Βιώνει έναν πολύ σκληρό καρκίνο αλλά συνεχίζει να τερματίζει σε μαραθώνιους

Ο Τομ Πέρι ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν ο ρυθμός του άρχισε να μειώνεται. Την άνοιξη του 2018, βρισκόταν στο 19ο μίλι του μαραθωνίου στο Ουισκόνσιν, όταν ξαφνικά αισθάνθηκε βαρύς και κουρασμένος. Στόχευσε σε έναν τερματισμό με χρόνο 4:30 και όλα έδειχναν ότι θα τα καταφέρει. Αλλά τα πόδια του δεν ακολουθούσαν τις προθέσεις του.

«Ποτέ δεν είχα νιώσει έτσι ξανά», δήλωσε ο 58χρονος Πέρι, που αν και εκείνη τη χρονιά έτρεχε διαρκώς σε αγώνες, γινόταν όλο και πιο αργός αγώνα με τον αγώνα. Αρχικά, ο Πέρι δεν ανησύχησε ιδιαίτερα. Όμως, έπειτα από τα αποτελέσματα μιας εξέτασης αίματος που έκανε τον Δεκέμβρη του 2018, ο γιατρός του ζήτησε να προβεί σε βιοψία στον προστάτη του. Τα αποτελέσματα ήταν σοκαριστικά: είχε καρκίνο του προστάτη και αυτός είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλο του το σώμα.

«Ήμουν πραγματικά έκπληκτος, γιατί εκτός από την κόπωση μου, δεν είχα άλλα συμπτώματα. Ήμουν υγιής», λέει ο ίδιος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, για τον Πέρι δεν είχαν περάσει ποτέ πάνω από τέσσερις ημέρες χωρίς να τρέξει από το 1975. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, είχε καταγράψει περισσότερα από 100.000 μίλια και είχε τρέξει σε περισσότερους από 2.000 αγώνες.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ο Πέρι όταν είδε τη διάγνωσή του, είχε να κάνει με το κατά πόσο η ασθένειά του θα επηρεάσει το πρόγραμμα προπονήσεών του. Ευτυχώς για τον ίδιο, ο γιατρός του ήταν καθησυχαστικός και του τόνισε πως μπορούσε να περπατάει και να τρέχει όσο θέλει αρκεί να είναι προσεκτικός και να μην υπερεκτιμά τον εαυτό του.

Ο Πέρι εφάρμοσε στο έπακρο τη συμβουλή περί απόλυτης προσοχής και συνέχισε να τρέχει χωρίς να μειώσει τους ρυθμούς του. Από την ημέρα της διάγνωσής του τον Δεκέμβρη του 2018 μέχρι και την 1η Μαρτίου του 2020 που έτρεξε στο Αρκάνσας, ο Πέρι συμμετείχε συνολικά σε 40 μαραθώνιους.

Πρόκειται άλλωστε για έναν άνθρωπο που τρέχει από τα γυμνασιακά του χρόνια, που το τρέξιμο είναι κυριολεκτικά κομμάτι της ζωής του. «Για εμένα είναι πραγματική κοινωνικοποίηση. Μου άρεσε να μιλάω με άλλους ανθρώπους κατά τη διάρκεια των διαδρομών και να είναι γύρω από ανθρώπους την ημέρα ενός αγώνα. Το τρέξιμο δημιούργησε για εμένα ένα ολόκληρο κοινωνικό περιβάλλον», λέει ο ίδιος.

Ενδεικτικό της αγάπης του για το τρέξιμο είναι πως το 1993, όταν ήταν 31 χρονών, αποφάσισε να τρέξει στον μαραθώνιο της Μινεσότα. Οδήγησε από το σπίτι του στη Μινεάπολη μέχρι τη Μινεσότα το βράδυ πριν τον αγώνα. Κοιμήθηκε μέσα στο αμάξι του, άλλαξε μέσα στο αμάξι του και στη συνέχεια, κατευθύνθηκε προς τη γραμμή εκκίνησης.

