός καρδιολόγος Μάριος Κασσιανίδης στη Λευκωσία. Ο δρ. Κασσιανίδης διακρίθηκε στο άθλημά του, όχι μόνο ως μαθητής και φοιτητής της ιατρικής, αλλά και ως πτυχιούχος γιατρός. Οι επιδόσεις του ξεπέρασαν τα σύνορα της Κύπρου και της Ελλάδας.

Ο Μάριος Κασσιανίδης του Γ.Σ. «Τα Παγκύπρια», αναδείχθηκε την 1η Ιουλίου του 1976, πρώτος Πανελληνιονίκης στα 5000 μέτρα στην Αθήνα, στην κατηγορία των Νέων κατά των 23 χρόνων. Κατέρριψε το Πανελλήνιο ρεκόρ στα 10.000 μέτρα, με 28 λεπτά και 26.87 δεύτερα στην Πράγα, στις 19 Ιουνίου 1981 και στις 12/8/1982 αναδείχθηκε Βαλκανιονίκης στα 10.000 μέτρα στο Βουκουρέστι. Στους Κοινοπολιτειακούς αγώνες στην πόλη Brisbane της Αυστραλίας, στις 8 Οκτωβρίου 1982, κατέρριψε το Πανελλήνιο ρεκόρ στον Μαραθώνιο δρόμο, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα.

Μάλιστα, ο Μάριος Κασσιανίδης, είχε τη μεγάλη τιμή να είναι ο σημαιοφόρος της κυπριακής ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Los Angeles, το 1984, και αναγνωρίζεται ως ο μεγαλύτερος αθλητής Κύπρου, όλων των εποχών, στα αγωνίσματα μεγάλων αποστάσεων δέκα χιλιομέτρων και μαραθωνίου. Ο γιατρός Κασσιανίδης, υπήρξε υπόδειγμα αθλητή με ήθος και πολλοί νέοι της εποχής του, συνεπαρμένοι από τις επιτυχίες του, ακολούθησαν και αυτοί τον αθλητισμό στίβου και την ιατρική.

Στον ποδοσφαιρικό κόσμο της Κύπρου, ξεχώρισε με την παρουσία του, ο γνωστός ορθοπαιδικός Οδυσσέας Αθάνατος, του Ιπποκράτειου Ιδιωτικού Νοσοκομείο στην Έγκωμη. Ο γιατρός Αθάνατος αγωνίστηκε με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ στο Παγκύπριο Πρωτάθλημα 1972-73, καθώς και στο πρωτάθλημα Α’ Εθνικής της Ελλάδας 1973-74. Εκπαιδευόμενος, τότε, γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, υπήρξε ο στυλοβάτης της άμυνας, όχι μόνο της ομάδας του ΑΠΟΕΛ, αλλά και της Εθνικής Κύπρου, αφού αγωνιζόταν στην νευραλγική θέση του κεντρικού αμυντικού.

Παράλληλα, ακολουθούσε και το βεβαρημένο πρόγραμμα των ιατρικών του υποχρεώσεων στο Νοσοκομείο Λευκωσίας. Ο Οδυσσέας Αθάνατος, υπήρξε ένας σταρ της εποχής του για τη νεολαία που μόνο με την αίγλη ενός σύγχρονου Μέσι ή Νεϊμάρ θα μπορούσε να συγκριθεί...

Ένας άλλος σπουδαίος ποδοσφαιριστής, ήταν ο γνωστός χημικός στη Λευκωσία, Νίκος Θεοχαρίδης, ο οποίος αγωνίστηκε ως βασικός τερματοφύλακας της ομάδας της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας, του Χαλκάνωρα Ιδαλίου και του Ολυμπιακού Λευκωσίας. Αργότερα, διετέλεσε και πρόεδρος του Χαλκάνορα κατά τη διετία 1995-1997.

Αξιοσημείωτη επίσης, ήταν η προσφορά του γνωστού γιατρού Vahakn Atamyan, κατά τη διάρκεια της θητείας του (1998-2003), στο διοικητικό συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Λευκωσίας-Κερύνειας, «Ιπποκράτης», ο οποίος μάλιστα καθιέρωσε για πρώτη φορά πρωταθλήματα τένις, με τη συμμετοχή γιατρών από όλες τις επαρχίες.

