Ο Χάμιλτον που γράφει ιστορία, τα μεγάλα ρεκόρ και όλοι οι πρωταθλητές

Τα ρεκόρ, ως γνωστόν, λίγη σημασία έχουν: τα GP της χρονιάς είναι σήμερα τριπλάσια από ό,τι τη δεκαετία του '50, οπότε μοιράζονται και τριπλάσιες νίκες. Ο Χάμιλτον είναι στο τρένο της πιο μακροχρόνιας αυτοκρατορίας της ιστορίας, της Mercedes, που είναι απόλυτη κυρίαρχος της υβριδικής εποχής της F1 από το 2014.

Που σημαίνει ότι ο Λιούις βρισκόταν κάθε χρόνο στο ταχύτερο μονοθέσιο, με τρόπο που θα ζήλευε και ο μετρ της εναλλαγής ομάδων -αναλόγως ποια είχε το ταχύτερο μονοθέσιο κάθε χρόνο- στα 50s, Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. Ακριβώς αντίθετα, ο Φερνάντο Αλόνσο πάντα έμοιαζε να βρίσκεται στο χειρότερο κόκπιτ τη χειρότερη στιγμή, και έμεινε στους υπερβολικά λίγους για εκείνον δύο τίτλους.

Κι ακόμη, ο Άιρτον Σένα οδήγησε για πρώτη φορά μονοθέσιο F1 σε ηλικία μεγαλύτερη από την ηλικία που είχε όταν έγινε για πρώτη φορά πρωταθλητής ο Σεμπάστιαν Φέτελ, που έχει έναν τίτλο παραπάνω από τον Βραζιλιάνο. Επιπλέον, τα καθαρά χρόνια του Άιρτον στη F1 ήταν λιγότερα από 10, ο Τζίμι Κλαρκ έφυγε πολύ νωρίς, ο Ζιλ Βιλνέβ και ο Στέφαν Γιόχανσον και ακόμη ο Στέφαν Μπέλοφ ακόμα πιο νωρίς.

Οι αριθμοί δημιουργούν μια πλασματική εικόνα. Όμως, από την άλλη, τι μπορεί να αντικρούσει ότι ο Χάμιλτον δεν είναι ένας από τους καλύτερους οδηγούς της F1 που έχουν πατήσει το πόδι τους στη γη; Τι μπορεί να αντικρούσει το ίδιο για τον Μίκαελ Σουμάχερ; Σίγουρα όχι η κυριαρχία των μονοθέσιών τους, και σίγουρα όχι η έλλειψη άλλων εξίσου σπουδαίων αντιπάλων, σε ένα σπορ που ο πρώτος από τον τελευταίο χωρίζεται από λίγα δέκατα του δευτερολέπτου οδηγώντας σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων.

Μετά τον επεισοδιακό του πρώτο τίτλο το 2008 στη Βραζιλία, ο Χάμιλτον πέρασε έξι χρόνια για να γίνει ξανά πρωταθλητής – και έκτοτε, από το 2014, έχει χάσει μόνο το πρωτάθλημα του 2016 από τον Νίκο Ρόσμπεργκ, ομόλογό του στη Mercedes.

Ο Λιούις έγινε αυτό το Φθινόπωρο στο GP Ρωσίας ο μοναδικός οδηγός της ιστορίας με τριψήφιο αριθμό νικών στη F1. Έχει σχεδόν διπλάσιιες νίκες από τον τρίτο της λίστας. Μιάμιση δεκαετία πριν, το ρεκόρ των 91 νικών του «Σούμι» έδειχνε ακατάρριπτο, όμως έδειχνε και το προηγούμενο 41 νικών του Αλέν Προστ, και το προηγούμενο 27 νικών του Στιούαρτ, κ.ο.κ.

Το απόλυτο δείγμα της αρτιότητας του Άιρτον Σένα, που είχε μόλις 3 poles λιγότερες από τον Μίκαελ Σουμάχερ με τα μισά χρόνια στο σπορ. Ο Χάμιλτον έχει σημειώσει τουλάχιστον μία πολ ποζίσιον σε κάθε του χρονιά στη F1, ακόμα και με τις McLaren του 2009-'12 και τη Mercedes του 2013, και έχει ρεκόρ 12 poles σε μια σεζόν, το 2016.

Το πλέον παραπλανητικό στατιστικό. Μέχρι το 2009 η νίκη έδινε 10 βαθμούς, και από το 2010 δίνει 25. Τις δεκαετίες του 1950-'60 έδινε 8 βαθμούς, και οι αγώνες της χρονιάς ήταν το ένα τρίτο των σημερινών. Συνεπώς, η λίστα περιλαμβάνει οδηγούς μόνο της σύγχρονης εποχής.

Και πάλι, το στατιστικό αυτό έχει να κάνει με τον αριθμό αγώνων κάθε χρονιάς. Ο Λιούις εδώ δεν έχει περάσει σεζόν με λιγότερες από πέντε παρουσίες στο podium, με τη McLaren το 2009 και τη Mercedes το 2013.