Τον Απρίλιο του 2019, λίγους μήνες μετά την διάγνωσή του με καρκίνο, ο Πέρι πήγε για χειρουργική επέμβαση προκειμένου να
αφαιρέσει τον προστάτη του. Ο στόχος ήταν να αφαιρεθεί ο καρκίνος πριν εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματός του. Όμως κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης αργότερα τον Ιούλιο, διαπίστωσε πως ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στην ουροδόχο κύστη του!

Εκείνο τον Ιούλιο, έμεινε μια εβδομάδα μακριά από το τρέξιμο. Ήταν το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αποχής του από το τρέξιμο από τότε που ξεκίνησε να τρέχει. Η θεραπεία του για καρκίνο απαιτούσε χημειοθεραπείες και φάρμακα που θα του προκαλούσαν κόπωση, πονοκεφάλους, ζάλη και γαστρεντερικά προβλήματα. Τον Οκτώβριο υποβλήθηκε σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση στην ουροδόχο κύστη.

Εν μέσω της θεραπείας του, ο Πέρι συνέχισε να τρέχει αλλά σε πιο μειωμένους ρυθμούς και πάντα ανάλογα με το πως αισθανόταν. Αντί για μεγάλες διαδρομές, έκανε μικρά σπριντ που διαρκούσαν 60 δευτερόλεπτα το πολύ. Οι γιατροί του είπαν ότι θα μπορούσε να ανακτήσει το 20 με 25 τοις εκατό των πρώιμων ικανοτήτων του στο τρέξιμο. «Πολλές μέρες τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα, που μπορούσα μόνο να περπατάω για 15 λεπτά», λέει ο ίδιος.

Ο Πέρι δεν σταμάτησε να συμμετέχει σε μαραθώνιους. Υπήρξε ένας μαραθώνιος στον οποίο συμμετείχε μόλις 17 ώρες μετά από μια χημειοθεραπεία ενώ τον περασμένο Νοέμβριο, συμμετείχε στον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης τερματίζοντας μετά 4 ώρες και 30 λεπτά. Οι αγώνες όμως δεν ήταν τόσο εύκολοι για αυτόν όσο ήταν, γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσει τις παρενέργειες του καρκίνου, όπως τα προβλήματα στο στομάχι και την κόπωση.

«Έχω προσαρμόσει τους ρυθμούς μου και τη διατροφή μου στα νέα δεδομένα. Κρατάω το ρυθμό μου πιο αργό. Αλλά ξέρω ότι μπορώ ακόμα να το κάνω. Μπορώ ακόμα να τερματίσω», λέει ο Πέρι που συνεχίζει να κοιτάει μπροστά…

Στις 13 Μαΐου, ο Πέρι θα υποβληθεί σε άλλη μια εξέταση για να δει αν οι κύκλοι χημειοθεραπειών έχουν νικήσει τον καρκίνο. «Αν έχω καλά νέα, θα συνεχίσω να προετοιμάζομαι για τους στόχους μου, δηλαδή να τερματίσω και στους των έξι μεγαλύτερους μαραθώνιους του κόσμου δύο φορές. Μου αρέσει να κάνω πράγματα δύο φορές», τονίζει ο Πέρι, που φαίνεται να είναι θιασώτης της θέσης πως «μία φορά ισούται με καμία…».

Αν τα νέα είναι κακά, τότε θα προετοιμαστεί για μικρότερους μαραθώνιους, όπως αυτός της Ανταρκτικής ή του Βόρειου Πόλου. «Το τρέξιμο με κάνει περισσότερο ευτυχισμένο απ’ οτιδήποτε άλλο, είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα και δεν περνάει καν από το μυαλό μου να το σταματήσω», ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους στέλνοντας το αδιαπραγμάτευτο μήνυμα πως τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Πηγή: Coverstories.gr