Γεια σας και χαρά σας, φίλες και φίλοι!

Δεν ξέρω, αν φταίει το αεράκι της θάλασσας ή η καχυποψία μου, αλλά -όπως τα βλέπω τα πράγματα- οι ομάδες που προκάλεσαν τη σημερινή συνέλευση πέτυχαν το στόχο τους και πήραν αυτό που ήθελαν.
 
Διότι μη μου πείτε ότι όλοι αυτοί συγκεντρώθηκαν σήμερα για να αποφασίσουν αύξηση ομάδων στο πρωτάθλημα που ξεκινά σε πέντε μέρες. Σοβαροί να είμαστε… Η επόμενη σεζόν ήταν (είναι) στο μυαλό τους. Το 2019/20 θέλουν 14 ή 16 ομάδες.
 
Και δεν άκουσαν «όχι», αλλά… «όχι τώρα». Έχει διαφορά, ε; Το «όχι» είναι «όχι», το «όχι τώρα» σε εννιά μήνες γίνεται εύκολα «ναι», λέω εγώ… Ο καχύποπτος…
 
Διότι όποιος πιστεύει ότι όσοι θέλουν την αύξηση θα αλλάξουν γνώμη, όταν δουν στην πράξη το μοντέλο των 12, και θα το στηρίξουν, ε αυτός μάλλον πιστεύει και στον Άγιο Βασίλη!
 
Γιατί ο paparazzo θυμάται καλά ότι και το 2014 ομοσπονδία και σωματεία είχαν συμφωνήσει να πάνε σε πρωτάθλημα 12 ομάδων για δύο χρόνια. Και λίγο μετά τα μισά της πρώτης χρονιάς (2014/15) η συμφωνία κυρίων τινάχτηκε στον αέρα, το καταστατικό άλλαξε… ανοιξιάτικα και από την επόμενη σεζόν επιστρέψαν άρον-άρον στις 14. Μη μου πείτε ότι τα ξεχάσατε αυτά…
 
Εκείνη την άνοιξη, μάλιστα, είχαν αντικαταστήσει την πρώτη «συμφωνία κυρίων» με μια δεύτερη: πρωτάθλημα 14 ομάδων για τρία χρόνια (2015-18) και μετά πρωτάθλημα 12 ομάδων για άλλα τρία (2018-21). Και μόλις ήρθε το καλοκαιράκι του 2018 τα σωματεία (όχι όλα, αλλά τα περισσότερα) ζήτησαν τα τρία να γίνουν ένα. Τα χρόνια, ντε…
 
Η επιθυμία τους να σπάσουν και τη δεύτερη «συμφωνία κυρίων» είναι πλέον δεδομένη. Όπως και η δεύτερη ευκαιρία που θα έχουν να το κάνουν, με το τέλος του πρωταθλήματος. Και κάθομαι κι εγώ, εδώ στην παραλία αραχτός, και σκέφτομαι ότι τελικά με αυτές τις «συμφωνίες κυρίων» στο κυπριακό ποδόσφαιρο δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή διαφωνούν, αλλά βγαίνουν και λένε ότι συμφωνούν, ή λένε ότι είναι κύριοι, αλλά δεν είναι. Εκτός, πάλι, κι αν εγώ είμαι υπερβολικά καχύποπτος. Βρε, λες;..