Πόση αξία έχει το συμβόλαιο
09:46 - 07 Ιουνίου 2016
Το φαινόμενο απαντάται παντού και σε διάφορες μορφές. Η ΑΕΛ αποδέσμευσε τον Ντεγκρά, η Ομόνοια τον Οκέγε, η ΑΕΚ τον Χατζηγιαννακού, μολονότι και οι τρεις είχαν συμβόλαια για την ερχόμενη περίοδο. Στην ίδια κατηγορία αναμένεται να προστεθούν προσεχώς και οι Στίλιτς, Πιατκόφσκι, Κοδίνα (ΑΠΟΕΛ), Μαρτσίνιακ, Νίνου (ΑΕΚ), Αβραάμ, Λοϊζίδης, Οικονόμου, Κάλβο, Κίττος, Πελέ, Νούχου (Ανόρθωση), τους οποίους οι ομάδες τους επιδιώκουν να απομακρύνουν πριν το συμφωνημένο τέλος της συνεργασίας τους.
Προσθέστε την περίπτωση Μυτίδη (σ.σ. δεν αναγνωρίζει τη μονομερή ανανέωση συμβολαίου του) και αυτήν του Ντλοβού (σ.σ. θα υπογράψει νέο συμβόλαιο, προκειμένου η Ανόρθωση να καρπωθεί αποζημίωση από την πώλησή του αυτό το καλοκαίρι) και έχετε το αβίαστο συμπέρασμα: 21 χρόνια μετά το πόρισμα Μποσμάν τα συμβόλαια έχουν αξία μικρότερη ακόμη και από το χαρτί, πάνω στο οποίο συντάσσονται.
Ο Βέλγος έδωσε μάχη, προκειμένου οι ποδοσφαιριστές να πάψουν να είναι σκλάβοι των συλλόγων (το ένα άκρο), αλλά σήμερα το -πλήρως βιομηχανοποιημένο και άγρια νεοφιλελεύθερο- ποδόσφαιρο έχει καταλήξει το Νο1 επάγγελμα, όπου τα συμβόλαια συνάπτονται, μόνο και μόνο προκειμένου ακολούθως να λυθούν με τους πλέον δημιουργικούς τρόπους (το άλλο άκρο).
Όποιος σύλλογος θέλει αποζημίωση, φροντίζει να πωλήσει έναν παίκτη πριν εκπνεύσει το συμβόλαιό του, ενώ ο παίκτης παρά την έγγραφη δέσμευσή του με μια ομάδα δύναται κάλλιστα να αναζητεί νέο εργοδότη, εφ’ όσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν στο ποσό της μεταγραφής.
Η απόκλιση μεταξύ ποδοσφαίρου και λοιπών επαγγελματικών κλάδων είναι τόσο μεγάλη, ώστε πρόσφατα διατυπώθηκε η άποψη ότι «μελλοντικά και για λόγους διαφοροποίησης θα πρέπει για όσους ποδοσφαιριστές αμείβονται άνω του κατώτατου μισθού να λέγεται ότι έχουν (όχι συμβόλαιο, αλλά) μια “χαλαρή συμφωνία αύξησης της περιουσίας των επαγγελματιών και ατζέντηδων μέσω παράκαμψης των υφιστάμενων κανονισμών στην αγορά εργασίας” (ΧΣΑτΠτΕκΑμΠτΥΚσΑΕ). Η συντομογραφία θα συνοδεύεται από το IBAN της τράπεζας, η οποία είναι απαραίτητη σε τέτοια διαδικασία». Σκηνές από ταινία προσεχώς…
Προσθέστε την περίπτωση Μυτίδη (σ.σ. δεν αναγνωρίζει τη μονομερή ανανέωση συμβολαίου του) και αυτήν του Ντλοβού (σ.σ. θα υπογράψει νέο συμβόλαιο, προκειμένου η Ανόρθωση να καρπωθεί αποζημίωση από την πώλησή του αυτό το καλοκαίρι) και έχετε το αβίαστο συμπέρασμα: 21 χρόνια μετά το πόρισμα Μποσμάν τα συμβόλαια έχουν αξία μικρότερη ακόμη και από το χαρτί, πάνω στο οποίο συντάσσονται.
Ο Βέλγος έδωσε μάχη, προκειμένου οι ποδοσφαιριστές να πάψουν να είναι σκλάβοι των συλλόγων (το ένα άκρο), αλλά σήμερα το -πλήρως βιομηχανοποιημένο και άγρια νεοφιλελεύθερο- ποδόσφαιρο έχει καταλήξει το Νο1 επάγγελμα, όπου τα συμβόλαια συνάπτονται, μόνο και μόνο προκειμένου ακολούθως να λυθούν με τους πλέον δημιουργικούς τρόπους (το άλλο άκρο).
Όποιος σύλλογος θέλει αποζημίωση, φροντίζει να πωλήσει έναν παίκτη πριν εκπνεύσει το συμβόλαιό του, ενώ ο παίκτης παρά την έγγραφη δέσμευσή του με μια ομάδα δύναται κάλλιστα να αναζητεί νέο εργοδότη, εφ’ όσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν στο ποσό της μεταγραφής.
Η απόκλιση μεταξύ ποδοσφαίρου και λοιπών επαγγελματικών κλάδων είναι τόσο μεγάλη, ώστε πρόσφατα διατυπώθηκε η άποψη ότι «μελλοντικά και για λόγους διαφοροποίησης θα πρέπει για όσους ποδοσφαιριστές αμείβονται άνω του κατώτατου μισθού να λέγεται ότι έχουν (όχι συμβόλαιο, αλλά) μια “χαλαρή συμφωνία αύξησης της περιουσίας των επαγγελματιών και ατζέντηδων μέσω παράκαμψης των υφιστάμενων κανονισμών στην αγορά εργασίας” (ΧΣΑτΠτΕκΑμΠτΥΚσΑΕ). Η συντομογραφία θα συνοδεύεται από το IBAN της τράπεζας, η οποία είναι απαραίτητη σε τέτοια διαδικασία». Σκηνές από ταινία προσεχώς…
