ʼντε ψυχανάλυση να κάνεις

Ο Ρόμπιν Γκόσενς είναι ότι πιο αντισυμβατικό έχεις γνωρίσει σε ποδοσφαιριστή. Σπουδάζει ψυχολογία, βλέπει το ποδόσφαιρο ως ένα τεράστιο ψυχολογικό πείραμα και με την απίθανη απόδοση του απέναντι στην Πορτογαλία έστειλε Κριστιάνο και Φερνάντο Σάντος για… ψυχανάλυση! Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…

Η ζωή ήταν υπέροχη. Σχολείο όλη την εβδομάδα. Μεροκάματο σε ένα βενζινάδικο. Παρασκευή και Σάββατο ξενύχτι μέχρι πρωίας στην μοναδική ντίσκο του χωριού στο Blues μαζί με τα αλάνια. Κυριακή μπάλα με την τοπική ομάδα του χωριού, εκεί στο Rhede! Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς;

Στα 17 του είχε ήδη ανεπτυγμένο σώμα και η Ντόρτμουντ τον ζήτησε για μία δοκιμή. Πήγε άθλια. Όσο πιο άθλια μπορεί να φανταστεί κανείς: «Όλα ήταν εντελώς από όσα ήξερα μέχρι στιγμής. Η προπόνηση που κάναμε στο χωριό μου ξεκινούσε με μερικά κόρνερ, μετά κάναμε σουτάκια, παίζαμε διπλό και μετά σπίτια μας. Η δοκιμή πήγε καταστροφικά. Το κατάλαβα από τις πρώτες ασκήσεις ακρίβειας στις πάσες. Το χειρότερο όμως δεν είχε έρθει.

Παίξαμε ένα τακτικό διπλό 11 εναντίον 11. Με ξεφτίλισαν. Περιφερόμουν άσκοπα στο γήπεδο, χωρίς να ξέρω που πρέπει να πάω και τι να κάνω. Μετά το τέλος της προπόνησης μου είπαν ότι θα με ειδοποιήσουν, όμως ήξερα ότι ήταν ένα φιάσκο. Ούτε που με πείραξε. Ήξερα οτι υπήρχαν παιδιά πολύ καλύτερα από μένα που το άξιζαν. Και ήμουν ήδη πολύ ικανοποιημένος από την ζωή μου».

Ο Ρόμπιν Γκόσενς ήθελε να γίνει αστυνομικός, όπως ο παππούς του. Του κόλλησε η ιδέα σε ηλικία 6 ετών, όταν τον πήρε για πρώτη φορά στο περιπολικό και άναψε την σειρήνα. Θα το πάλευε λιγάκι ακόμα με την μπάλα, η μάνα του επέμενε πως έπρεπε να σπουδάσει και κάτι. Το μυαλό του όμως ήταν κολλημένο στο «Blues», στα ξενύχτια, στον χαβαλέ, στην διασκέδαση. Η ζωή του άλλαξε όταν ένας scout της Φίτεσε που έψαχνε ταλέντα για την ομάδα Νέων τον είδε σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι, να σκοράρει ένα γκολ, να φτιάχνει άλλα δύο και να παίζει σαν επαγγελματίας. Είχε κοιμηθεί μόλις μία ώρα, ευτυχώς δεν ήταν πιωμένος!

Το έμπειρο μάτι του Πίτερ Μπος τον πήρε από την μεσαία γραμμή και τον καθιέρωσε στην θέση του αριστερού μπακ. Μέσα σε μερικούς μήνες από εκεί που έπαιζε στο τοπικό, βρέθηκε να παίζει στους Νέους της Φίτεσε, στην Ντόρντρεχτ, στην Χέρακλες.

Το φθινόπωρο του 2016  ο ατζέντης του τον ενημερώνει ότι η Αταλάντα τον κοιτάει. Για 6 μήνες δεν ακούστηκε ξανά το παραμικρό. Όταν οι Ιταλοί πήραν ξανά τηλέφωνο αποφάσισε να στείλει τον ατζέντη του στο Μπέργκαμο για να δει τι παίζει. Η συνέχεια είναι σπαρταριστή: «Έμοιαζε με παραμύθι. Ήμασταν στην Μαγιόρκα για να γιορτάσουμε το τέλος της σεζόν με τα παιδιά από την Χέρακλες. Ήμουν στην παραλία με το μαγιό, όταν με πήρε ο ατζέντης μου και μου είπε ότι πρέπει να υπογράψω άμεσα. Εγώ δεν είχα μιλήσει με άνθρωπο από την Αταλάντα. Ούτε με τον προπονητή, ούτε με τον αθλητικό διευθυντή, ούτε με τον πρόεδρο. Με κανέναν.

