Πώς σημειώθηκε το μεγαλύτερο σκορ στην Κύπρο-«Έφαγαν και ήπιαν μέχρι σκασμού»

Το μεγαλύτερο σκορ που σημειώθηκε ποτέ και έγραψε ιστορία στην Κύπρο, ήταν ανάμεσα στις δυο ομάδες της Λεμεσού ΑΕΛ και Άρη το 1937, που ολοκληρώθηκε με το απίστευτο αποτέλεσμα, 24-1.  Αναμφισβήτητα, υπάρχουν αγώνες και αγώνες, που όσα χρόνια και αν περάσουν δύσκολα ξεχνιούνται. Τουναντίον, θα λέγαμε ότι οι αναμνήσεις από τέτοιους αγώνες είναι έντονα χαραγμένες στη μνήμη όσων τους παρακολούθησαν ή τους έζησαν από κοντά το 24-1 που σημείωσε η ΑΕΛ επί του Άρη το 1937, θεωρείται σαν το πιο μεγάλο σκορ στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Οι μεγαλύτεροι, σίγουρα θα θυμούνται αυτό το παιχνίδι στο ΓΣΟ και στο μυαλό τους, τους αποτυπώνονται ένα-ένα τα γκολ της ΑΕΛ, ενώ οι νεότεροι αναρωτιούνται πώς διαμορφώθηκε τέτοιο αστρονομικό αποτέλεσμα. Σικέ; Όχι βέβαια, αλλά κάτι άλλο συνέβηκε, το οποίο και εξηγεί σε παλαιότερο δημοσίευμα της εποχής του Φιλελεύθερου, ένας παλιός ποδοσφαιριστής που έλαβε μέρος στο παιχνίδι, τον κ. Αυγουστή Λάμπρου, ο οποίος ήταν μέλος εκείνης της ενδεκάδας του Άρη, που γνώρισε τη μεγάλη σε έκταση σκορ ήττα.

«Εγώ αγωνιζόμουν στη θέση του έξω αριστερά και ήμουν τότε 17 χρονών. Την προηγούμενη Κυριακή, πριν το ματς με την ΑΕΛ, ο Άρης αντιμετώπιζε στη Λάρνακα την ΕΠΑ. Στον δρόμο, έκαναν σταθμό στη Σκαρίνου και όλοι οι παίκτες κάθισαν και έφαγαν και ήπιαν μέχρι σκασμού που λέει ο λόγος. Πήγαν να παίξουν με την ΕΠΑ, μα ήταν αδύνατο να κουμαντάρουν τα πόδια τους, αφού τα στομάχια τους ήταν γεμάτα. Το πρώτο ημίχρονο έληξε με 4-0 υπέρ της ΕΠΑ. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίκτες του Άρη, έπιασαν πολύ καλή απόδοση και κέρδισαν τον αγώνα με 5-4. Όμως, αυτή η νίκη πληρώθηκε πολύ ακριβά, γιατί σχεδόν όλη ομάδα επέστρεψε στη Λευκωσία μεσοδιαλυμένη από τραυματισμούς».

Όπως εξήγησε τότε ο κ. Λάμπρου, «όταν θα παίζαμε με την ΑΕΛ, δεν συμπληρώναμε ενδεκάδα. Βάλαμε στην ομάδα και μερικούς μικρούς και ξεκινήσαμε τον αγώνα. Μόνος βασικός, ήταν ο γκολκήπερ ο Ανδρέας ο Οικονομίδης. Προπονητής μας τότε ήταν ο Βαρνάβας Παπακωνσταντίνου. Μικρού τότε όλοι που να συγκρατήσουμε την ΑΕΛ. Στα πρώτα πέντε λεπτά, ο τερματοφύλακας μας δέκτηκε έξι γκολ. Έπεσε χάμω τότε ο Οικονομίδης και έκανε τον τραυματία για να γίνει αλλαγή. Μπήκα τότε εγώ γκολκήπερ, μα πού να σταματσήσω τους παίκτες της ΑΕΛ. Έφαγα και εγώ καμμιά δεκαριά, αλλά θυμούμαι έντονα ένα πολύ δυνατό σουτ του Κώστα του Σολέα, από το κέντρο του γηπέδου το οποίο απέκρουσα με τα δάκτυλά μου, όμως δεν κατάφερα να κόψω την πορεία της μπάλας και μπήκα και εγώ με την μπάλα στα δίχτυα. Αναγκάστηκαν και εγώ να αποχωρήσω. Μπήκε τότε κάποιος Βασίλης, ο οποίος το 1941 πέθανε στον πόλεμο και έφαγε και εκείνος τα υπόλοιπα».

Μάλιστα, ερωτηθείς για το πώς βλέπει το ποδόσφαιρο μετά από χρόνια, ο κ. Λάμπρου είπε ότι, «είναι καλύτερο το ποδόσφαιρο σήμερα. Περισσότερη άνεση, σύγχρονα μέσα, πολλά λεφτά. Τότε εμείς τι είχαμε; Τίποτα δεν είχαμε. Μόνο για τη φανέλα αγωνιζόμαστε».

Ο κ. Λάμπρου, ήταν ένας από τους παλιούς ποδοσφαιριστές του Άρη,  ο οποίος έζησε σε μια δική του εποχή με διαφορετικούς τρόπους και καταστάσεις. Σήμερα πάντως, είναι σχεδόν απίθανό να επιτευχθεί σε παιχνίδι της ΚΟΠ, παρόμοιου σκορ του 1937. Και αν ακόμη συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα είναι το ποδοσφαιρικό τέλος μιας παγκόσμιας πρωτοτυπίας.