«Φωτιά και λάβρα» τα (νέα) άκρα του Απόλλωνα!
06:40 - 01 Ιουλίου 2019
Στο καλοκαιρινό παζάρι ουδείς μπορεί να προσπερνά τις επιμέρους (πέραν της αγωνιστικής) παραμέτρους μιας μεταγραφής. Όταν το τόπι δεν κυλάει, όλα τα υπόλοιπα παίζουν μπάλα: και τα οικονομικά μεγέθη, και οι εντυπώσεις, και το timing μιας κίνησης.
Με αυτό το δεδομένο ήταν σημαντικό για τον Απόλλωνα το μπαράζ ανακοινώσεων των περασμένων ημερών (Γιαννιώτας, Γκακπέ, Σάλαϊ), αφού κατέδειξε ότι τα αντανακλαστικά των ιθυνόντων δεν είναι… σκουριασμένα, ενώ συνάμα «έφτιαξε» και τον κόσμο που είχε αρχίσει ν’ ανησυχεί ή/και να δυσφορεί.
Όταν όμως καταλαγιάσει αυτός ο αχός, τότε θα μιλήσει το γήπεδο. Εκ των προτέρων ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος για την ετυμηγορία του. Στον Απόλλωνα, ωστόσο, (θα) μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι πως -τουλάχιστον για την αχίλλειο πτέρνα της περασμένης περιόδου- έκαναν ό,τι έπρεπε και ό,τι μπορούσαν.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ: Το χρήμα (της Ευρώπης) «μιλά»!
Είναι πανθομολογούμενο ότι οι «κυανόλευκοι» έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο και πλησίασαν -όσο ποτέ άλλοτε την τελευταία δεκαετία- τον τίτλο την προπερασμένη περίοδο (2017/18). Κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού της; Υψηλή ένταση, υψηλή ταχύτητα. Αμφότερες εκπορευόμενες κατά κύριο λόγο από τα πλάγια, χάρη στους (τότε) νεοφερμένους Ζάντερ (αριστερός μπακ) και Γιάκολις (δεξιός εξτρέμ) που «κούμπωσαν» ιδανικά με τους Παπουλή και Πέδρο αντιστοίχως.
Την περασμένη σεζόν (2019/19) οι δύο τελευταίοι κινήθηκαν σε πιο ρηχά νερά, ο Βασιλείου έβγαλε σχεδόν μόνος όλη τη χρονιά στο αριστερό άκρο, ενώ Καραγιόλ (κυρίως) και Περέιρα (δευτερευόντως) δεν κάλυψαν το κενό του Γιάκολις.
Με την απόκτηση των Μπεσάτ, Αγκίρε, Γιαννιώτα, Γκακπέ και την επιστροφή Πίττα ο Απόλλωνας αφ’ ενός απέκτησε (αναμφισβήτητα) περισσότερη ισορροπία και μεγαλύτερο βάθος στο άκρα, αφ’ ετέρου δικαιούται να ελπίζει ότι θα έχει και καλύτερη ποιότητα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ: Η καρδιά και το «ευχαριστώ» του Ρομπέρζ! (pic)
Εν πρώτοις, διότι πλέον μπορεί να καταρτίσει ενδεκάδα, στην οποία όλοι οι (αυθεντικοί) ακραίοι του θα παίζουν πάνω στη γραμμή με το καλό τους πόδι (σ.σ. πλέον έχει και επαρκείς αριστεροπόδαρους). Κατά δεύτερον, διότι -σε σύγκριση με τους προκατόχους τους- οι νεοφερμένοι διαθέτουν σημαντικά περισσότερη ταχύτητα.
Αν το αποδείξουν εντός αγωνιστικού χώρου, βοηθώντας την ομάδα να γίνει πιο γρήγορη, πιο απρόβλεπτη και πιο αποτελεσματική, τότε η νυν σύνθεση στα πλάγια ίσως αποδειχθεί ανώτερη κι εκείνης προ διετίας.
