Ας χωρίσουμε τους δημοσιογράφους ανά ομάδα, να φτιάχνουν ρεπορτάζ κατά παραγγελία

Έκανα το λάθος να αναδείξω μέσω Twitter την Κυριακή (13/1) την ποδοσφαιρική εργασία και τον προγραμματισμό που εσώκλειε το γκολ με το οποίο ο Απόλλων κέρδισε την Ομόνοια.

Το λάθος μου ήταν βεβαίως πως ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο αντί να σημειώσω ότι ο παίκτης που παίρνει την μπάλα έξω δεξιά, για να δώσει την ασίστ, βρίσκεται μισό σώμα μπροστά από τον τελευταίο αμυνόμενο, όπως αποδείχθηκε αφότου πάγωσε η οθόνη, τραβήχτηκε η βοηθητική γραμμή και έγινε το ψηφιακό ζουμ – εάν είχαμε VAR το γκολ θα είχε ακυρωθεί. Βεβαίως την ώρα του ματς και ευρισκόμενος στην καφετέρια καμιά 10αρια μέτρα μακριά από την οθόνη, όλα αυτά τα είδα ως οριακά που δικαιολογούν το λάθος. Τι το ήθελα;

Καταιγισμός πυρών από οπαδούς ομάδας που δεν αγωνιζόταν στο εν λόγω παιχνίδι, αλλά είχε λόγο να αγωνιά για το αποτέλεσμα. Στα πολλά κράτησα την αγωνιώδη προσπάθεια και απαίτησή τους για «αντικειμενική δημοσιογραφία». Η οποία αντικειμενικότητα είναι σαν την ευτυχία: όλοι την ψάχνουν, κανένας δεν την βρίσκει.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από εισήγηση του καθηγητή στο Τμήμα ΜΜΕ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε ημερίδα του ΚΥΠΕ. Λέει ο κ. Πλειός: «Δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα, επειδή οι ειδήσεις είναι ένα αδιαίρετο σύνολο γεγονότων και απόψεων. Ακριβέστερα, συνιστούν προβολή ορισμένων γεγονότων υπό το πρίσμα ορισμένων απόψεων. Αντικειμενικότητα δεν υπάρχει ούτε κατά την επιλογή, ούτε κατά τη διαμόρφωση του γεγονότος ως ειδησεογραφικής ιστορίας.

Θα μπορούσε η δημοσιογραφική αποτύπωση των γεγονότων να είναι αντικειμενική, αν χρησιμοποιούσε τη μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών. Αλλά, τότε δεν θα ήταν δημοσιογραφική. Στην καλύτερη περίπτωση, ως αντικειμενικότητα θα μπορούσε να οριστεί η αποτύπωση των γεγονότων υπό το πρίσμα των πιο διαδεδομένων απόψεων. Αυτό όμως δεν κάνει τις ειδήσεις αντικειμενικές. Επιπλέον δε, οι ειδήσεις συμβάλλουν τα μέγιστα, ώστε ορισμένες απόψεις να γίνουν ή να συνεχίσουν να είναι επικρατούσες».

Οπότε ο καθένας κρίνει με βάση το δικό του, υποκειμενικό κριτήριο και τις επικρατούσες απόψεις.

Στο μεταξύ, δεν είμαι και σίγουρος εάν οι φίλαθλοι είναι έτοιμοι να δεχτούν «αντικειμενικές» απόψεις διαφορετικές από τις δικές τους ή ως «αντικειμενικές» ορίζουν τις απόψεις που συμβαδίζουν με τη δική τους. Διότι η δική μου λογική λέει πως ένας υγιής φίλαθλος που θα δει το δεύτερο γκολ του Απόλλωνα, πρώτα θα προσέξει ότι είναι ένα όμορφο γκολ και μετά πως μπορεί να είναι και offside. Φυσικά μπορεί να μην είμαι υγιής…

Στο μεταξύ, ένας συνάδελφος που έκανε το λάθος να σχολιάσει τη διαιτησία στο ΑΠΟΕΛ – Ανόρθωση βρίσκοντας πέναλτι για τη φιλοξενούμενη, έγινε κόκκινo πανί για τους υπόλοιπους, όπως μπορεί να γίνω και ‘γω για τους οπαδούς της Ανόρθωσης, λέγοντας πως διαφωνώ με το συνάδελφο – αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμα να λέει την άποψή, εφόσον δεν είναι προσβλητική – διότι πιστεύω ότι δεν υπάρχει πέναλτι.

Όπως εχθροί είναι για τους φίλους του Απόλλωνα όσοι δημοσιογράφοι τόλμησαν να το γράψουν πως το δεύτερο γκολ της ομάδας τους ήταν offside. Μάλιστα ορισμένοι τους επικηρύσσουν, αναρτώντας τη μάπα τους σε σελίδες οπαδών στο Facebook – ναι έχει περάσει και η δική μου μούρη από τις σελίδες αυτές.

Αφού αντικειμενικότητα δεν υπάρχει και επειδή οι διαφορετικές απόψεις φαίνεται ότι δύσκολα γίνονται αποδεκτές (εκτός αν είναι «αντικειμενικές», δηλαδή συμφωνούν με τις δικές μας !), δύο πράγματα μένουν: είτε να συμβιβαστούμε με λοβοτομημένα περιγραφικά ρεπορτάζ χωρίς άποψη ή να χωρίσουμε τους δημοσιογράφους σε στρατόπεδα, ανά ομάδα.

Κάθε δημοσιογράφος θα φτιάχνει το ρεπορτάζ κατά παραγγελία, όπως φτιάχνουν τις πίτσες στις πιτσαρίες, σερβίροντας αυτά θα γράφει αυτά που θέλει να διαβάσει ο φίλαθλος στον οποίο απευθύνεται.

Και κάπως έτσι θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.