ΑΠΟΕΛ: Ένα αποτυχημένο πρόγραμμα απεξάρτησης

«Ο αποκλεισμός δεν είναι καταστροφή για τον ΑΠΟΕΛ. Καταστροφή είναι να εξαρτάσαι από έναν αγώνα, τον οποίον νομοτελειακά, όποιος και αν είσαι, κάποια μέρα θα χάσεις». Αυτό έγραφα ανήμερα του αγώνα με τη Βιτορούλ, στις 2 Αυγούστου 2017. Την επόμενη της πρόκρισης σημείωνα: «Μακάρι, τώρα που υπάρχει ένας σοβαρός προπονητής, να ξεκινήσει επιτέλους μια προσπάθεια ώστε τα έξοδα να πλησιάσουν κάπως τα επαναλαμβανόμενα έσοδα – ας είμαστε ρεαλιστές, δεν μπορούν να μειωθούν τόσο ώστε να τα φτάσουν-, προκειμένου η ομάδα να μην κρέμεται κάθε καλοκαίρι από μια κλωστή».

Στις 10 του περασμένου Μάη, μετά την κατάκτηση του έκτου σερί πρωταθλήματος, έγραφα: «ο Πετρίδης τζογάρει στον ΑΠΟΕΛ και έως τώρα κερδίζει. Όσοι πάντως ξέρουν από τζόγο, λένε πως στον τέλος της ημέρας από τον τζόγο δεν βγαίνει κανένας κερδισμένος».

Προσθέτω απλά πως είναι επιπόλαιο να πιστεύεις ότι κάθε χρόνο θα παίζεις στους Ομίλους, ακόμα και αν είσαι η  Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και επικίνδυνο να εξαρτάσαι από αυτό.

Απέτυχε η απεξάρτηση
Στα τέλη του 2013 ήμουν παρών στο Hilton όπου ο Πρόδρομος Πετρίδης και οι συνεργάτες του παρουσίαζαν το όραμα τους για τον ΑΠΟΕΛ, τονίζοντας πως θέλουν να τερματιστεί η εξάρτηση από τους Ομίλους. «Με σωστό προγραμματισμό και καλές επιλογές ποδοσφαιριστών» σημείωνε ο Βάσσος Ηλιάδης σε συνέντευξη, λίγες μέρες μετά.

Η εξάρτηση αντί να μειώνεται, δυστυχώς αυξανόταν, φτάνοντας σήμερα σε έναν προϋπολογισμό ελλειμματικό κατά 7-8 εκατ. ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση. Πέντε χρόνια μετά μπορούμε να πούμε ότι απέτυχε το πρόγραμμα απεξάρτησης.

Η «μαύρη» τρύπα
Δεν είναι μόνο πως το έλλειμμα ανέρχεται στο 50% του μπάτζετ, αλλά και το ό,τι είναι μεγαλύτερο από  τα επαναλαμβανόμενα έσοδα ολόκληρης της χρονιάς, δηλαδή τα ετήσια έσοδα από εισιτήρια, τηλεοπτικά και χορηγούς, που δεν υπερβαίνουν τα 6-7 εκατ. ευρώ.

Τα πιο πάνω είναι συντηρητικά υπολογισμένα. Επειδή η UEFA έχει ανοικτά βιβλία, είναι γνωστό ότι από τις σεζόν 2016-17 και 2017-18 ο ΑΠΟΕΛ έλαβε αθροιστικά 30 εκατ. ευρώ. Συν 10-12 εκατ. από τα επαναλαμβανόμενα δύο σεζόν, συν 4-5 από τις πωλήσεις Ντε Βινσέντι, Σωτηρίου και Καρλάο, μας κάνουν 45+ εκατ. ευρώ, από τα οποία σήμερα δεν υπάρχει σεντ.

Δεν το γράφω για να κριτικάρω κάποιον, αλλά για να στηρίξω το επιχείρημα πως το μπάτζετ των 15 εκατ. ευρώ είναι πολύ συντηρητικά υπολογισμένο.

Κάτι πάει λάθος
Δεν θα κάτσω να αναλύσω τι πήγε λάθος με τη Σούντουβα. Στο ποδόσφαιρο και στη ζωή, μια μέρα κάτι  θα πάει λάθος. Οι μεταγραφές, ο προπονητής, ο αντίπαλος, ο διαιτητής, η μπάλα που δεν  θα μπαίνει… δεν θα είναι πάντα όλα υπέρ σου. Γενικότερα κάτι πάει λάθος, διότι χρόνο με το χρόνο η δυναμική της ομάδας μειώνεται, σε αντίθεση με την επένδυση σε αυτήν που αυξάνεται.

Προσπαθούσα τις προάλλες να θυμηθώ δύο καλά παιχνίδια του ΑΠΟΕΛ εντός του 2018 - με εξαίρεση το  ματς – τίτλου με τον Απόλλων που το πήρε ο κόσμος – και δεν έβρισκα. Άντε να βάλω το 3-1 με την ΑΕΚ το Γενάρη. Μετά;

Η επόμενη μέρα
Τώρα ο ΑΠΟΕΛ θα παίξει για τα €3.74 εκατ. που θα φέρει ενδεχόμενη πρόκριση στους Ομίλους του Europa League, προσθέτοντας τα στα 280 χιλιάρικα της παρηγοριάς, για τον χτεσινό αποκλεισμό. Στο  Europa League η νίκη πληρώνεται 570 χιλιάρικα, η ισοπαλία 170 χιλιάρικα, η πρώτη θέση €1 εκατ. και η δεύτερη 500 χιλιάρικα.

Πέρα από το Europa League, μαξιλαράκι είναι και οι 2-3 παίκτες που μπορούν να πουληθούν. Ήδη έχει πωληθεί ο Εμπεσίλιο για 600 χιλιάρικα.

Ο Σαλάι και ο Ζαχίντ αγοράστηκαν €1.5 εκατ., συνολικά. Μπορούν να πωληθούν και να αφήσουν κάποια χρήματα – σίγουρα περισσότερα από αυτά που αγοράστηκαν.

Εναλλακτικές υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει είναι μια καλή ομάδα, διότι φαίνεται πως οι μεταγραφές δεν πέτυχαν, ο προπονητής δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και ρευστό για να διορθωθούν όλα αυτά δεν υπάρχει.

Το ρευστό είναι γενικά πρόβλημα, διότι αν, ο μη γένοιτο, η ομάδα δεν πάει στους Ομίλους του Europa League, τότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρίσκει κάθε μήνα το ένα εκατ. ευρώ που απαιτείται για τις πληρωμένες.