Τι (θα) απομένει τότε έως τον τίτλο; Αφ’ ενός να αποδειχθεί ο Μαλ ισάξιος του Βάλε και να καλυφθούν στον άξονα τα κενά (και σε επίπεδο προσωπικότητας και ηγετικών χαρακτηριστικών) των Ρομπέρζ, Άλεφ και Μάγκλιτσα.
Με αυτό το δεδομένο ήταν σημαντικό για τον Απόλλωνα το μπαράζ ανακοινώσεων των περασμένων ημερών (Γιαννιώτας, Γκακπέ, Σάλαϊ), αφού κατέδειξε ότι τα αντανακλαστικά των ιθυνόντων δεν είναι… σκουριασμένα, ενώ συνάμα «έφτιαξε» και τον κόσμο που είχε αρχίσει ν’ ανησυχεί ή/και να δυσφορεί.
Όταν όμως καταλαγιάσει αυτός ο αχός, τότε θα μιλήσει το γήπεδο. Εκ των προτέρων ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος για την ετυμηγορία του. Στον Απόλλωνα, ωστόσο, (θα) μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι πως -τουλάχιστον για την αχίλλειο πτέρνα της περασμένης περιόδου- έκαναν ό,τι έπρεπε και ό,τι μπορούσαν.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ: Το χρήμα (της Ευρώπης) «μιλά»!
Είναι πανθομολογούμενο ότι οι «κυανόλευκοι» έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο και πλησίασαν -όσο ποτέ άλλοτε την τελευταία δεκαετία- τον τίτλο την προπερασμένη περίοδο (2017/18). Κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού της; Υψηλή ένταση, υψηλή ταχύτητα. Αμφότερες εκπορευόμενες κατά κύριο λόγο από τα πλάγια, χάρη στους (τότε) νεοφερμένους Ζάντερ (αριστερός μπακ) και Γιάκολις (δεξιός εξτρέμ) που «κούμπωσαν» ιδανικά με τους Παπουλή και Πέδρο αντιστοίχως.
Την περασμένη σεζόν (2019/19) οι δύο τελευταίοι κινήθηκαν σε πιο ρηχά νερά, ο Βασιλείου έβγαλε σχεδόν μόνος όλη τη χρονιά στο αριστερό άκρο, ενώ Καραγιόλ (κυρίως) και Περέιρα (δευτερευόντως) δεν κάλυψαν το κενό του Γιάκολις.
Με την απόκτηση των Μπεσάτ, Αγκίρε, Γιαννιώτα, Γκακπέ και την επιστροφή Πίττα ο Απόλλωνας αφ’ ενός απέκτησε (αναμφισβήτητα) περισσότερη ισορροπία και μεγαλύτερο βάθος στο άκρα, αφ’ ετέρου δικαιούται να ελπίζει ότι θα έχει και καλύτερη ποιότητα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ: Η καρδιά και το «ευχαριστώ» του Ρομπέρζ! (pic)
Εν πρώτοις, διότι πλέον μπορεί να καταρτίσει ενδεκάδα, στην οποία όλοι οι (αυθεντικοί) ακραίοι του θα παίζουν πάνω στη γραμμή με το καλό τους πόδι (σ.σ. πλέον έχει και επαρκείς αριστεροπόδαρους). Κατά δεύτερον, διότι -σε σύγκριση με τους προκατόχους τους- οι νεοφερμένοι διαθέτουν σημαντικά περισσότερη ταχύτητα.
Αν το αποδείξουν εντός αγωνιστικού χώρου, βοηθώντας την ομάδα να γίνει πιο γρήγορη, πιο απρόβλεπτη και πιο αποτελεσματική, τότε η νυν σύνθεση στα πλάγια ίσως αποδειχθεί ανώτερη κι εκείνης προ διετίας.
Τι (θα) απομένει τότε έως τον τίτλο; Αφ’ ενός να αποδειχθεί ο Μαλ ισάξιος του Βάλε και να καλυφθούν στον άξονα τα κενά (και σε επίπεδο προσωπικότητας και ηγετικών χαρακτηριστικών) των Ρομπέρζ, Άλεφ και Μάγκλιτσα.
