Ομόνοια: «Έτσι όπως τα κανες, μην ψάχνεις για μιαν άκρη»
15:43 - 08 Μαΐου 2018
Εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας του ο Λώρης Κυριάκου, προκειμένου να φανεί ενωτικός και όχι αδιάλλακτος, δήλωσε πρόθυμος να εξετάσει οποιαδήποτε άλλη πρόταση ίσως υπερτερεί εκείνης που ο συνδυασμός του προέκρινε.
Η γραμμή του, ωστόσο, τόσο πριν όσο και στη διάρκεια και αμέσως μετά από την εκλογική Γενική Συνέλευση της Ομόνοιας, ήταν πως η πρόταση Σταύρου Παπασταύρου αποτελούσε τη μόνη λύση για το «τριφύλλι». Γι’ αυτό άλλωστε και επικρίθηκε από την «αντιπολίτευση» πως επιχειρεί να την επιβάλλει εκβιαστικά και τρομοκρατώντας τον κόσμο των «πρασίνων».
Μολονότι αξιολόγησε την εκλογή όλων των μελών του συνδυασμού του ως ισχυρότατη εντολή να προχωρήσει με το πλάνο Παπασταύρου, ο νέος πρόεδρος εμφανίζεται τώρα έτοιμος να συναντηθεί με τον Ρόη Πογιατζή, ο οποίος στο μεσοδιάστημα έχει καταθέσει επισήμως τη δική του πρόταση για τη διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Πρόκειται προφανώς για ακόμη μια αντίφαση, στην οποία ο Κυριάκου «εξωθείται», καθώς ήδη μέλη της Ομόνοιας συλλέγουν υπογραφές, προκειμένου το Δ.Σ. να (υποχρεωθεί να) εξετάσει όλες τις προτάσεις, και σχολιάζουν πως σε διαφορετική περίπτωση η νέα ηγεσία του σωματείου δεν θα λειτουργεί ενωτικά, αλλά εξυπηρετώντας προσωπικές φιλοδοξίες.
Με αυτήν την εντελώς αλλοπρόσαλλη αφετηρία ως βάση και τη διχόνοια βαθιά μπολιασμένη στις τάξεις του «τριφυλλιού», η νέα ηγεσία του συλλόγου μοιάζει πλέον παγιδευμένη μέσα σε μια κλασική no-win-situation, μια κατάσταση δηλαδή, στην οποία είναι αδύνατον να κερδίσεις και ανεξαρτήτως επιλογής και έκβασης έχεις μόνον να χάσεις.
Αν η πρόταση Πογιατζή (εξεταστεί και) απορριφθεί, πρόεδρος και Δ.Σ. κινδυνεύουν να κατηγορηθούν πως μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία απλώς για τα μάτια του κόσμου. Αν, από την άλλη, η πρόταση Πογιατζή (αξιολογηθεί και) προκριθεί ως υπέρτερη, τότε για την αποδοχή κι εφαρμογή της ο Λώρης Κυριάκου και το προεδρείο του θα πρέπει να εξηγήσουν στο μεν Σταύρο Παπασταύρου πώς και γιατί μια θεωρούμενη ως σχεδόν τελειωμένη υπόθεση τινάσσεται στον αέρα, στα δε μέλη της Ομόνοιας γιατί απέκλιναν της δέσμευσης, με την οποία ζήτησαν (και πήραν) την ψήφο τους.
Με άλλα λόγια, είτε θα διατηρήσουν το ήδη διαμορφωμένο καθεστώς δυσαρέσκειας, αμφισβήτησης και επίκρισης από ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου (ακυρώνοντας τις ενωτικές εξαγγελίες και προθέσεις τους), είτε θα υποχρεωθούν σε αναδίπλωση (απέναντι στον Σταύρο Παπασταύρου) και παραδοχή (απέναντι στα μέλη του συλλόγου) λαθών εξ αρχής στη διαδικασία -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κύρος τους.
Και όλα αυτά δίχως να υπολογίζεται τι θα συμβεί, αν τελικώς επικρατήσει η νομική άποψη πως για την εκχώρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος σε (οποιονδήποτε) τρίτο χρειάζεται (όχι απλώς γενική, αλλά) καταστατική συνέλευση και πλειοψηφία 75%...
