Παγδατής: Η σημαδιακή 4η Ιουλίου και οι 4 σπασμένες ρακέτες (vid)
09:37 - 05 Ιουλίου 2019
Ο δεύτερος γύρος του Ουίμπλεντον 2019 αποδείχθηκε ο τερματικός σταθμός της απαράμιλλης καριέρας του Μάρκου Παγδατή. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τον αποκλεισμό εξελίχθηκε σ' έναν απολογισμό καριέρας και μια κατάθεση ψυχής.
Ενώπιον δημοσιογράφων ο Κύπριος πρωταθλητής απάντησε σε ερωτήματα και τοποθετήθηκε για...
...τον συγκινητικό τρόπο που αποχώρησε: «Δεν ήθελα να φύγω από τα κορτ. Ήταν ένα ωραίο αντίο, ένιωσα υπέροχα. Θέλω να ευχαριστήσω όλους που έμειναν στις εξέδρες για να μου δώσουν αυτό το τελευταίο συναίσθημα».
...τη σύζυγό του Καρολίνα που δάκρυσε: «Είναι συναισθηματικό άτομο, όπως εγώ. Ήταν συγκινητικό για όλη την ομάδα, τους προπονητές, ατζέντηδες, φίλους, θαυμαστές. Όλοι ήταν δίπλα μου τις τελευταίες δύο εβδομάδες και θέλω να τους ευχαριστήσω γι' αυτό. Δακρύζω, αλλά από χαρά. Είναι χαρούμενη στιγμή για όλους, διότι είμαι ενθουσιασμένος για το μέλλον. Το πιο λυπηρό που αφήνω πίσω μου είναι το τελευταίο μέρος. Ο κόσμος και το συναίσθημα που πάντα μου έδινε».
...για την επιλογή του να αποχωρήσει μετά το Γουίμπλεντον: «Επειδή είναι η ιστορία του τένις, ο πρώτος αγώνας που είδα στην τηλεόραση, ο τελικός Ιβανίσεβιτς-Αγκάσι το 1992, το αγαπημένο τουρνουά της συζύγου μου. Σίγουρα η καλύτερη πορεία μου ήταν στην Αυστραλία, αλλά στο γρασίδι ήμουν πάντα σταθερός. Επίσης ένιωσα πως ήταν η στιγμή να σταματήσω και να δώσω προτεραιότητα σε άλλα πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές που με στήριξαν δίνοντάς μου wild card και την ευκαιρία να πω αντίο στον κόσμο και στο άθλημα».
...το πώς θέλει να τον θυμούνται: «Το πιο σημαντικό για έναν αθλητή και για έναν άνθρωπο είναι να τον σέβονται και να τον αγαπούν. Αυτό εισέπραξα από τον κόσμο. Θέλω να με θυμούνται ως ένα χαρούμενο κι ευχάριστο άτομο. Αυτό είναι το μέγιστο δώτο για κάθε αθλητή. Αυτό εισπράττω και μέσα από τα μηνύματα που παίρνω. Είναι μεγάλη τιμή και προνόμιο».
...τη σημασία του δεσίματος με τους θαυμαστές: «Έτσι είμαι. Λένε πως οι άνθρωποι δείχνουν το χαρακτήρα τους μέσα στο κορτ, αυτός θα είμαι για πάντα. Η ζωή δεν είναι μόνο να παίρνεις, αλλά και να δίνεις. Να είσαι δίπλα στους ανθρώπους, αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου. Τον πήρα από τη μητέρα μου».
...το πώς ένιωσε τη στιγμή της αποχώρησης: «Υπέροχα, διότι είναι μια απόφασης χαράς, όχ λύπης. Είμαι χαρούμενος που δεν θα χρειαστεί να μπω ξανά στο κορτ (γέλια). Θα μου λείψουν πολλά πράγματα, ο κόσμος, οι συζητήσεις με τους άλλους παίκτες και προπονητές, τα ταξίδια. Τα συναισθήματα όμως είναι όμορφα».
...το αν μετανιώνει για κάτι: «Όχι, διότι δεν υπάρχουν πολλοί που να γνωρίζουν τι πέρασα, όταν έφυγα από την Κύπρο στα 14 για το Παρίσι. Πάλεψα σκληρά. Είμαι ευγνώμων για όσα μου έδωσε το τένις. Μετανώνω για τις τέσσερις σπασμένες ρακέτες στην Αυστραλία, διότι αυτός δεν είμαι εγώ. Ήταν αστείο για πολύ κόσμο, αλλά όχι καλό παράδειγμα για τη νέα γενιά».
...την κληρονομιά του: «Στις 4 Ιουλίου 2004 η Ελλάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Αυτή η επιτυχία με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου. Αποσύρομαι στις 4 Ιουλίου και νομίζω πως αυτό τα λέει όλα. Αφήνω στα παιδιά της Κύπρου και της Ελλάδας την κληρονομιά που πήρα από εκείνη την ομάδα. Πρόκειται για μια απίστευτη σύμπτωση».
...την απήχηση του τένις στην Κύπρο: «Αυτή τη στιγμή είναι το δεύτερο μεγαλύτερο άθλημα μετά το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά σε ακαδημίες, που αποφάσισαν να ασχοληθούν με το άθλημα μετά την πορεία μου στο αυστραλιανό Όπεν. Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις τους άλλους να πιστέψουν με τις πράξεις σου. Αυτό είναι το μήνυμα που πάντα ήθελα να στείλω στην πατρίδα μου. Ερχόμενος από μια μικρή χώρα στέλνω το μήνυμα ότι όλα είναι πιθανά».
