Το καρδιογράφημα του Τραμετσάνι
06:48 - 12 Μαρτίου 2019
Μια πάνω, μια κάτω. Ο ΑΠΟΕΛ του Τραμετσάνι μοιάζει με καρδιογράφημα το τελευταίο διάστημα. Ένα καρδιογράφημα που μέχρι και πριν τρεις βδομάδες φαινόταν κανονικό, με τα πάνω και τα κάτω του, ωστόσο, εσχάτως φλερτάρει επικίνδυνα με το κάτω μέρος, αφού πάει λίγο πάνω και πολύ κάτω.
Ο ΑΠΟΕΛ μπήκε στο 2019 με τέσσερις σερί νίκες: δύο επί της Δόξας (η μια στο Κύπελλο Coca - Cola) και από μια με Ανόρθωση και ΑΕΛ (στο Τσίρειο). Από τις 28 Ιανουαρίου έως και σήμερα έδωσε άλλους δέκα αγώνες, με απολογισμό τρεις νίκες, έξι ισοπαλίες και μια ήττα. Οι δύο ισοπαλίες ήταν με την ΑΕΚ στο Κύπελλο Coca – Cola (1-1, 3-3), φέρνοντας τους πρωταθλητές στους «4» για έκτη συνεχή χρονιά.
Εντός του 2019 ο ΑΠΟΕΛ έχει τρεις μεγάλες επιτυχίες: τα δύο «διπλά» στο Τσίρειο με ΑΕΛ και Απόλλων και την πρόκριση επί της ΑΕΚ.
Έχει όμως και την εντός έδρας ήττα από την Πάφο – μόλις δεύτερη επί Τραμετσάνι, η πρώτη από την ΑΕΚ στην Αρένα το Νοέμβριο – και ισοπαλίες με Αλκή, Ν. Σαλαμίνα (εκτός) και δύο φορές ΑΕΚ, την οποία οι γαλαζοκίτρινοι δεν κέρδισαν σε καμιά από τις έξι φετινές συναντήσεις (υπάρχει και το Super Cup).
Η πτώση του Αλ – Τάμαρι
Η κάμψη του ΑΠΟΕΛ δεν φαίνεται να είναι άσχετη με την καθίζηση του Αλ – Τάμαρι, ο οποίος γύρισε άλλος άνθρωπος από το Asian Cup. Αγωνίστηκε τελευταία φορά στις 22 του Δεκέμβρη και έκτοτε μπήκε ξανά στην ομάδα στις 2 του Φλεβάρη, αγνώριστος.
Η κάμψη του ΑΠΟΕΛ δεν φαίνεται να είναι άσχετη με την καθίζηση του Αλ – Τάμαρι, ο οποίος γύρισε άλλος άνθρωπος από το Asian Cup. Αγωνίστηκε τελευταία φορά στις 22 του Δεκέμβρη και έκτοτε μπήκε ξανά στην ομάδα στις 2 του Φλεβάρη, αγνώριστος.
Εάν δεν υπήρχε η πρόκριση επί της ΑΕΚ, η οποία επετεύχθη στην εκπνοή χάρη στους Γιώργηδες (Μερκή και Εφραίμ), σίγουρα ο Τραμετσάνι θα ήταν σε πολύ δυσκολότερη θέση. Όμως μέσα από τα αποτελέσματα, ο Ιταλός και η ομάδα του δεν φαίνεται να υστερούν έναντι των άλλων τριών ομάδων που τους ακολουθούν (Απόλλων, ΑΕΛ και ΑΕΚ). Οπότε είναι λίγο υπερβολική η μεγάλη γκρίνια.
Κάνοντας… ταμείο
Σίγουρα ο ΑΠΟΕΛ δεν πλεονεκτεί σαφώς έναντι των τριών υπολοίπων (παρότι κέρδισε τρεις από τους τέσσερις αγώνες απέναντι στις ομάδες της Λεμεσού), όπως θα ήθελαν οι απαιτητικοί οπαδοί του. Όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο Ιταλός είχε να διαχειριστεί μια όχι και τόσο ισχυρή ομάδα, η οποία αποκλείστηκε το καλοκαίρι τόσο από το Champions όσο και από το Europa League.
Λόγω διαφόρων προβλημάτων, παίκτες που έκαναν τη διαφορά όπως Καρλάο, Ενσούε, Ντε Βινσέντι και Αλ-Τάμαρι, είτε είναι εκτός ομάδες, είτε αποτελούν σκιά του εαυτού τους.
Οπότε, εάν ο ΑΠΟΕΛ σήμερα δεν υστερεί έναντι των υπόλοιπων, αυτό σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει επειδή ο Τραμετσάνι βρήκε λύσεις εκ των έσω και πήρε το μάξιμουμ από παίκτες - παγκίτες, όπως ήταν οι Βούρος, Μερκής, Γκέντσογλου, Μπάλογκ, Καζού και Νατέλ.
Εν κατακλείδι, ο Ιταλός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε μάγος, αλλά ούτε και καταστροφέας. Υπό το πρίσμα αυτό, καθώς ο Τραμετσάνι είναι στην… πιλάντζα που λέμε και στην Κύπρο και με την τάση που έχει ο ΑΠΟΕΛ να «τρώει» προπονητές, μάλλον ήταν πρώιμη η ανανέωση της συνεργασίας έως το 2020 – εκτός αν υπάρχει σε αυτήν κάποια ρήτρα που δεν γνωρίζουμε και η οποία θα γλιτώσει τον σύλλογο την ενδεχόμενη και ζημιογόνο αποζημίωση.