Ο Vick Atamyan, διοργάνωσε επίσης και την πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα γιατρών στη Λευκωσία, με την ουσιαστική συνδρομή και συμμετοχή νοσηλευτών. Μάλιστα, μέσα σε ένα χρόνο, ο προπονητής της ομάδας, γιατρός ιστοπαθολόγος, Χάρης Χαραλάμπους, του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, οδήγησε την ομάδα του «Ιπποκράτη» στην κατάκτηση του τίτλου της Β’ Κατηγορίας του Παγκύπριου Ερασιτεχνικού Πρωταθλήματος 2000-01.

Τα extreme sports δεν ήταν δυνατό να μην δοκιμαστούν και από τους γιατρούς της Κύπρου. O ΛΟΚατζης γυναικολόγος Λουκής Βαρναβίδης, από τη Λευκωσία, το είχε παράπονο ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, δεν του επέτρεψαν την πτώση με αλεξίπτωτο. Έτσι, αυτό τον οδήγησε αργότερα στον αλεξιπτωτισμό. Ύστερα από πείρα 370 πτώσεων, στις 6 Νοεμβρίου 1996, σε μια πτώση ρουτίνας, ένας αψυχολόγητος ελιγμός με το μικρό του αλεξίπτωτο, τον οδήγησε, σε ανώμαλη προσγείωση. Το αποτέλεσμα, ήταν δέκα μέρες σε κώμα και πολλαπλά κατάγματα στη λεκάνη, πόδια και χέρια. Η περιπέτεια αυτή τον κράτησε έξι μήνες μακριά από τη γυναικολογία και μαιευτική.

Οι γιατροί που ανέλαβαν τα ηνία διοικήσεων 

Διαχρονικά μεγάλη ήταν η συμμετοχή λειτουργών της υγείας σε διοικήσεις σωματείων και αθλητικών συλλόγων της Κύπρου. Ο γιατρός Θεμιστοκλής Δέρβης, διετέλεσε πρόεδρος του ΓΣΠ σε δυο περιόδους και έπειτα ακολούθησε ο γιατρός Φρίξος Μιχαηλίδης και ο παθολόγος Γλαύκος Μιχαηλίδης. 

Επίσης, ο μαιευτήρας Ματθαίος Παπαπέτρου στις 4 Ιουνίου 1948, ηγήθηκε ιδρυτικής επιτροπής με στόχο τη δημιουργία του Σωματείου της Ομόνοιας. Με την ένταξη της Ομόνοιας στην ΚΟΠ, το 1953, ο γιατρός Παπαπέτρου διετέλεσε για πολλά χρόνια αντιπρόεδρος της ΚΟΠ, με πρόεδρο τον Νίκο Στυλιανάκη. 

Το 1949, ο γιατρός Τάκης Νικολαϊδης, ηγήθηκε του πρώτου διοικητικού συμβουλίου του σωματείου της Ομόνοιας και συνέχισε να εκλέγεται πρόεδρος για 25 συνεχή χρόνια, μέχρι το 1974. Ο γιατρός, ταυτίστηκε με την Ομόνοια και βίωση τις δυσκολίες και αντιξοότητες των πρώτων χρόνων, όσο και τη χρυσή εποχή όταν το σωματείο του μεσουρανούσε στο ποδόσφαιρο. 

Ο γενικός γιατρός επίσης, Μιχαλάκης Κιαγιάς, διετέλεσε πρόεδρος της Ανόρθωσης για ένα χρόνο (1962-63), ενώ ο παθολόγος Τάκης Πελεκάνος από το Παραλίμνηι, υπηρέτησε στην ίδια θέση για 12 χρόνια (1973-75). 

Στην ΑΕΛ ακόμη, πρόεδρος ήταν ο χειρούργος Γεώργιος Τορναρίτης, κατά την περίοδο 1976-82. Τον διαδέχθηκε ο φαρμακοποιός Λώρης Λυσιώτης, του οποίου η θητεία διήρκεσε από το 1982 μέχρι το 1996. 

Αξιοσημείωτη, ήταν ακόμη και η παρουσία του παθολόγου Κώστα Σχίζα στη Λευκωσία, ο οποίος ανέλαβε την προεδρία του σωματείου ΑΠΟΕΛ, για σύντομο διάστημα την περίοδο 2007-08. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως υπεύθυνος της ιατρικής ομάδας ποδοσφαίρου και πετόσφαιρας των γαλαζοκιτρίνων. 

*Με πληροφορίες από το βιβλίο του Λάκη Κ. Αναστασιάδη, Κυπρίων Ιατρών Έργα, η ιατρική στην Κύπρο 1950-2015