Διαιτησία, το τέλειο άλλοθι
09:08 - 01 Φεβρουαρίου 2016
Για την Ομοσπονδία, όταν θέλει να χαϊδέψει τ’ αφτιά των ομάδων. Τους παράγοντες όταν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Τους προπονητές, όταν τους ζώνουν τα φίδια. Τους ποδοσφαιριστές, όταν δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Τους φιλάθλους, που θέλουν να τα φορτώνουν στον κόκορα. Τους δημοσιογράφους, όταν δεν έχουν θέματα. Ακόμα και για τις σατιρικές εκπομπές. Πόση υποκρισία Θεέ μου…
Κάνουν λάθη οι διαιτητές. Κάποιοι σκόπιμα, άλλοι γιατί δεν είδαν καλά, μερικοί διότι τόσα μπορούν. Η ευθύνη ακόμα και όσων τραβούν επί σκοπού την σκανδάλη «τελειώνοντας» μια ομάδα, δεν είναι μεγαλύτερη από των ηθικών αυτουργών, που τους στέλνουν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ποιος όμως τολμάει να τα βάλει με δαύτους; Απ' ον μπορεί να δέρει το γάρο…
Βρήκε η ΚΟΠ τρία εξιλαστήρια θύματα, τα «καθάρισε» ώστε να δείξει ότι κάτι κάνει. Σμίκρυνε έτσι τον κατάλογο και έχει και δικαιολογία τώρα να φέρει ξένους διαιτητές. Οι παράγοντες φωνάζουν προκαταβολικά, για να μην αδικηθούν στο επόμενο ματς – αν πάρουν κανένα σφύριγμα παραπάνω, δεν θα τους κακοπέσει.
Οι τηλεδιαιτητές βρίσκουν δέκα πέναλτι και πέντε κόκκινες σε κάθε παιχνίδι. Τελευταία βλέπουμε και live σχολιασμό επίμαχων φάσεων, ενώ εξελίσσεται το ματς. Το κράξιμο του διαιτητή πουλάει. Μετά βγαίνουμε με πηχυαίους τίτλους «πέντε ανύπαρκτα πέναλτι σε μια μέρα». Λογικό και επόμενο. Παρά να κατηγορηθεί ο ρεφ ότι δεν το έδωσε, προτιμά να το δώσει και ας μην είναι 100% σίγουρος. Έγκλημα…
Γιατί δεν μετράει κάποιος να μας πει πόσα φάουλ και κάρτες δίνονται σε έναν αγώνα Champions League και πόσα στο… Cyprus League; Διότι η τιμωρία μας για την προσέγγιση της διαιτησίας είναι να μην βλέπουμε ποδόσφαιρο, αλλά συναυλία συμφωνικής… σφυρίχτρας.
Σε μια εποχή που ο μόνος που δεν έχει στήσει αγώνα είναι ο καντινιέρης (και αυτό πάλι παίζεται), δεν γίνεται να παρουσιάζονται οι διαιτητές ως η χειρότερη κατάρα του ποδοσφαίρου μας, απλά και μόνο διότι είναι ο μοναδικός ανυπεράσπιστος στόχος.
Και για να τελειώνουμε, το πρωτάθλημα θα το πάρει ο καλύτερος. Αυτός το παίρνει πάντα. Αυτός που θα έχει την ποιότητα να πάρει τα ντέρμπι. Που θα το λέει η καρδιά του να κρατήσει την καυτή πατάτα. Θα ευνοηθείς και θα αδικηθείς, αλλά ένα πρωτάθλημα 36 αγώνων, με τέσσερα ματς απέναντι στους άλλους διεκδικητές , δεν μπορεί να σου το δώσει κανένας διαιτητής
Τώρα, για να ‘μια και ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος ότι θα πέσουν οι χειρότεροι. Εκεί όπου οι φίλαθλοι είναι πιο λίγοι, το ενδιαφέρον περιορισμένο και τα φώτα χαμηλότερα, τα φάλτσα σφυρίγματα ευδοκιμούν περισσότερο. Αλλά ποιος νοιάζεται, θα μου πείτε.
Υ.Γ. – Δεν περιμένω να με συμπαθήσει κανένας γι αυτό το άρθρο, ούτε να κερδίσω φίλους. Ποτέ άλλωστε δεν έγραψα με αυτό τον σκοπό.
