Όσο λιγότερες αλλαγές, τόσο καλύτερο ξεκίνημα
09:28 - 21 Σεπτεμβρίου 2016
Αρκετά νωρίς μέσα στη σεζόν φαίνεται πως οι έξι πρώτες ομάδες ξεχωρίζουν σε δύο ή τρία μικρά γκρουπ. Ο ΑΠΟΕΛ για το πρωτάθλημα, μαζί με την ΑΕΚ που κέρδισε τον Απόλλωνα εκτός έδρας και δείχνει ότι τουλάχιστον στο ξεκίνημα της χρονιάς είναι ένα βήμα μπροστά – και η μόνη που μπορεί να κυνηγήσει τους πρωταθλητές, οι οποίοι κερδίζουν στο ρελαντί (χωρίς να δέχονται και γκολ).
Μαζί με τους κυανόλευκους θα βάζαμε την ΑΕΛ που μπορεί να έφερε μια ισοπαλία εκτός προγράμματος (με τον Εθνικό, εντός έδρας) αλλά δείχνει πως με όπλο την άμυνά της (δέχτηκε ένα γκολ σε 360 λεπτά) θα κινηθεί στα ψηλά.
Ένα μικρό σκαλί πιο κάτω από τους Λεμεσιανούς, οι πάλαι ποτέ κραταιές Ομόνοια και Ανόρθωση.
Δύο σημαντικά παιχνίδια
Δύο ματς που ακολουθούν είναι ιδιαιτέρως σημαντικά. Εάν ο ΑΠΟΕΛ περάσει από το «Αντώνης Παπαδόπουλος», την άλλοτε έδρα – καρμανιόλα γι αυτόν, πάει να πει ότι η ψαλίδα εντός 6αδας ανοίγει πολύ. Εκτιμάται ότι για πρώτη φορά στις εγχώριες υποχρεώσεις τους, η όχι και τόσο σφικτή άμυνα των γαλαζοκίτρινων, θα δεχτεί πίεση.
Υπάρχει επίσης το ντέρμπι ΑΕΛ – Απόλλωνας το Σάββατο (24/9 – 20:00) που θα δείξει πόσο ψηλά μπορεί να κοιτάει η ομάδα του Πάμπου Χριστοδούλου αλλά και πόσο έχει βελτιωθεί ο Απόλλωνας, σε σχέση με πέρσι.
Η εξαίρεση της ΑΕΛ
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ίσως το ότι όσο λιγότερες αλλαγές έκανε μια ομάδα το καλοκαίρι στο βασικό της κορμό, τόσο πιο έτοιμη έχει εμφανιστεί τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές. Εξαίρεση ίσως αποτελεί η ΑΕΛ, όπου ο Πάμπος Χριστοδούλου έχει πάντα τον τρόπο να παίρνει γρήγορα αυτό που θέλει, φτιάχνοντας μια ομάδα που κυνηγάει κυνικά το αποτέλεσμα.
Ίσως είναι και άδικο από ομάδες που έκαναν μεγάλες αλλαγές στην ενδεκάδα, όπως η Ομόνοια και η Ανόρθωση, να υπάρχουν τόσο μεγάλες απαιτήσεις από το ξεκίνημα της σεζόν, τη στιγμή που ίσως κάποιοι ποδοσφαιριστές να μην έχουν μάθει ακόμα τα μικρά ονόματα των συμπαικτών τους.
Αλλεργία στη λέξη «υπομονή»
Δυστυχώς η λέξη υπομονή είναι σε πολλούς άγνωστη, με αποτέλεσμα οι διοικήσεις να πιέζονται αφόρητα και να εισέρχονται σε έναν φαύλο κύκλο συνεχών αλλαγών, που το μόνο που προσφέρουν είναι η πρόσκαιρη ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος, καθώς μακροχρόνια το κλαμπ μένει στάσιμο, καθώς κανένας δεν παίρνει τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να εργαστεί και να δείξει έργο.
