ΑΠΟΕΛ: Το λάθος με το σύστημα και τον Τάμαρι
11:48 - 05 Φεβρουαρίου 2019
Για περίπου ένα δίμηνο ο ΑΠΟΕΛ πέρασε, αμιγώς σε αγωνιστικό επίπεδο, ζωή… χαρισάμενη. Εννέα συναπτές νίκες, επτά εκ των οποίων στο πρωτάθλημα και τέσσερις εν τη απουσία του Μούσα αλ Τάμαρι, είχαν πείσει σχεδόν άπαντες ότι το 3-5-2 του Πάολο Τραμετσάνι και ο χαρισματικός Ιορδανός ήταν η απάντηση σε όλα τα προβλήματα που είχαν ταλαιπωρήσει την ομάδα από το ξεκίνημα της σεζόν.
Η διάψευση αυτή της βεβαιότητας ήλθε ακριβώς πάνω στο σημείο που όλοι πίστευαν ότι οι πρωταθλητές είχαν πλέον όλα τα απαραίτητα, για να ανεβάσουν στροφές. Με την επιστροφή του Τάμαρι από το Κύπελλο Εθνών Ασίας και την υλοποίηση τεσσάρων μεταγραφών στο χειμερινό παζάρι οι «γαλαζοκίτρινοι» έδειχναν έτοιμοι να πατήσουν γκάζι, ωστόσο Αλκή και Πάφος απέδειξαν -μέσα στο ΓΣΠ- ότι η πορεία έως τον τίτλο δεν (θα) είναι περίπατος.
Το 3-5-2 αποδείχθηκε λειτουργικό, αλλά δεν είναι πανάκεια. Με το πέρασμα του χρόνου οι αντίπαλοι το αναλύουν και το αποκωδικοποιούν. Κάποιοι προσαρμόζουν πάνω του το δικό τους σύστημα (βλέπε Κέρκεζ στο πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΛ), κάποιοι το αντιμετωπίζουν με τα δικά τους όπλα (ο Αναστασίου με 4-4-2 και ρόμβο, ο Σακκάς με 4-1-4-1, ο Κόπιτς με 4-3-3) και, κατά τα φαινόμενα, πλησιάζουν ή επιτυγχάνουν να το εξουδετερώσουν.
Από την άλλη, ο Μούσα αλ Τάμαρι μπορεί να κάνει τη διαφορά, υπό την προϋπόθεση όμως ότι και οι υπόλοιποι κάνουν τη δουλειά τους. Το περασμένο Σάββατο, π.χ., ο Ιορδανός απέσπασε ακόμη ένα πέναλτι, αλλά δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει τα δύο εξαιρετικά φτηνά γκολ που επέτρεψε η άμυνα του ΑΠΟΕΛ.
Όσοι συνεπώς, εντός κι εκτός ομάδας, πίστεψαν ότι με την επιστροφή του χαρισματικού άσου και το 3-5-2 οι «γαλαζοκίτρινοι» είχαν αφήσει πίσω τους κάθε έγνοια και σκοτούρα, έκαναν λάθος. Αν το έχουν συνειδητοποιήσει και αν έχουν βρει τον τρόπο να το διορθώσουν, θα φανεί προσεχώς.
Η διάψευση αυτή της βεβαιότητας ήλθε ακριβώς πάνω στο σημείο που όλοι πίστευαν ότι οι πρωταθλητές είχαν πλέον όλα τα απαραίτητα, για να ανεβάσουν στροφές. Με την επιστροφή του Τάμαρι από το Κύπελλο Εθνών Ασίας και την υλοποίηση τεσσάρων μεταγραφών στο χειμερινό παζάρι οι «γαλαζοκίτρινοι» έδειχναν έτοιμοι να πατήσουν γκάζι, ωστόσο Αλκή και Πάφος απέδειξαν -μέσα στο ΓΣΠ- ότι η πορεία έως τον τίτλο δεν (θα) είναι περίπατος.
Το 3-5-2 αποδείχθηκε λειτουργικό, αλλά δεν είναι πανάκεια. Με το πέρασμα του χρόνου οι αντίπαλοι το αναλύουν και το αποκωδικοποιούν. Κάποιοι προσαρμόζουν πάνω του το δικό τους σύστημα (βλέπε Κέρκεζ στο πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΛ), κάποιοι το αντιμετωπίζουν με τα δικά τους όπλα (ο Αναστασίου με 4-4-2 και ρόμβο, ο Σακκάς με 4-1-4-1, ο Κόπιτς με 4-3-3) και, κατά τα φαινόμενα, πλησιάζουν ή επιτυγχάνουν να το εξουδετερώσουν.
Από την άλλη, ο Μούσα αλ Τάμαρι μπορεί να κάνει τη διαφορά, υπό την προϋπόθεση όμως ότι και οι υπόλοιποι κάνουν τη δουλειά τους. Το περασμένο Σάββατο, π.χ., ο Ιορδανός απέσπασε ακόμη ένα πέναλτι, αλλά δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει τα δύο εξαιρετικά φτηνά γκολ που επέτρεψε η άμυνα του ΑΠΟΕΛ.
Όσοι συνεπώς, εντός κι εκτός ομάδας, πίστεψαν ότι με την επιστροφή του χαρισματικού άσου και το 3-5-2 οι «γαλαζοκίτρινοι» είχαν αφήσει πίσω τους κάθε έγνοια και σκοτούρα, έκαναν λάθος. Αν το έχουν συνειδητοποιήσει και αν έχουν βρει τον τρόπο να το διορθώσουν, θα φανεί προσεχώς.
