«Η καλύτερη μέρα της ζωής μου, οι γονείς μου πρέπει να είναι ένα βήμα πριν το… εγκεφαλικό»

«Αυτή είναι η καλύτερη ημέρα της ζωής μου». Με αυτόν τον τρόπο περιέγραψε χωρίς να μπορεί να κρύψει την ευτυχία του ο Στέφανος Ντουσκος, αυτό το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.

Ένα μετάλλιο που ήρθε με ολυμπιακό ρεκόρ, αλλά κυρίως, ήρθε μετά από αρκετές κακουχίες, αλλά και το… πείσμα του Γιαννιώτη πρωταθλητή. Ο οποίος μετά την απονομή δεν μπορούσε να κρύψει στιγμή την ευτυχία του καθώς παρά το νεαρό της ηλικίας του, κατάφερε να κερδίσει τεράστιους αθλητές της κατηγορίας του, με εμπειρίες που ο ίδιος δεν έχει ακόμη στο μονό σκιφ.

«Πίεσα τον εαυτό μου ως το τέλος και κέρδισα. Είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Δεν έχω λόγια. Θέλω να γιορτάσω με όλη την Ελλάδα αυτό το μετάλλιο. Περίμενα να είμαι κοντά τους και στο τέλος έλεγα στον εαυτό μου να πιεστεί και να τερματίσει. Είμαι χαρούμενος που τα κατάφερα. Θα το γιορτάσω με την οικογένειά μου και όσους με έχουν στηρίξει όλο αυτό το διάστημα. Περίμενα άλλους για τα μετάλλια, δεν πίστευα ότι τους πέρασα» σχολίασε μετά το τέλος της απονομής των μεταλλίων.

«Στα τελευταία μέτρα είπα ότι δεν το χάνω με τίποτα»

Ρωτώντας τον Γιαννιώτη πρωταθλητή για τις σκέψεις του πάνω στην κούρσα, τόνισε πως στην αρχή τον ανησύχησε το ξεκίνημα των αντιπάλων του. Όμως άλλαξε το… mindset πάνω στον αγώνα και αποφάσισε να… πεθάνει μέσα στο νερό για να κατακτήσει ένα μετάλλιο. Το οποίο τελικά αποδείχθηκε πως ήταν το χρυσό.

«Αλήθεια δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Ίσως το κάνω όταν επιστρέψω στην Ελλάδα. Με βοήθησε ο καιρός και η προπόνησή μου. Ξεκίνησα να πάω κοντά στους αντιπάλους μου. Σκέφτηκα ότι θα είναι δύσκολα στην αρχή βλέποντάς τους να ανεβαίνουν. Έκανα όμως μια αλλαγή και είπα ότι δεν πειράζει, αυτή είναι η κούρσα σου για να πεθάνεις. Μέχρι τελικής πτώσης. Και αυτό μου είπε και ο προπονητής μου. Αν τα δώσεις όλα να είσαι χαρούμενος. Αυτό έκανα. Όταν πέρασα μπροστά τους περίμενα ότι θα αντιδράσουν, όμως τους κράτησα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος» είπε αρχικά και πρόσθεσε:

«Στα τελευταία 200 μέτρα όλα γύρω μου γύριζαν. Ένιωθα πολύ δυνατά το σώμα μου. Στα τελευταία 100 μέτρα είπα ότι το πήρα. Δεν το χάνω με τίποτα».

«Οι γονείς μου πρέπει να είναι ένα βήμα πριν το… εγκεφαλικό»

Η σκέψη του Ντούσκου πήγε αυτόματα στα Γιάννενα. Εκεί όπου ζουν οι γονείς του και οι φίλοι του. Πράγμα λογικό καθώς… ξενύχτησε όλη η πόλη για χάρη του.

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μετά τον τερματισμό ήταν ‘’τι έκανα;’’. Σκεφτόμουν όλους αυτούς που είναι στα Ιωάννινα που πρέπει να ζητωκραυγάζουν και να έχουν ξυπνήσει όλη την Ελλάδα. Οι γονείς μου πρέπει να είναι ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό» ανέφερε γελώντας.

Συνέχισε όμως πιο σοβαρός, λέγοντας πως χωρίς την στήριξή τους δεν θα είχε φτάσει ποτέ ως εδώ. Και μάλιστα έχοντας περάσει τραυματισμούς και αρρώστιες…

«Ευχαριστώ όλους όσοι είναι δίπλα μου. Στην προπόνηση είναι δύσκολα και αν δεν έχεις στήριξη για να συνεχίσεις δεν μπορείς. Είχε περάσει από το μυαλό μου ακόμη και να σταματήσω. Ελπίζω αυτό το μετάλλιο να φέρει πιο κοντά την κωπηλασία και να δει όλη η Ελλάδα ότι το κουπί είναι δύσκολο στην αρχή όμως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Πέρασα τραυματισμούς, αρρώστιες, κάποια στιγμή δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι λόγω της μέσης μου, όμως συνέχιζα. Δεν το έβαλα κάτω και ανταμείφθηκα. Είμαι πολύ περήφανος.

Πηγή: gazzetta.gr