Ένα παιδί του πολέμου στην κορυφή της Ευρώπης
06:41 - 04 Μαρτίου 2019
Πρόσφυγας. Μπορεί ποτέ να μην ένιωσε ξένος στην Κύπρο, όπως ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει, όμως πρόκειται για ένα παιδί που έφυγε από την πατρίδα του εξαιτίας του πολέμου – μάλλον για καλή τύχη του ιδίου και σίγουρα προς όφελος του κυπριακού αθλητισμού.
Γεννημένος στην πόλη Surdulica της νότιας Σερβίας στις 17 Μαρτίου 1992, ο Μίλαν Τράικοβιτς μαζί με τις δύο του αδελφές (η μια δίδυμη) και τους γονείς τους εγκατέλειψαν τη Σερβία το 2001, δύο χρόνια μετά τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη γενέτειρά του, που κόστισαν τη ζωή σε δεκάδες αμάχους – μια φορά οι βόμβες έπεσαν κοντά στο σπίτι του Μίλαν.
Οι γονείς του είχαν κουμπάρους στην Κύπρο. Ο Μίλαν δεν ήξερε λέξη ελληνικά αλλά από τα εννιά του πήγε σε δημόσιο σχολείο. Έμαθε ελληνικά, σήμερα τα μιλάει άπταιστα. Όταν πήρε την υπηκοότητα πήγε και στρατό, ήθελε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις προς την πατρίδα, παρότι δεν ήταν υποχρεωμένος να το πράξει.
Από τον Απόλλωνα στον στίβο
Μικρός έπαιζε μπάλα στις ακαδημίες του Απόλλωνα. Στα 17 του ένας γυμναστής στο σχολείο τον έβαλε στα ψηλά εμπόδια. Ήρθε δεύτερος στους επαρχιακούς αγώνες, στη Λεμεσό. Το 2010 κατέβηκε στους Πανελλήνιους. Εκεί έγινε εμποδιστής. Το 2013 μπήκε στο… τρυπάκι του πρωταθλητισμού, κερδίζοντας το χρυσό στους Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης, αυτό το μεγάλο εκκολαπτήριο αθλητών για τον κυπριακό αθλητισμό.
Μικρός έπαιζε μπάλα στις ακαδημίες του Απόλλωνα. Στα 17 του ένας γυμναστής στο σχολείο τον έβαλε στα ψηλά εμπόδια. Ήρθε δεύτερος στους επαρχιακούς αγώνες, στη Λεμεσό. Το 2010 κατέβηκε στους Πανελλήνιους. Εκεί έγινε εμποδιστής. Το 2013 μπήκε στο… τρυπάκι του πρωταθλητισμού, κερδίζοντας το χρυσό στους Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης, αυτό το μεγάλο εκκολαπτήριο αθλητών για τον κυπριακό αθλητισμό.
To 2016 οι δρόμοι του συναντώνται με τον προπονητή των επιτυχιών Αντώνη Γιαννουλάκη. Η πρόοδός είναι θεαματική. Όχι μόνο προκρίνεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, αλλά έρχεται πέμπτος στο Πανευρωπαϊκό ανοικτού στίβου. Στο Ρίο μπαίνει στον τελικό. Έρχεται έβδομος. Το 2017 βελτιώνει το Παγκύπριο Ρεκόρ τόσο στον ανοικτό όσο και στον κλειστό στίβο. Στον κλειστό είναι έκτος στο Πανευρωπαϊκό, στον ανοικτό φτάνει μέχρι τα ημιτελικά στο παγκόσμιο.
Το 2018 μπαίνει στον τελικό του Παγκόσμιου κλειστού με τη δεύτερη καλύτερη επίδοση (νέο παγκύπριο ρεκόρ) αλλά κάνει άκυρη εκκίνηση στον τελικό και αποκλείεται. Στους Κοινοπολιτειακούς μένει εκτός βάθρου, στο Πανευρωπαϊκό ανοικτού σταματάει στα ημιτελικά – το 2018 δεν ήταν η χρονιά του.
Φύλαγε την πρωτιά για τη Γλασκώβη
Φέτος ακολουθεί το World Tour. Είναι τέσσερις φορές δεύτερος και μια τρίτος. Την πρωτιά τη φύλαγε για την κούρσα όπου πραγματικά είχε αξία. Στον ημιτελικό ήταν τέταρτος (πέρασε με χρόνο), στον τελικό έφυγε καλά και βούτηξε για να πέσει πρώτος στο νήμα, ένα εκατοστό μπροστά από τον Γάλλο πρωταθλητή Ευρώπης του ανοικτού Martinot – Lagarde, φτάνοντας στη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, στο μοναδικό χρυσό μετάλλιο του κυπριακού στίβου σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα (ανοικτού ή κλειστού). Έως σήμερα στον κλειστό η Κύπρος είχε τα δύο μετάλλια του Κυριάκου Ιωάννου (χάλκινο στο παγκόσμιο, αργυρό στο πανευρωπαϊκό) και το αργυρό του Μαρκουλλίδη στα 200μ.
Με το χρυσό στην Γλασκώβη η σεζόν στον κλειστό ολοκληρώνεται ιδανικά για τον Τράικοβιτς, για τον οποίο μεγάλος στόχος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, το φθινόπωρο.
Σχεδόν 50 χρόνια μετά
Τα εμπόδια σηκώνουν την Κύπρο ψηλά για σχεδόν πέντε δεκαετίες. Το 1972 ο Σταύρος Τζιωρτζής ήταν έκτος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου στα 400μ με εμπόδια. Στο πανευρωπαϊκό του ’76 και πάλι στο Μόναχο, ο Τζιωρτζής αγωνίστηκε στον τελικό των 400μ όπου προηγείτο έως τα 300μ, όπως έπεσε και τελικώς τερμάτισε τέταρτος.
Διαβάστε επίσης
