Εθνική του ό,τι να’ ναι

«Παίξαμε, προσπαθήσαμε, μείναμε ικανοποιημένοι με την απόδοση των παιδιών, αλλά όχι με το αποτέλεσμα».
 
Αλήθεια, κουραστήκαμε να το ακούμε από προπονητές, διεθνείς και υπεύθυνους της ΚΟΠ μετά από κάθε αγώνα της Εθνικής.
 
Όχι δεν γίναμε ούτε… Βραζιλία ούτε Γερμανία. Η ισοπαλία με την Εσθονία είναι αποτυχία, όμως δεν μπορεί να είναι καταστροφή. Ακόμα και το γεγονός πως στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου τρέχουμε για να αποφύγουμε την προτελευταία θέση δεν είναι το τέλος του κόσμου.
 
Ούτε πρόθεση να «κρεμάσουμε» ανάποδα τον Χριστάκη Χριστοφόρου έχουμε, ο οποίος δέχεται, όχι άδικα, μεγάλη κριτική για τις επιλογές του στο παιχνίδι με την Εσθονία. Άλλωστε έχει ένα ρόστερ πολύ καλύτερο από αυτό που είχε να διαχειριστεί ο Πάμπος Χριστοδούλου αλλά τ’ αποτελέσματα είναι πολύ χειρότερα.
 
Ξέρετε τι ενοχλεί περισσότερο τον κόσμο, κύριοι; Ότι η Εθνική Κύπρου αντί να κάνει βήματα προόδου, κάνει βήματα προς τα πίσω. Και όσοι πιστεύουν πως στην επόμενη προκριματική φάση του Γιούρο θα γυρίσει ο διακόπτης και θα διεκδικήσουμε πρόκριση στην τελική φάση, με τα μυαλά που κουβαλάμε σήμερα,
είναι γελασμένοι.
 
Η πικρή αλήθεια για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι ότι πριν ενάμιση χρόνο έγινε μια πρόσληψη προπονητή στη λογική του ότι δεν έχουμε ελπίδες διάκρισης στα προκριματικά του Μουντιάλ και γι’ αυτό ας μην ξοδευτούμε.
 
Έφυγε πολύ εύκολα ένας προπονητής (Πάμπος Χριστοδούλου), ο οποίος επιτέλεσε έργο στην Εθνική ομάδα. Κατάφερε να γεμίσει τα γήπεδα και να κάνει τον κόσμο ν’ αγαπήσει την Εθνική. Να περιμένει τον αγώνα της για να πάει στο γήπεδο. Τους ποδοσφαιριστές να «γυαλίζει» το μάτι τους.
 
Παραμονές του αγώνα με την Εσθονία γέμισαν τα Μέσα Ενημέρωσης με δημοσιεύματα περί επιστροφής του Πάμπου Χριστοδουλου. Έστω και αν επίσημα διαψεύστηκαν, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Δεν ξύπνησαν μια μέρα οι δημοσιογράφοι και ανακάλυψαν ότι υπάρχει ενδιαφέρον για τον Πάμπο.
 
Κάποιοι εντός της Ομοσπονδίας προκρίνουν τέτοιο ενδεχόμενο και κάποιοι άλλοι το αποφεύγουν σαν ο διάβολος το λιβάνι. Αυτή είναι η σημερινή Εθνική Κύπρου. Ο ένας έτσι, ο άλλος γιουβέτσι, στην πλάτη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Η απουσία του Στάθη Αλωνεύτη αποτελεί άλλο στοιχείο που αποδεικνύει πως η Εθνική είναι ότι να’ ναι, μην πω τίποτα πιο βαρετό.
 
Τι πάει να πει, κύριοι, δεν θέλει να παίξει στην Εθνική με τον Χριστάκη Χριστοφόρου προπονητή; Είτε λέγεσαι Αλωνεύτης, είτε οτιδήποτε άλλο, το να απαρνείσαι να παίξεις με το εθνόσημο στο στήθος είναι προσβολή.
 
Εδώ και ένα χρόνο ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι Χριστάκης και Αλωνεύτης δεν μιλιούνται και οι αρμόδιοι  κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους. Μια σοβαρή Ομοσπονδία θα πήγαινε στον Αλωνεύτη και θα του έλεγε: «ή έρχεσαι στην Εθνική ή η πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος κλείνει μια για πάντα» και ας πάρει την απόφαση του.
 
Αυτό ενοχλεί και προσβάλλει την Εθνική. Οι αποφάσεις της πλάκας, οι προσωπικές κόντρες για τον προπονητή στα ενδότερα της ΚΟΠ και οι μωρίστικες συμπεριφορές παικτών.