Όχι ακριβώς ό,τι ήλπιζαν και ονειρεύονταν όσοι περίμεναν πως μετά την ανάδειξη νέας διοίκησης η Ομόνοια θα γυρίσει σελίδα σε μια πραγματικά καλύτερη εποχή απ’ αυτήν που βιώνει τα τελευταία χρόνια…
Η γραμμή του, ωστόσο, τόσο πριν όσο και στη διάρκεια και αμέσως μετά από την εκλογική Γενική Συνέλευση της Ομόνοιας, ήταν πως η πρόταση Σταύρου Παπασταύρου αποτελούσε τη μόνη λύση για το «τριφύλλι». Γι’ αυτό άλλωστε και επικρίθηκε από την «αντιπολίτευση» πως επιχειρεί να την επιβάλλει εκβιαστικά και τρομοκρατώντας τον κόσμο των «πρασίνων».
Μολονότι αξιολόγησε την εκλογή όλων των μελών του συνδυασμού του ως ισχυρότατη εντολή να προχωρήσει με το πλάνο Παπασταύρου, ο νέος πρόεδρος εμφανίζεται τώρα έτοιμος να συναντηθεί με τον Ρόη Πογιατζή, ο οποίος στο μεσοδιάστημα έχει καταθέσει επισήμως τη δική του πρόταση για τη διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Πρόκειται προφανώς για ακόμη μια αντίφαση, στην οποία ο Κυριάκου «εξωθείται», καθώς ήδη μέλη της Ομόνοιας συλλέγουν υπογραφές, προκειμένου το Δ.Σ. να (υποχρεωθεί να) εξετάσει όλες τις προτάσεις, και σχολιάζουν πως σε διαφορετική περίπτωση η νέα ηγεσία του σωματείου δεν θα λειτουργεί ενωτικά, αλλά εξυπηρετώντας προσωπικές φιλοδοξίες.
Με αυτήν την εντελώς αλλοπρόσαλλη αφετηρία ως βάση και τη διχόνοια βαθιά μπολιασμένη στις τάξεις του «τριφυλλιού», η νέα ηγεσία του συλλόγου μοιάζει πλέον παγιδευμένη μέσα σε μια κλασική no-win-situation, μια κατάσταση δηλαδή, στην οποία είναι αδύνατον να κερδίσεις και ανεξαρτήτως επιλογής και έκβασης έχεις μόνον να χάσεις.
Αν η πρόταση Πογιατζή (εξεταστεί και) απορριφθεί, πρόεδρος και Δ.Σ. κινδυνεύουν να κατηγορηθούν πως μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία απλώς για τα μάτια του κόσμου. Αν, από την άλλη, η πρόταση Πογιατζή (αξιολογηθεί και) προκριθεί ως υπέρτερη, τότε για την αποδοχή κι εφαρμογή της ο Λώρης Κυριάκου και το προεδρείο του θα πρέπει να εξηγήσουν στο μεν Σταύρο Παπασταύρου πώς και γιατί μια θεωρούμενη ως σχεδόν τελειωμένη υπόθεση τινάσσεται στον αέρα, στα δε μέλη της Ομόνοιας γιατί απέκλιναν της δέσμευσης, με την οποία ζήτησαν (και πήραν) την ψήφο τους.
Με άλλα λόγια, είτε θα διατηρήσουν το ήδη διαμορφωμένο καθεστώς δυσαρέσκειας, αμφισβήτησης και επίκρισης από ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου (ακυρώνοντας τις ενωτικές εξαγγελίες και προθέσεις τους), είτε θα υποχρεωθούν σε αναδίπλωση (απέναντι στον Σταύρο Παπασταύρου) και παραδοχή (απέναντι στα μέλη του συλλόγου) λαθών εξ αρχής στη διαδικασία -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κύρος τους.
Και όλα αυτά δίχως να υπολογίζεται τι θα συμβεί, αν τελικώς επικρατήσει η νομική άποψη πως για την εκχώρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος σε (οποιονδήποτε) τρίτο χρειάζεται (όχι απλώς γενική, αλλά) καταστατική συνέλευση και πλειοψηφία 75%...
Όχι ακριβώς ό,τι ήλπιζαν και ονειρεύονταν όσοι περίμεναν πως μετά την ανάδειξη νέας διοίκησης η Ομόνοια θα γυρίσει σελίδα σε μια πραγματικά καλύτερη εποχή απ’ αυτήν που βιώνει τα τελευταία χρόνια…
