Αυθεντικός Μαραθώνιος: Το δημοφιλέστερο εξαγώγιμο ελληνικό προϊόν

Στα αρχαία χρόνια, οι Έλληνες ήταν εκείνοι που απέτρεψαν την άλωση της Ευρώπης και του Δυτικού Κόσμου από τους Πέρσες κατακτητές. 

Σαλαμίνα, Μαραθώνας, Θερμοπύλες. Τόσα έχουν γραφτεί για τις μάχες και τις ναυμαχίες στο 480 και 490 π.Χ. Η νέα γενιά μαθαίνει γι' αυτές από τα βιβλία ιστορίας, όχι στα σχολεία, αλλά και από τις ταινίες ειδικά με προέλευση από τις ΗΠΑ. 

Στα σχολεία και ειδικά στα ελληνικά αυτό που σίγουρα δεν μαθαίνει κανείς στην έκταση που πρέπει είναι για τα δυο ελληνικά προϊόντα που έχουν την μεγαλύτερη παγκόσμια απήχηση. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τον Μαραθώνιο. 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το κορυφαίο αθλητικό γεγονός κάθε τετραετίας και το όνειρο μυρίων αθλητών και αθλητριών από το 1896 έως και στις ημέρες μας. Οι Αγώνες έχουν διεξαχθεί σε 20 χώρες από τις 200 και πλέον που είναι στον χάρτη του ΕΟΕ. 

O Μαραθώνιος από την άλλη είναι το πιο... φρέσκο προϊόν αλλά ίσως να μην υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μην έχει διοργανώσει έναν αγώνα. Στην Ασία, στην Ευρώπη, στην Ωκεανία, στην Αφρική, στην Αμερική, στην Ανταρκτική. 

Η ιστορία του είναι παλιά αλλά και σύγχρονη. Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν "ανακαλύψει" τον Μαραθώνιο. Δεν υπήρχε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα στους Αρχαίους Αγώνες αλλά υπήρχε το 1896 στην Αθήνα στους 1ους σύγχρονους. 

Η ιδέα ανήκε σ' ένα Γάλλο φιλόλογο και φιλέλληνα, τον Μισέλ Μπρεάλ, ο οποίος πρότεινε στον Πιερ Ντε Κουμπερτέν να συμπεριλάβει στο πρόγραμμα των Αγώνων και τον Μαραθώνιο. 

Ήθελε να τιμήσει τον Φειδιππίδη ο οποίος το 490 π.Χ μετά από τη νίκη των Ελλήνων στον Μαραθώνα έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα για να φωνάξει  «Νενικήκαμεν» πριν φύγει από τη ζωή. 

Η νίκη αυτή είχε τεράστια αξία για το μέλλον του τότε κόσμου και ο δρομέας πέρασε στην ιστορία. Η εισήγηση του Γάλλου έγινε δεκτή και έτσι ο Μαραθώνιος είναι γεγονός από το 1896. Ο Μαραθώνιος Δρόμος καλύπτει απόσταση 42.195 μέτρων! 

Στην Αυθεντική του διαδρομή αρχίζει από τον Μαραθώνα και τελειώνει στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Στις 10/3/1896 στους πρώτους πανελλήνιους αγώνες στίβου, που ήταν και αγώνες πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς, πρώτος νικητής ήταν ο Χαρίλαος Βασιλάκος. 

Πρώτος νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 ήταν ο Σπύρος Λούης. Στον αγώνα του πανελληνίου πρωταθλήματος ήταν 5ος αλλά ο νερουλάς από το Μαρούσι που έγινε γνωστός στα πέρατα του κόσμου για τη νίκη του κέρδισε στους Ολυμπιακούς. 

Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε κλαδί ελιάς στον Αδόλφο Χίτλερ το 1936 στο Βερολίνο αλλά δεν τον χαιρέτησε φασιστικά. Ήταν ο άνθρωπος που πέθανε, ως είθισται στην Ελλάδα, στην ψάθα. Η πολιτεία τον τίμησε δίνοντας το όνομα του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας ενώ ο λαός τον τίμησε με την φράση που έχει μείνει έως τις ημέρες μας και είναι το "Έγινε Λούης". 

Ο Λούης τερμάτισε στις 29/3/1896 σε 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα και φτάσαμε στο 2019 να βρεθεί ο Ελιουντ Κιπτσόγκε για να τερματίσει σε λιγότερο από 2 ώρες στη Βιέννη, ρεκόρ όμως που δεν αναγνωρίστηκε από την IAAF. 

Η Ελλάδα και η Αθήνα στον 20ο αιώνα άργησε να... ξυπνήσει και να καταλάβει την δυναμική του Μαραθωνίου. Μετά απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 η πρώτη χώρα που κατάλαβε την αξία του Μαραθωνίου ήταν οι ΗΠΑ και η πόλη της Βοστώνης η οποία τον "υιοθέτησε" το 1897. 

Μάλιστα στην ιστορία έχει περάσει η νίκη ενός Έλληνα του Στέλιου Κυριακίδη ο οποίος κέρδισε στη Βοστώνη το 1946 και σε χρόνια δύσκολα για την Ελλάδα που είχε εμφύλιο πόλεμο και προέρχονταν από πολυετής κατοχή από τους Γερμανούς μάζεψε χρήματα και υλικά αγαθά και τα έστειλε στην πατρίδα. 

