Ιταλία, ό,τι πιο κοντά σε ομάδα μπάσκετ
10:39 - 28 Ιουνίου 2016
Η τελική φάση του περσινού Ευρωμπάσκετ φιλοξενήθηκε στο ποδοσφαιρικό (!) γήπεδο της Λιλ, που φέτος διεξάγονται αγώνες του EURO. Ό,τι πιο κοντά σ’ εκείνη τη διοργάνωση είναι η φετινή, ποδοσφαιρική Ιταλία. Μια ομάδα ποδοσφαίρου, που αγωνίζεται λες και παίζει μπάσκετ. Από τον τρόπο που κοουτσάρει ο προπονητής, μέχρι την ομαδική ανάπτυξη.
Ο Κόντε ακροβατεί στα όρια της τεχνικής περιοχή και λίγο πέρα από αυτά, κινούμενος παράλληλα με την μπάλα. Μιλάει συνεχώς, στήνει τους παίκτες του ακόμα και στα πλάγια άουτ.
Οι Ιταλοί έχουν τόσο καλή φυσική κατάσταση, που τους επιτρέπει ν΄ αμύνονται όλοι πίσω από τη μπάλα έχοντας εξαιρετικά κοντά τις γραμμές, την ώρα που μπορούν να βγάζουν επιθέσεις με 5-6 παίκτες μπροστά από τη μπάλα. Αμύνονται και επιτίθενται όλοι μαζί: σαν ομάδα μπάσκετ.
Οι «Ατζούρι» όχι μόνο τρέχουν σε κάθε τους αγώνα περισσότερο από τον αντίπαλο, αλλά τρέχουν και πιο πολύ από κάθε άλλη ομάδα στη διοργάνωση. Κόντρα στους Ισπανούς διένυσαν 117χλμ, έναντι 109χλμ των αντιπάλων, όταν στην πρεμιέρα με το Βέλγιο έτρεξαν 120χλμ. Οι ομάδες που πέρασαν τα 110χλμ στο 90λεπτο μετρούνται στα δάκτυλα. Οι Ισλανδοί, που είναι πάντα… παντού, το περισσότερο που έχουν τρέξει είναι 112.5χλμ.
Για την Ιταλία μπορούμε να πούμε πολλά. Το πάθος που μεταφέρεται από τους παίκτες στον πάγκο και απ’ εκεί στην εξέδρα ή το αντίστροφο - λίγη σημασία έχει. Το ταλέντο του Τζακερίνι. Τον απροσπέλαστο ρόμβο των Ντε Ρόσι – Μπαρτζάλι – Μπονούτσι – Κιελίνι – Μπουφόν.
Θα σταθώ μόνο στον τελευταίο. Αν και στα 38.5 έχει συμπληρώσει 19 χρόνια και 159 συμμετοχές στην Ανδρών, ζει κάθε ματς σαν να παίζει πρώτη φορά. Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές, έστω τερματοφύλακες, έχουν κατορθώσει να είναι τόσα πολλά χρόνια σε τόσο ψηλό επίπεδο. Με τρεις καίριες αποκρούσεις κόντρα στους Ισπανούς, ο Μπουφόν απέδειξε γιατί η Ιταλία διαθέτει ίσως τον καλύτερο τερματοφύλακα (και αυτής) της διοργάνωσης.
Δεν ξέρω αν η Ιταλία είναι η καλύτερη ομάδα. Είναι όμως αυτή που το ζει πιο έντονα. Το θέλει πιο πολύ. Και ας μην γελιόμαστε, πολλές φορές δεν κερδίζουν οι καλύτεροι, αλλά οι πιο τυχεροί μεταξύ 3-4 πολύ καλών ομάδων. Μην ξεχνάμε τα τουρνουά που έχουν κριθεί από ένα πέναλτι, ένα δοκάρι, μια αποβολή, ένα γκολ κόντρα στη ροή του αγώνα.
