Επιστροφή στα βασικά
14:15 - 08 Φεβρουαρίου 2016
Το μέγα πρόβλημα της Ανόρθωσης στην τρέχουσα περίοδο είναι η απότομη (και με αγωνιστικά κριτήρια, αβάσιμη) αύξηση του πήχη των απαιτήσεων. Η παραμονή του προπονητή για δεύτερο χρόνο, η έλευση ενός συνεργάσιμου τεχνικού διευθυντή και η ποιοτική ενίσχυση του ρόστερ καθιστούν υποχρεωτική την έξοδο στην Ευρώπη, όχι τη διεκδίκηση και κατάκτηση του τίτλου, όπως τη διατράνωσαν οι παίκτες και την ονειρεύτηκαν οι οπαδοί της «Κυρίας» -ιδίως μετά τις νίκες επί ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνα, οι οποίες ως προς αυτή τη διάσταση περισσότερο κακό παρά καλό έκαναν εν τέλει.
Τούτου λεχθέντος είναι αναντίρρητο ότι ο Άντρε Πάους προβληματίζει με τη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Όσο κατασταλαγμένος ήταν ο Ολλανδός την περασμένη περίοδο, όταν τα κουκιά ήταν μετρημένα, τόσο συγχυσμένος εμφανίζεται αυτή τη σεζόν με γεμάτο ρόστερ. Μήπως επειδή, όπως διατεινόταν ο Χένρι Κίσινγκερ, «η απουσία εναλλακτικών λύσεων καθαρίζει υπέροχα το μυαλό»;
Θα ήταν μια υπερβολικά εύκολη, μια απλοϊκή εξήγηση. Η Ανόρθωση καλώς ενισχύθηκε στις μεταγραφικές περιόδους Ιουλίου-Αυγούστου και Ιανουαρίου. Ο λόγος που η πληθώρα εναλλακτικών «θολώνει» τον Πάους είναι η εκ μέρους του λήθη μιας βασικότατης αρχής της προπονητικής: ύψιστο κριτήριο για τη στελέχωση της ομάδας είναι η φόρμα των παικτών και η λειτουργικότητα-αποτελεσματικότητα του συνόλου. Ό,τι την περασμένη περίοδο ήταν ο κανόνας, κινδυνεύει αυτή τη σεζόν να γίνει η εξαίρεση.
Πιθανότατα επειδή αισθάνεται πως αμφισβητείται έσωθεν (το γιατί και πώς πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τη διοίκηση του συλλόγου), ο Ολλανδός τεχνικός επιμένει -σε βαθμό εμμονής- στους παίκτες που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο πέρυσι, ακόμη κι αν είναι εμφανές ότι δεν ευρίσκονται στην καλύτερη αγωνιστική τους κατάσταση ή προκαλούν ανισορροπία στο σύστημα.
Το αποτέλεσμα εκθέτει και ζημιώνει τους πάντες. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί ο Πάους και επιστρέψει στις βασικές αρχές καταρτισμού της ενδεκάδας, τόσο περισσότερες θα είναι οι πιθανότητες επίτευξης του (ρεαλιστικού) στόχου της περιόδου.
Τούτου λεχθέντος είναι αναντίρρητο ότι ο Άντρε Πάους προβληματίζει με τη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Όσο κατασταλαγμένος ήταν ο Ολλανδός την περασμένη περίοδο, όταν τα κουκιά ήταν μετρημένα, τόσο συγχυσμένος εμφανίζεται αυτή τη σεζόν με γεμάτο ρόστερ. Μήπως επειδή, όπως διατεινόταν ο Χένρι Κίσινγκερ, «η απουσία εναλλακτικών λύσεων καθαρίζει υπέροχα το μυαλό»;
Θα ήταν μια υπερβολικά εύκολη, μια απλοϊκή εξήγηση. Η Ανόρθωση καλώς ενισχύθηκε στις μεταγραφικές περιόδους Ιουλίου-Αυγούστου και Ιανουαρίου. Ο λόγος που η πληθώρα εναλλακτικών «θολώνει» τον Πάους είναι η εκ μέρους του λήθη μιας βασικότατης αρχής της προπονητικής: ύψιστο κριτήριο για τη στελέχωση της ομάδας είναι η φόρμα των παικτών και η λειτουργικότητα-αποτελεσματικότητα του συνόλου. Ό,τι την περασμένη περίοδο ήταν ο κανόνας, κινδυνεύει αυτή τη σεζόν να γίνει η εξαίρεση.
Πιθανότατα επειδή αισθάνεται πως αμφισβητείται έσωθεν (το γιατί και πώς πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τη διοίκηση του συλλόγου), ο Ολλανδός τεχνικός επιμένει -σε βαθμό εμμονής- στους παίκτες που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο πέρυσι, ακόμη κι αν είναι εμφανές ότι δεν ευρίσκονται στην καλύτερη αγωνιστική τους κατάσταση ή προκαλούν ανισορροπία στο σύστημα.
Το αποτέλεσμα εκθέτει και ζημιώνει τους πάντες. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί ο Πάους και επιστρέψει στις βασικές αρχές καταρτισμού της ενδεκάδας, τόσο περισσότερες θα είναι οι πιθανότητες επίτευξης του (ρεαλιστικού) στόχου της περιόδου.
