Ο χρόνος, η διοργάνωση, η φάση, ο αντίπαλος… όλα ήταν διαφορετικά. Κι όμως, υπό μια έννοια, όλα ήταν τόσο ίδια. Το καλό ξεκίνημα, η θεωρούμενη ως βέβαιη νίκη-πρόκριση κι έπειτα ο εφιάλτης της ανατροπής των πάντων, τα άδεια χέρια στο άκουσμα του τελευταίου σφυρίγματος του διαιτητή. Ένα άκρως οδυνηρό déjà vu.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης έχει πιθανότατα επί του παρόντος πολύ πιο επείγουσες προτεραιότητες από το να παρακολουθεί τον ΑΠΟΕΛ. Στη διάρκεια του χθεσινού εντός έδρας αγώνα με την Μπιλμπάο, ωστόσο, για τα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ ο Ελλαδίτης τεχνικός -έστω φευγαλέα- θα έφερε ξανά στο νου την προ δεκαετίας εμπειρία του στον πάγκο των «γαλαζοκιτρίνων».

Τότε, το καλοκαίρι του 2007, στον α’ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ ο πρωταθλητής Κύπρου είχε επικρατήσει στο πρώτο παιχνίδι 2-0 της ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ στο ΓΣΠ, αλλά στον επαναληπτικό της Λευκορωσίας ηττήθηκε 3-0 (στην παράταση) και απώλεσε μια θεωρούμενη ως βέβαιη πρόκριση.



Χθες, στο «Απόστολος Νικολαΐδης», το σενάριο επαναλήφθηκε, αλλά αυτή τη φορά εντός πολύ μικρότερου χρονικού διαστήματος. Η ανατροπή του σκορ έλαβε χώρα στο ίδιο παιχνίδι: ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε 2-0 στο 55’, κρατούσε το σκορ αυτό ως τα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου, αλλά από το 68’ ως το 74’ δέχθηκε τρία γκολ, ηττήθηκε 3-2 από την Μπιλμπάο και από ακλόνητο φαβορί για την πρόκριση μετατράπηκε σε απόλυτο αουτσάιντερ.