Η Ολυμπιακή Κληρονομία και η μοναχική διαδρομή προς το Τόκιο 2020

Ο όρος «Olympic Legacy» χρησιμοποιείται αρκετά τα τελευταία δεκαετία, σε μια προσπάθεια της ΔΟΕ να δικαιολογήσει το υπέρογκο κόστος διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, που θέτει σε αμφιβολία εάν από τους Αγώνες του 2028 και εντεύθεν θα υπάρχει επαρκές ενδιαφέρον για τη φιλοξενία τους.

Το κόστος
Στο κόστος των Αγώνων περιλαμβάνεται οτιδήποτε έχει να κάνει με την αγωνιστική πτυχή και την ασφάλεια αλλά όχι έργα υποδομής, που αφορούν κυρίως συγκοινωνίες. Οι Αγώνες του Ρίο κόστισαν 9.7 δις ευρώ, ενώ αυτοί του Λονδίνου είχαν κοστίσει 12.3 δις, της Αθήνας 8.5 δις και του Πεκίνο 35 δις.

Η κληρονομιά του Ρίο
Για το Ρίο των 12 εκατ. ανθρώπων η ΔΟΕ υποστηρίζει ότι η μεγαλύτερη κληρονομιά θα είναι η πρόσβαση 63% του πληθυσμού σε δημόσιες συγκοινωνίες, σε σύγκριση με 18% που είχε πρόσβαση το 2009. Έργα ανάπλασης που θα αξιοποιηθούν τουριστικά αθλητικές εγκαταστάσεις είναι επίσης κληρονομιά για το Ρίο, όμως το ερώτημα είναι κατά πόσο τα χρειάζεται μια πόλη όπου το 15% του πληθυσμού της ζει σε παράγκες (φαβέλες).

Τα παραδείγματα Λονδίνου και Αθήνας
Για το Λονδίνο κληρονομιά ήταν η ανάπτυξη μιας υποβαθμισμένης περιοχής όπως το Στράτφορντ, οι δεκάδες νέες αθλητικές εγκαταστάσεις (το Ολυμπιακό Στάδιο είναι η νέα έδρα της West Ham ενώ στο Κολυμβητήριο έχει πρόσβαση το κοινό).

Στην Αθήνα, όπου οι Αγώνες δαιμονοποιήθηκαν κυρίως λόγω της ανεπάρκειας της Πολιτείας να αξιοποιήσει τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις, κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η ποιότητα ζωής των κατοίκων της είναι ίδια με πριν τους Αγώνες. Ο εκσυγχρονισμός των συγκοινωνιών και των τουριστικών υποδομών με αφορμή τους Αγώνες, επιτρέπει στον τουρισμό νέα ρεκόρ αφίξεων, κάθε χρόνο.

Αθλητική κληρονομιά
Η πρόοδος του αθλητισμού μιας χώρας μπορεί να είναι επίσης «Ολυμπιακή Κληρονομιά». Για παράδειγμα, η Μεγάλη Βρετανία από 36η σε μετάλλια στην Ατλάντα το 1996, ήταν δεύτερη στο Ρίο πετυχαίνοντας το ανεπανάληπτο: να πάρει σχεδόν όσα χρυσά και στους Αγώνες που διοργάνωσε (27 έναντι 29). Βεβαίως, υπάρχει ένα ολόκληρο πλάνο υποστήριξης του αθλητισμού υψηλών επιδόσεων, που ξεκίνησε μετά την παταγώδη αποτυχία στην Ατλάντα.

Κυπριακή κληρονομιά
Μπορεί να μην γύρισε με μετάλλιο, όμως η κυπριακή παρουσία στο Ρίο ήταν ίσως και καλύτερη από το Λονδίνο, καθώς 6 από τους 15 αθλητές μπήκαν στον τελικό του αγωνίσματός τους, επίδοση πρωτόγνωρη για τα κυπριακά χρώματα. Το κοινό επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τους αγώνες, το ίδιο και πολιτειακοί αξιωματούχοι αλλά και κυπριακές εταιρείες, οι οποίες πολλές φορές παραβιάζοντας τον Rule 40 και άλλους κανόνες μάρκετινγκ της ΔΟΕ, έσπευσαν να συνδεθούν με τους Αγώνες και τους Κύπριους αθλητές.

Εύχομαι από καρδιάς η επιτυχημένη παρουσία και η συγκινητική προσπάθεια των Κύπριων αθλητών  στο Ρίο να αποτελέσουν την «Ολυμπιακή Κληρονομιά» του κυπριακού αθλητισμού. Εύχομαι πραγματικά ο ιδιωτικός τομέας, οι επιχειρήσεις, ο Τύπος, να μην θυμηθούν ξανά τους αθλητές όταν θα είναι στο Τόκιο το 2020, διότι πίσω από έναν αγώνα, μια κούρσα, μια προσπάθεια, μια διαδρομή λίγων λεπτών, κρύβονται τέσσερα χρόνια σκληρής και πολυδάπανης προετοιμασίας. Θα ήταν ευχής έργο εάν αυτή η διαδρομή γινόταν λιγότερο μοναχική απ’ όσο ήταν αυτή που οδηγούσε στο Ρίο.

Υ.Γ.  – Σαφέστατα, λόγω πληθυσμού, η Κύπρος δεν μπορεί να αναμένει ότι θα στείλει 100-120 αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό που μπορεί όμως να απαιτεί είναι οι 15-20 αθλητές που μπορούν να πάνε, να έχουν όλοι ή οι πιο πολλοί εξ αυτών, στόχο τον τελικό και –γιατί όχι- πιθανότητες διάκρισης.