«Με έξοδα δικά μας πήγαμε Τουρκία-Όχι μόνο κερδίσαμε, αλλά τους προσβάλαμε»

Μαθήματα πρωταθλητισμού παρέδωσε σε κάθε άκρη της γης ο 15χρονος Κυριάκος Χριστοδούλου από τη Λάρνακα, ο οποίος ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου στους παγκόσμιους αγώνες του Μουάι Τάι που διεξήχθησαν πρόσφατα στην Τουρκία. 

Μαζί με τον πατέρα του αλλά και προπονητή του, Κωνσταντίνο Χριστοδούλου, ο Κυριάκος αψήφισε όλους τους φόβους του και ταξίδεψε στην Τουρκία, κατατροπώνοντας κάθε αντίπαλο που βρήκε μπροστά του, για να πανηγυρίσει όλη η κυπριακή αποστολή στο τέλος την τρομερή επιτυχία του 15χρονου. 

Για τον θρίαμβο του Κυριάκου, μίλησε στην OMADA, ο Κωνσταντίνος Χριστοδούλου, ο οποίος έστειλε τα δικά του μηνύματα προς την πολιτεία, αφού ότι κατάφεραν μαζί με τον γιο του, είναι προσωπικό τους στοίχημα και με δικά τους οικονομικά έξοδα. 

«Καταρχάς, είμαστε δυο ομοσπονδίες στο Μουάι Τάι. Η ΚΟΠΑΜ η οποία είναι το παραδοσιακό Μουάι Τάι, όπου υπαγόμαστε, και η ΚΟΜ, η οποία είναι η αναγνωρισμένη του Μουάι Τάι. Η ΚΟΜ υπάγεται στη παγκόσμια ομοσπονδία, η οποία είναι αναγνωρισμένη ως προολυμπιακή για το άθλημα. Οι δυο ομοσπονδίες, αποφάσισαν να συνεργαστούμε για το καλό του αθλήματος και των αθλητών και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να λάβουμε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Με λύπη μου όμως, με έξοδα δικά μας λάβαμε μέρος σε αυτή την παγκόσμια διοργάνωση, η οποία μας στοίχισε 2.000 ευρώ. Δεν πήραμε ούτε σεντ από κανένα και τώρα που πήραμε το χρυσό, μάς καμαρώνουν όλοι», σχολίασε αρχικά ο πατέρας του Κυριάκου, για να αναφερθεί στη συνέχεια στο ταξίδι τους στην Τουρκία. 
 

«Στην αρχή όταν μου είπαν να ταξιδέψουμε Τουρκία για το τουρνουά, δεν ήθελα να πάω λόγω και των καταστάσεων μας εδώ στην Κύπρο αλλά και επειδή είμαι πατριώτης. Μετά από πιέσεις ωστόσο και από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας και διάφορες συζητήσεις αποφασίσαμε να πάμε και είπαμε εάν είναι η τύχη μας να πάθουμε κάτι, ας γίνει και επειδή είμαστε οι πρώτοι Κύπριοι που θα πάμε στην Τουρκία, ήταν κάτι που μάς προβλημάτιζε.

Έτσι στο τέλος αποφασίσαμε και πήγαμε, όπου και περάσαμε στα προημιτελικά απευθείας και κληρωθήκαμε πρώτα με Τούρκο. Εκεί είπα του γιου μου, κέρδισέ τον και εμένα δεν με ενδιαφέρει πλέον η συνέχεια, γιατί πλέον μπαίναμε ημιτελικά και παίρναμε μετάλλιο.

Όχι μόνο τον κερδίσαμε τον Τούρκο όμως, αλλά τον προσβάλαμε κιόλας, αφού επικρατήσαμε με άνεση και στους τρεις γύρους. Στη συνέχεια, προχωρήσαμε στον ημιτελικό με το Ιράκ, όπου κερδίσαμε πάλι τρεις γύρους και πήγαμε τελικό με Ρωσία. Τους δυο γύρους τους κερδίσαμε άνετα, αλλά μετά τραυματίστηκε ο Κυριάκος στο γόνατο και τον τρίτο γύρο τον χάσαμε. Αλλά περάσαμε στον τελικό και πήραμε τη νίκη».
 

