Ο κόσμος φεύγει από τα γήπεδα. Μπορούμε να κάνουμε κάτι

Για τις δύο φάσεις του Πρωταθλήματος Cyta 2016-17 έγιναν 242 αγώνες και διατέθηκαν κατά μέσο όρο 1.666 εισιτήρια ανά αγώνα (συνολικά 403.207 όπως ανακοίνωσε η ΚΟΠ). Σε κάθε αγωνιστική πήγαιναν στο γήπεδο ±11.000 φίλαθλοι. Αν συντηρητικά πούμε ότι τα γήπεδα που φιλοξενούν αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο έχουν χωρητικότητα, αθροιστικά, 50-60 χιλιάδες θέσεις, η πληρότητα ανέρχεται στο 20% ή και πιο κάτω, όταν το αντίστοιχο ποσοστό στο Ισπανικό πρωτάθλημα υπερβαίνει το 70%.

Στο ματς της χρονιάς, αυτό με την ΑΕΚ, με το εισιτήριο στα €5 ο ΑΠΟΕΛ διέθεσε 14.841 ενώ στην Α’ Φάση το πιο εμπορικό παιχνίδι ήταν και πάλι το ΑΠΟΕΛ – ΑΕΚ (10.584). Είναι μελαγχολική η όποια σύγκριση με πριν 6-7 χρόνια, αλλά επιβεβλημένη. Η απουσία των φιλάθλων στέλνει ηχηρότατο μήνυμα που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.

Σημαντική επισήμανση πως σχεδόν τα μισά εισιτήρια έκοψαν ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια – εάν υπάρχει μέτρηση για τα εισιτήρια που κόβουν οι οπαδοί τους εκτός έδρας, σίγουρα έκοψαν πάνω από τα μισά.

Πως φέρνουμε πίσω τον κόσμο;

Μόλις στο  πρόσφατο Football Conference που παρουσίασε η Ελληνική Τράπεζα και διοργάνωσε η ΙΜΗ, η Marta Wasiluk της Λέγκια Βαρσοβίαςμοιράστηκε με τους συνέδρους 3-4 απλά tips που διατηρούν την ομάδα της στην πρώτη θέση εισιτηρίων στην Πολωνία:

α) Καινούργιο γήπεδο (game changer factor, όπως είπε).
β) Δωρεάν ίντερνετ για όλους μέσα στο γήπεδο.
γ) Οργανωμένοι οπαδοί (πολλοί, λέει, πάνε στο γήπεδο για να δουν τα κορεό, να ακούσουν το τραγούδι τους και να τους φωτογραφήσουν).
δ) Οικογενειακή Εξέδρα

Από τα πιο πάνω, στην  Κύπρο έχουμε μόνο την οικογενειακή εξέδρα. Τους oργανωμένους πολλοί τους φοβούνται ακόμα, κι όχι άδικα μιας και ενίοτε προκαλούν τιμωρίες, ενώ τα συνθήματά στην πλειοψηφία τους περιέχουν βωμολοχίες. Για το ίντερνετ δεν υπάρχει συζήτηση, όπως και για το καινούργιο γήπεδο.

Προϊόν άλλης (παλιάς) εποχής
Φυσικά δεν είναι μόνο το να φτιάξεις γήπεδο, αλλά και πόσο θα επενδύσεις στη λειτουργία του, ώστε να το κάνεις διαδραστικό.

Στην Κύπρο δεν έχεις τίποτα να κάνεις στο γήπεδο πριν και μετά τον αγώνα, ούτε καν στο ημίχρονο. Στην εποχή της διαδραστικότητας, των smart phones και του 4G δεν υπάρχει καν ίντερνετ στο γήπεδο, πόσο μάλλον online και offline διαγωνισμοί και άλλα πολλά.

Δεν θα μπορούσαν στο ημίχρονο οι φίλαθλοι να προέβλεπαν το τελικό σκορ και όσοι το έβρισκαν να έμπαιναν σε κλήρωση για να πάρουν υπογραμμένη τη μπάλα του αγώνα; Θα μπορούσαν. Το κάνουμε; Όχι.

Επειδή είναι δύσκολο να βάλεις ίντερνετ για όλους, επειδή κοστίζει η Εφαρμογή, επειδή δεν έχουμε άτομο να το τρέξει, επειδή δεν έχουμε χρόνο, επειδή, επειδή, επειδή…

Δικαιολογίες. Η απάντηση είναι διότι δεν βλέπουμε μπροστά. Μας ενδιαφέρει το σήμερα, ίσως και το αύριο. Σίγουρα όχι το μεθαύριο.
 

Παραδοσιακές αιτίες
Μόνο γι αυτά δεν πάει ο κόσμος στο γήπεδο; Φυσικά όχι. Ας επαναλάβουμε και κάποιους χιλιοειπωμένους λόγους

1) Φτωχό θέαμα
Ας είμαστε ρεαλιστές, πονάνε τα μάτια σου παρακολουθώντας τα πιο πολλά παιχνίδια του κυπριακού πρωταθλήματος.

2) Ελλιπής ανταγωνισμός
Στα μισά ματς το τελικό αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να προβλεφθεί. Οι 14 ομάδες είναι πολλές (θα μειωθούν σε 12 πάλι από τη σεζόν 2018-19).

3) Ακριβό Εισιτήριο
Κοστίζει €15-20 στους πλείστους αγώνες, ενώ εάν προστεθεί το κόστος μετακίνησης και μια επίσκεψη στην καντίνα το κόστος ενός αγώνα είναι μίνιμουμ €25/ άτομο ή €100 για μια τετραμελή οικογένεια. Με τα ίδια ή λιγότερα χρήματα μπορεί να δει τον αγώνα με άνεση, ασφάλεια και χωρίς έκθεση στα καιρικά φαινόμενα, τρώγοντας, πίνοντας και απολαμβάνοντας εξυπηρέτηση σε ένα καλό μαγαζί. Λάθος; Στον επόμενο αγώνα επισημάνετε τις άδειες εξέδρες και τις γεμάτες καφετέριες.

4) Εγκαταστάσεις
Ακόμα και στο καλύτερο γήπεδο της Κύπρου οι καρέκλες και οι χώροι υγιεινής είναι πολλές φορές λερωμένοι. Οι επιλογές από τις καντίνες περιορισμένες και υπερτιμημένες, η εξυπηρέτηση αργή. Δεν θα μπω στον κόπο να γράψω για παλιά γήπεδα, χωρίς επαρκείς χώρους στάθμευσης και με περιορισμένη ορατότητα στον αγωνιστικό χώρο.