Μετά από ένα λεπτό με πήρε ο αθλητικός διευθυντής της Χέρακλες και μου είπε ότι η μεταγραφή μου τελείωσε. Είχαν συμφωνήσει με την Αταλάντα! Κατάλαβα ότι όλοι με έβλεπαν ως ένα αντικείμενο από το οποίο μπορούσαν να βγάλουν λεφτά. Έβαλα το κινητό μου στο αθόρυβο και τους αγνόησα όλους. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν γύρισα σπίτι ήταν να απολύσω τον ατζέντη μου. Και τον ενημέρωσα να πει στην Αταλάντα ότι δεν πάω σε αυτούς.

Μετά από μερικές ημέρες το τηλέφωνο μου χτύπησε ξανά από ένα ιταλικό νούμερο. Ένας άνθρωπος μου μιλούσε στα ιταλικά, δεν καταλάβαινα λέξη. Μου έδωσε την γυναίκα του που μιλούσε αγγλικά. Ήταν σούπερ ευγενική, γλυκιά, με σεβασμό. Με προκάλεσαν στο Μπέργκαμο να δω την πόλη, τις εγκαταστάσεις, το τελευταίο ματς της σεζόν. Πήγα με τον πατέρα μου και και έτσι αποφάσισα να δεχθώ».

Αποτελεί σύμβολο της ποδοσφαιρικής επανάστασης της Αταλάντα. Μιας ομάδας που βρίσκει ακατέργαστους θησαυρούς, τους μαθαίνει το ποδόσφαιρο από την αρχή, τους εξελίσσει και τους μεταμορφώνει σε παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Μόνο που ο Γκόσενς έχει κι άλλη ζωή εκτός ποδοσφαίρου. Σπουδάζει ψυχολογία, βλέπει το ποδόσφαιρο ως ένα κοινωνικό πείραμα, από το οποίο αντλεί πολύτιμες γνώσεις για την επιστήμη που θέλει να ακολουθήσει: «Σε μία φυσιολογική μέρα πηγαίνω για προπόνηση στις 9 και γυρίζω σπίτι στις 3. Γιατί να κάθομαι όλη μέρα μπροστά από την τηλεόραση να παίζω video-games μέχρι να πάω για ύπνο;

Στην καλύτερη να παίζω μπάλα ως τα 34; Μετά τι θα κάνω; Προτιμώ λοιπόν να αφοσιώνομαι στα βιβλία μου, στις σπουδές μου. Όσο κουρασμένα κι αν είναι τα πόδια μου, μετά την προπόνηση το μυαλό μου δουλεύει. Δεν θέλω να αφήνω τον χρόνο να περνάει χωρίς να κάνω τίποτα. Δεν είμαι πιο έξυπνος από κανέναν, απλώς δεν θέλω και να μένω χαζός!

Με ενδιαφέρει πολύ ο άνθρωπος. Γι’ αυτό διάλεξα την ψυχολογία. Η δουλειά μου, μου δίνει φοβερές πληροφορίες. Σε όλες τις ομάδες έχω βρεθεί πολύ κοντά από ανθρώπους από όλο τον κόσμο, με διαφορετικές κουλτούρες και διαφορετικό τρόπο σκέψης. Στην Αταλάντα έχω παίξει με μερικούς Λατινοαμερικάνους όπως ο Παπού Γκόμες και ο Ντουβάν Ζαπάτα. Δεν αγχώνονται ποτέ, βλέπουν το ποδόσφαιρο αλλιώς. Εμείς οι Ευρωπαίοι νιώθουμε στρες για τα πάντα. Βρίσκω συναρπαστικό να μελετώ κάθε μέρα μέσω του ποδοσφαίρου, πως αντιδρούν διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικά ερεθίσματα». 

Ο Ρόμπιν Γκόσενς είναι ένας ποδοσφαιριστής διαφορετικός από τους άλλους. Έχει γράψει ήδη το πρώτο του βιβλίο: «Träumen lohnt sich» (Αξίζει να ονειρεύεσαι) και ακόμα μέσα στο Euro, διαβάζει για την επόμενη εξεταστική, ανυπομονεί να πάρει το πτυχίο 

Ο Γερμανός μπακ είναι ο μοναδικός παίκτης της νασιονάλμσανσαφτ που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε επαγγελματική ομάδα της χώρας του. Οι περισσότεροι συμπατριώτες του δεν τον ήξεραν μέχρι πρόσφατα. Τώρα πίνουν νερό στο όνομα του. Ο Φερνάντο Σάντος που όλα τα προβλέπει, δεν περίμενε ποτέ ότι αυτός ο τύπος θα μπορούσε να διαλύσει κάθε αμυντικό του σύστημα, με δύο ασίστ, ένα γκολ κι άλλο ένα που ακυρώθηκε.

Αν θέλει -μπορεί κάλιστα να του προσφέρει και ψυχολογική υποστήριξη. Το ‘χει κι αυτό…

Πηγή: sdna.gr