Τα συναισθήματά του μοιράστηκε στη συνέχεια ο Κωνσαντίνος Χριστοδούλου, ο οποίος στάθηκε στο άγχος που τον κυριαρχούσε κατά τη διάρκεια των αγώνων. 
 
«Το συναίσθημα σαν γονιός αλλά και σαν προπονητής για το επίπεδο των αγώνων που βρισκόμασταν, φαντάζεστε πόση αγωνία και άγχος είχα, μπροστά από τόσο κόσμο που μάς παρακολουθούσε. Ήταν τριπλό το άγχος ουσιαστικά. Το ένα αν κερδούσαμε, το δεύτερο αν τραυματιστούμε και το τρίτο αν χάναμε μέσα στην Τουρκία. Γνωρίζαμε φυσικά ότι ο αθλητής μας είναι υψηλού επιπέδου, αλλά δεν παύει να αγχώνεσαι.

Από την ώρα που κερδίσαμε τον Τούρκο, πήραμε άλλο αέρα. Ήταν και η Εθνική Ελλάδος μαζί μας, η οποία λόγω των καταστάσεων και επειδή υπήρχε θέμα από πριν αν θα λάμβανε μέρος η Κύπρος, το σχολίαζαν και μας στήριζαν. Με την ψυχολογία και τη στήριξη όλων λοιπόν τα καταφέραμε. Όσο ξύλο παιζόταν μέσα στο ρινγκ, άλλο τόσο προσπαθούμε και εμείς με τις φωνές έξω στην κερκίδα».
 

Για την αντιμετώπιση των Τούρκων στους παγκόσμιους αγώνες, ο πατέρας του Κυριάκου απάντησε: «ήταν όλα σε πλαίσια αθλητοπρέπειας. Εμείς πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας, χωρίς να έρθει κάποιος να μας πει το οτιδήποτε και χωρίς να μας συμπεριφερθεί κάποιος περίεργα. Όπου πήγαμε και μιλήσαμε ήταν όλοι ευγενικοί μαζί μας. Εκτός από ένα περιστατικό που θυμάμαι, που μπορεί άλλος να μην το πρόσεχε αλλά σαν Κύπριος, το είδα. Κατά τη διάρκεια της έναρξης των αγώνων, ήρθε ένας και ρώτησε τον γιο μου από που είναι και του είπαμε Κύπρος. Στην μπάντα εντωμεταξύ που ήταν κοντά μας, υπήρχαν Τούρκοι και γύριζαν και μας έβλεπαν συνεχώς. Έτσι και γω, πήρα το τηλέφωνό μου και πήγα κοντά στον ένα για να τον αγκαλιάσω να βγάλουμε φωτογραφία και εκείνος έκανε πίσω και έβλεπε γύρω του αν τον κοίταζε κανείς».
 
Καταλήγοντας, ο Κωνσταντίνος Χριστοδούλου έστειλε το δικό του μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. «Υπάρχουν πάρα πολλά μεγάλα ταλέντα στην Κύπρο, όπως τον Κυριάκο αλλά και τον άλλο τον μικρό που ήταν μαζί μας 11 ετών που πήρε και αργυρό μετάλλιο. Το μόνο που με λυπεί, είναι ότι έχουμε αθλητές που πάνε σε παγκόσμιους αγώνες και παίρνουν την πρωτιά, να μην υπάρχει καμία βοήθεια και ανταπόκριση από το κράτος. Όλα από την τσέπη μας, φίλους και χορηγούς. Τουλάχιστον αφού δεν υπάρχει κάποια βοήθεια από το κράτος, ας επιβραβεύουν μετά τους αθλητές μας για τις επιτυχίες τους».