Ενώπιον δημοσιογράφων ο Κύπριος πρωταθλητής απάντησε σε ερωτήματα και τοποθετήθηκε για...
...τον συγκινητικό τρόπο που αποχώρησε: «Δεν ήθελα να φύγω από τα κορτ. Ήταν ένα ωραίο αντίο, ένιωσα υπέροχα. Θέλω να ευχαριστήσω όλους που έμειναν στις εξέδρες για να μου δώσουν αυτό το τελευταίο συναίσθημα».
...τη σύζυγό του Καρολίνα που δάκρυσε: «Είναι συναισθηματικό άτομο, όπως εγώ. Ήταν συγκινητικό για όλη την ομάδα, τους προπονητές, ατζέντηδες, φίλους, θαυμαστές. Όλοι ήταν δίπλα μου τις τελευταίες δύο εβδομάδες και θέλω να τους ευχαριστήσω γι' αυτό. Δακρύζω, αλλά από χαρά. Είναι χαρούμενη στιγμή για όλους, διότι είμαι ενθουσιασμένος για το μέλλον. Το πιο λυπηρό που αφήνω πίσω μου είναι το τελευταίο μέρος. Ο κόσμος και το συναίσθημα που πάντα μου έδινε».
...για την επιλογή του να αποχωρήσει μετά το Γουίμπλεντον: «Επειδή είναι η ιστορία του τένις, ο πρώτος αγώνας που είδα στην τηλεόραση, ο τελικός Ιβανίσεβιτς-Αγκάσι το 1992, το αγαπημένο τουρνουά της συζύγου μου. Σίγουρα η καλύτερη πορεία μου ήταν στην Αυστραλία, αλλά στο γρασίδι ήμουν πάντα σταθερός. Επίσης ένιωσα πως ήταν η στιγμή να σταματήσω και να δώσω προτεραιότητα σε άλλα πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές που με στήριξαν δίνοντάς μου wild card και την ευκαιρία να πω αντίο στον κόσμο και στο άθλημα».
...το πώς θέλει να τον θυμούνται: «Το πιο σημαντικό για έναν αθλητή και για έναν άνθρωπο είναι να τον σέβονται και να τον αγαπούν. Αυτό εισέπραξα από τον κόσμο. Θέλω να με θυμούνται ως ένα χαρούμενο κι ευχάριστο άτομο. Αυτό είναι το μέγιστο δώτο για κάθε αθλητή. Αυτό εισπράττω και μέσα από τα μηνύματα που παίρνω. Είναι μεγάλη τιμή και προνόμιο».
...τη σημασία του δεσίματος με τους θαυμαστές: «Έτσι είμαι. Λένε πως οι άνθρωποι δείχνουν το χαρακτήρα τους μέσα στο κορτ, αυτός θα είμαι για πάντα. Η ζωή δεν είναι μόνο να παίρνεις, αλλά και να δίνεις. Να είσαι δίπλα στους ανθρώπους, αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου. Τον πήρα από τη μητέρα μου».
...το πώς ένιωσε τη στιγμή της αποχώρησης: «Υπέροχα, διότι είναι μια απόφασης χαράς, όχ λύπης. Είμαι χαρούμενος που δεν θα χρειαστεί να μπω ξανά στο κορτ (γέλια). Θα μου λείψουν πολλά πράγματα, ο κόσμος, οι συζητήσεις με τους άλλους παίκτες και προπονητές, τα ταξίδια. Τα συναισθήματα όμως είναι όμορφα».
...το αν μετανιώνει για κάτι: «Όχι, διότι δεν υπάρχουν πολλοί που να γνωρίζουν τι πέρασα, όταν έφυγα από την Κύπρο στα 14 για το Παρίσι. Πάλεψα σκληρά. Είμαι ευγνώμων για όσα μου έδωσε το τένις. Μετανώνω για τις τέσσερις σπασμένες ρακέτες στην Αυστραλία, διότι αυτός δεν είμαι εγώ. Ήταν αστείο για πολύ κόσμο, αλλά όχι καλό παράδειγμα για τη νέα γενιά».
...την κληρονομιά του: «Στις 4 Ιουλίου 2004 η Ελλάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Αυτή η επιτυχία με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου. Αποσύρομαι στις 4 Ιουλίου και νομίζω πως αυτό τα λέει όλα. Αφήνω στα παιδιά της Κύπρου και της Ελλάδας την κληρονομιά που πήρα από εκείνη την ομάδα. Πρόκειται για μια απίστευτη σύμπτωση».
...την απήχηση του τένις στην Κύπρο: «Αυτή τη στιγμή είναι το δεύτερο μεγαλύτερο άθλημα μετά το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά σε ακαδημίες, που αποφάσισαν να ασχοληθούν με το άθλημα μετά την πορεία μου στο αυστραλιανό Όπεν. Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις τους άλλους να πιστέψουν με τις πράξεις σου. Αυτό είναι το μήνυμα που πάντα ήθελα να στείλω στην πατρίδα μου. Ερχόμενος από μια μικρή χώρα στέλνω το μήνυμα ότι όλα είναι πιθανά».