Ο Χάμιλτον κατέχει με μεγάλη διαφορά αυτό το ρεκόρ, αλλά από την άλλη ελάχιστοι οδηγοί στην ιστορία βρέθηκαν τόσα πολλά χρόνια με κορυφαία μονοθέσια, κι επιπλέον οι παλιοί έπαιρναν πολύ λιγότερους βαθμούς σε κάθε GP.

Ισχύει περίπου ό,τι και παραπάνω. Εδώ η αδικία σε σχέση με τους παλιούς είναι πως από το 2010 άρχισαν να βαθμολογούνται οι πρώτοι δέκα, αντί για τους πρώτους έξι ή οκτώ μέχρι τότε. Ο Χάμιλτον πήρε και αυτό το ρεκόρ από τον Μίκαελ Σουμάχερ, αν και με λιγότερες εκκινήσεις.

Ο Λιούις έχει μεταμορφώσει σε νίκες 61 από τις 103 pole positions που έχει κατακτήσει στην καριέρα του. Σε αυτό το στατιστικό χωρούν και οι παλαιότεροι οδηγοί, διότι δεν παίζουν ρόλο οι αλλαγές, και δεν θα μπορούσε να λείπει ο βιρτουόζος των poles, Άιρτον Σένα.

Ο Λιούις πήρε το ρεκόρ του συνολικού αριθμού γύρων που έχει ηγηθεί στα GP της καριέρας του από τον Μίκαελ Σουμάχερ. Ο Βρετανός έχει υπάρξει πρωτοπόρος στο ένα τρίτο από τους συνολικά 15.495 γύρους που έχει συμπληρώσει, μια διαδρομή της τάξης των 26.260 χιλιομέτρων.

Δεδομένου ότι έχει κερδίσει από μία τουλάχιστον νίκη σε κάθε του χρονιά στη F1, από το 2007 μέχρι και το 2021, αυτό είναι ένα ρεκόρ που μοιράζεται με τον Μίκαελ Σουμάχερ. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανόν ο Άγγλος να το σπάσει και αυτό, το 2022.

Ο Λιούις έχει αγωνιστεί σε όλα του τα GP με κινητήρα Mercedes, είτε στην πλάτη των McLaren του την περίοδο 2007-'12, είτε με την εργοστασιακή Mercedes από το 2013 μέχρι σήμερα. Με τις δύο θητείες του στη Ferrari και έπειτα με την Alfa Romeo, ο Κίμι Ράικονεν ξεπέρασε τον Μίκαελ Σουμάχερ σε αριθμό αγώνων με το μοτέρ του Μαρανέλο.

Χάμιλτον-Mercedes: 287, Ράικονεν-Ferrari: 208, Σουμάχερ-Ferrari: 181, Κούλθαρντ-Mercedes: 150, Φιλιπάλντι-Ford Cosworth: 148

ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΗΣ F1

7 Μίκαελ Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)

7 Λιούις Χάμιλτον (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020)

5 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951, 1954, 1955, 1956, 1957)

4 Αλέν Προστ (1985, 1986, 1989, 1993)

4 Σεμπάστιαν Φέτελ (2010, 2011, 2012, 2013)

3Τζάκ Μπράμπαμ (1959, 1960, 1966)

3Τζάκι Στιούαρτ (1969, 1971, 1973)

3 Νίκι Λάουντα (1975, 1977, 1984)

3 Νέλσον Πικέ (1981, 1983, 1987)

3 Άιρτον Σένα (1988, 1990, 1991)

2 Αλμπέρτο Ασκάρι (1952, 1953)

2 Γκρέιαμ Χιλ (1962, 1968)

2Τζιμ Κλαρκ (1963, 1965)

2 Έμερσον Φιτιπάλντι (1972, 1974)

2 Μίκα Χάκινεν (1998, 1999)

2 Φερνάντο Αλόνσο (2005, 2006)

1 Τζουζέπε Φαρίνα (1950)

1 Μάικ Χόθορν (1958)

1 Φιλ Χιλ (1961)

1 Τζον Σέρτις (1964)

1 Ντένι Χιούλμ (1967)

1 Γιόχεν Ριντ (1970)

1 Τζέιμς Χαντ (1976)

1 Μάριο Αντρέτι (1978)

1 Τζόντι Σέκτερ (1979)

1 Άλαν Τζόουνς (1980)

1 Κέκε Ρόσμπεργκ (1982)

1 Νάιτζελ Μάνσελ (1992)

1 Ντέιμον Χιλ (1996)

1 Ζακ Βιλνέβ (1997)

1 Κίμι Ράικονεν (2007)

1 Τζένσον Μπάτον (2009)

1 Νίκο Ρόσμπεργκ (2016)

Πηγή: sport24.gr