Οι ομάδες προσφέρουν μια σημαντική υπηρεσία: γέλιο

Τις προάλλες έλεγα στο ραδιόφωνο πως μοιάζει να γράφουν οπαδοί που έχουν χακάρει τους λογαριασμούς ομάδων και τρόλαραν την κοινή γνώμη. Αλήθεια, το επίπεδο της συζήτησης με είχε στεναχωρήσει. Ειδικά για τον ΑΠΟΕΛ, μια από τις καλύτερες 50-75 ομάδες της Ευρώπης -όπως τη θεωρώ εγώ- το βρήκα απρεπές να πέφτει σε αυτό το επίπεδο. Μαλακία μου.

Φιλοσοφώντας τα πράματα, η προσέγγιση οπαδικού σάιτ που έχουν πλέον επισήμως οι μεγάλες ομάδες, προσφέρει μια πολύ σημαντική υπηρεσία: το γέλιο. Δεν το γράφω ειρωνικά, αλήθεια. Ο κόσμος ασχολείται με τη μπάλα για να ξεφύγει. Να χαρεί, να πειράξει, να πειραχτεί, να γελάσει, να περάσει καλά στο τέλος της μέρας. Πιστεύω πως οι πλείστοι διαβάζοντας τις τελευταίες αναρτήσεις, μειδιούν, αν μην τι άλλο. Σας την είπαμε, μας είπατε κοκ. Περνάνε καλά δηλαδή.

Σε μια εποχή που ακόμα και τα οπαδικά σάιτ έχουν ψιλοβαρεθεί, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η ποδοσφαιρική καζούρα στην κοινωνία μας, διότι είναι αναπόσπαστο μέρος του αθλήματος.

Ο οπαδός δεν τρώει κουτόχορτο
Εάν ζούσαμε πριν δύο δεκαετίες, σήμερα θα υπήρχε πόλεμος. Στις μέρες μας, ο κόσμος βλέπει τη μπάλα αλλιώς – στην πραγματική της διάσταση. Μπορεί εύκολα να δει Primera, Premier League, Champions League, να δει πως αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο αλλού και μέσα του να κάνει τις συγκρίσεις – ο οπαδός δεν τρώει κουτόχορτο, την αλήθεια τη ξέρει.

Τα παλιά τα χρόνια, χωρίς το ίντερνετ και τα social media, την εποχή που τα λεφτά έβγαιναν εύκολα με το να δουλεύεις μέχρι τις 2:30, ελλείψει ενδιαφερόντων, η  ζωή του κόσμου ήταν η μπάλα, το κόμμα, το κυπριακό. Ξεπεράστηκαν αυτά, άλλαξαν οι προτεραιότητες.
 

Σιγά μην μαλώσω για τη μπάλα
Ομόνοια –ΑΠΟΕΛ χτες, με 13-14 χιλιάδες κόσμο. Καφετέριες και μπιραρίες γεμάτες. Ο κόσμος θα πάει και θα πληρώσει εκεί που του φέρονται σαν πελάτης, όχι σαν παρακατιανός. Εκεί που δεν τον κοροϊδεύουν. Εκεί που νιώθει ασφαλής να πάρει το παιδί του και άνετος να πάει τουαλέτα.
 

Οπαδοί και των δύο ομάδων δίπλα – δίπλα, είδαν το ματς στη Λευκωσία. Γκολ εμείς, σέντρα εσείς, λίγη πλάκα, καμιά μπίρα, τελειώνει το ματς, παίρνεις τα παιδάκια σου μέχρι την Παραμυθούπολη και… καληνύχτα.
 

Σιγά μην κάτσω να μαλώνω για τη μπάλα. Την ώρα που σπαράζει η καρδιά βλέποντας τον πιτσιρικά οπαδό της Τσαπεκοένσε να κλαίει πάνω από το φέρετρο του ήρωά του,  σιγά μην κάτσω να μετράω με τη μεζούρα αν ήταν οφσάιντ ο Πιέρος. Άλλαξε ο κόσμος. Κάποιοι που μένουν κολλημένοι σε άλλες εποχές, απομονώνονται. Κι ας χάσει ένα πρωτάθλημα ο ΑΠΟΕΛ. Κι ας μείνει άλλο ένα χρόνο  χωρίς τίτλο η Ομόνοια. Τι έγινε; Θα πεθάνουμε δηλαδή;
 

Δεν τρως 4 για ένα λάθος
Ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε δίκαια. Η Ομόνοια πρέπει να κοιτάξει γιατί έχει να κερδίσει τον «αιώνιο» από  το 2013. Και πάμε για το 2017... Το θέμα της είναι ξεκάθαρα ψυχολογικό – ο αντίπαλος της έχει πάρει τον αέρα. Δεν δικαιολογείται να καταρρέει και να τρώει τέσσερα, εξαιτίας ενός λάθους. Είτε αυτό είναι του Καρλίτος που πέφτει σαν ερασιτέχνης και χαρίζει το 1-0 στον ΑΠΟΕΛ, είτε του διαιτητή, αν πούμε ότι μπορούσε να κρατήσει τον Καρλίτος στο ματς επειδή δεν είχε πρόθεση. Πολλές ομάδες με δέκα έχουν σταθεί, έχουν γυρίσει ματς, έχουν πάρει τίτλους. Τετέλεσται.
 

Ας βελτιώσουμε το προϊόν
Όλα τα άλλα είναι για να περνάει η ώρα. Αν θέλουμε να δούμε ξανά ντέρμπι με 22-23 χιλιάδες θεατές, ας σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Ας κοιτάξουμε να φτιάξουμε τις ομάδες, ας δούμε πως θα βελτιώσουμε τις παροχές σε αυτόν που πληρώνει μισό μεροκάματο για ένα εισιτήριο, ας προβληματιστούμε πως το γήπεδο θα γίνει ασφαλές και διασκεδαστικό για τις οικογένειες και ας σταματήσουμε επιτέλους να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.