'Εφυγε από τη ζωή το 1987 στη Φιλοθέη και σήμερα οι φίλοι του στίβου τον θυμούνται στο μίτινγκ της Φιλοθέης αφού το στάδιο της πόλης έχει το όνομα του. 

Ο Μαραθώνιος εντός και εκτός Ολυμπιακού προγράμματος έχει συνδεθεί με τεράστιες μορφές του παγκόσμιου αθλητισμού. Κανείς δεν ξεχνά τον Ιταλό ζαχαροπλάστη Ντοράντο Πιέτρι ο οποίος το 1908 στο Λονδίνο έχασε τον δρόμο για τον τερματισμό αλλά τα κατάφερε με την βοήθεια των κριτών, αφού είχε χάσει τις δυνάμεις του, και τιμήθηκε από την Βασίλισσα Αλεξάνδρα με το χρυσό κύπελλο. 

Το 1963, η Μαίρη Λέπερ και η Λιν Κάρμαν τερμάτισαν στον Μαραθώνιο σε 3 ώρες και 37 λεπτά. Το 1966, η Μπόμπι Γκιμπ τερμάτισε σε 3 ώρες και 21 λεπτά. Τις εποχές εκείνες ο Μαραθώνιος ήταν άβατο για τις γυναίκες όπως το Άγιο Όρος αλλά εκείνες το... καταπάτησαν. Στο Ολυμπιακό πρόγραμμα ο Μαραθώνιος ξεκίνησε για τις γυναίκες το 1984 στο Λος Άντζελες, ενώ στους άνδρες ήταν από το 1896. 

Στον Μαραθώνιο της Βοστώνης η συμμετοχή των γυναικών επετράπη το 1972. 

Βέβαια μια κοπέλα από την Σύρο, η Σταμάτα Ρεβίθη, ξεκίνησε από τον Μαραθώνα την επόμενη ημέρα του Μαραθωνίου των ανδρών το 1896 αλλά δεν της επέτρεψαν να τερματίσει στο Στάδιο... Ο μύθος αυτό λέει. 

Κανείς δεν θα ξεχάσει την "ατμομηχανή" τον Εμίλ Ζάτοπεκ με τα κατορθώματα του το 1952 στο Ελσίνκι και το 1948 στο Λονδίνο. 

Φυσικά στην ιστορία του Μαραθωνίου έχει μείνει ως η μεγαλύτερη μορφή ο Αιθιόπας Αμπέμπε Μπεκίλα ο οποίος έτρεξε και τερμάτισε ξυπόλητος στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960. Ο ξυπόλητος Αμπέμε κέρδισε το χρυσό μετάλλιο και επανέλαβε την επιτυχία του το 1964. 

Το 1961 έφτασε στην Ελλάδα για να τρέξει στην πολύ δύσκολη αλλά αυθεντική διαδρομή. Ο Ανατολικογερμανός Βάλντεμαρ Τσιερπίνσκι το 1976 και το 1980 κέρδισε και αυτός δυο χρυσά μετάλλια στη σειρά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως ο Μπεκίλα. 

Ο Μαραθώνιος ενώνει εκατομύρια πολίτες του κόσμου σ' όλες τις γονιές της γης. Έχει καταγραφή γυναίκα που έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας να τερματίζει σε Μαραθώνιο αλλά και Βιετναμέζος χωρίς πόδια να τερματίζει σε 4 ημέρες. 

Το 2013 ο Μαραθώνιος της Βοστώνης ήταν στόχος τρομοκρατικής επίθεσης με νεκρούς και τραυματίες. Η Βοστώνη έκανε την αρχή το 1897. Το 1970 ξεκίνησε η Νέα Υόρκη και το 1977 το Σικάγο. Το 1974 το Βερολίνο, το 1975 το Άμστερνταμ, το 1976 το Παρίσι, το 1981 το Λονδίνο, το 1992 το Όκλαντ, το 2007 το Τόκιο... 

Στην Ελλάδα από το 1955 έως το 1982 ο Μαραθώνιος πέρασε από πολλά στάδια αλλά η καταμέτρηση ξεκίνησε το 1983 με τον Αυθεντικό Μαραθώνιο στη μνήμη του αγωνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη. Φέτος θα διεξαχθεί για 37η φορά και θα έχει περισσότερες από 60.000 συμμετοχές από 120 και πλέον χώρες του κόσμου. 

Ποιος δεν θέλει να τρέξει στην δύσκολη Αυθεντική διαδρομή και να νιώσει σαν τον Φειδιππίδη. Η ιστορία του γέννησε τον Μαραθώνιο αλλά η Ελλάδα κατάλαβε πολύ αργά πως είναι το κορυφαίο αθλητικό της προϊόν το οποίο έχουν κοπιάρει σχεδόν όλες οι χώρες του κόσμου. 

Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν για τον Λούη, τον Βασιλάκο, τον Κυριακίδη, τον Τριβουλίδη, τον υπεραμαθωνοδρόμο Γιάννη Κούρο και τόσους άλλους Έλληνες και ξένους αθλητές που έζησαν και ζουν για να εμπνέουν. 

Στον Μαραθώνιο δεν μετράει η νίκη αλλά η συμμετοχή...