«Με ρωτούσε τι έχω μάμα, γιατί εν γιανίσκω εγώ
15:08 - 15 Νοεμβρίου 2019
Είναι μία από αυτές τις ιστορίες που πρέπει να λεχθούν. Είναι η ιστορία της Έλενας Νικολάου, που έχασε, στις 10 Οκτωβρίου, τη μάχη με τη λευχαιμία. Του κοριτσιού με ειδικές ανάγκες, που λάτρευε την ΑΕΛ.
Στα 26 της χρόνια, η Έλενα διαγνώσθηκε με οξεία λευχαιμία. Ο αγώνας της είχε συγκινήσει το παγκύπριο, όπως και οι εκκλήσεις της μητέρας της Αγγέλας Ευαγγέλου, για εντοπισμό συμβατού δότη μυελού των οστών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Σήκωσαν παντιέρα οι Λεμεσιανοί
«Στο δωμάτιο του νοσοκομείου, έβαζε τα ακουστικά της όσο κι αν πονούσε, όσο κι αν δεν ήταν καλά και τραγουδούσε. Τραγουδούσε με όλο τον κόσμο. Εμάθαν την στην Ελλάδα, στην Αυστραλία, στη Γερμανία, είχε φίλους παντού», λέει η μητέρα της, η οποία μίλησε στην OMADA του REPORTER.
«Η Έλενα μου ήταν με ειδικές ανάγκες. Είχε κινητικά προβλήματα. Ήταν πανέξυπνη, καταλάβαινε τα πάντα. Απλώς όταν της μιλούσες καταλάβαινε ότι το επίπεδό της ήταν χαμηλό μαθησιακά. Καταλάβαινε τα πάντα, αλλά δεν της είπαμε λεπτομερώς, τι είχε. Της είπαμε ότι έχει ένα μικρόβιο στο αίμα. Ήταν πρόσχαρη, αγαπούσε τον κόσμο όλο, αγαπούσε τη μουσική. Ήταν η ζωή της το τραγούδι και ο χορός. Ήταν, πάντα, με ένα χαμόγελο. Δεν ήξερε τι θα πει κακία και έχθρα. Για εκείνη ο κόσμος όλος ήταν καλός. Όλοι, για εκείνο το χαμόγελο λένε.».
Η δύναμη της μάνας
Η Έλενα διαγνώστηκε στις επτά Μαρτίου με οξεία λευχαιμία και έφυγε σε επτά μήνες, στις 18 Οκτωβρίου του 2019. Λυγίζει η κ. Αγγέλα, όταν θυμάται τη μέρα που διαγνώστηκε η κόρη της.
Η δύναμη της μάνας
Η Έλενα διαγνώστηκε στις επτά Μαρτίου με οξεία λευχαιμία και έφυγε σε επτά μήνες, στις 18 Οκτωβρίου του 2019. Λυγίζει η κ. Αγγέλα, όταν θυμάται τη μέρα που διαγνώστηκε η κόρη της.
«Όταν διαγνώστηκε εχάσαμεν τη γη που τα πόδια μας. Προσπαθούσαμε να μην τις δείξουμε ούτε το φόβο μας, ούτε τον πόνο μας. Προσπαθούσαμε να την κάνουμε να γελά, να είναι η ψυχολογία της ανεβασμένη. Πάντα γελούσαμε μπροστά της, όσο κι αν πονούσαμε. Και τα αδέρφια της και ο παπάς της. Είχε φορές, όμως, που εγώ λύγιζα. Πήγαινα στο διάδρομο, ξεσπούσα και μετά πήγαινα στο δωμάτιό της, αλλά πάντα με καταλάβαινέ“ Mάμα έκλαιγες;“ μου έλεγε. Απαντούσα της “όχι αγάπη μου χασμουρήθηκα”, επειδή όποτε ήταν να χασμουρηθώ έτρεχαν τα μάτια μου. Έτσι προσπαθούσα να μην της δείξω ότι φοβούμαι», λέει ανάμεσα σε λυγμούς.
«Κάποτε με ρωτούσε “τι έχω μάμα, γιατί εν γιανίσκω εγώ, γιατί έχω έτσι;” Πολλές φορές δεν ήξερα τι να της πω. Αλλά δεν έχανε το χαμόγελό της».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Φιλική νίκη για την ΑΕΛ επί Αγίας Νάπας
Δεν έχανε παιχνίδι της ΑΕΛ
Η μεγάλη της αγάπη, ήταν η ΑΕΛ. Οι ποδοσφαιριστές της Χρίστος Γουίλερ και Μάρκος Μουστάκης, μάλιστα της πήραν το Κύπελο της ομάδας.
Η μεγάλη της αγάπη, ήταν η ΑΕΛ. Οι ποδοσφαιριστές της Χρίστος Γουίλερ και Μάρκος Μουστάκης, μάλιστα της πήραν το Κύπελο της ομάδας.
«Η ομάδα της ήταν η ΑΕΛ, πήγαινε όποτε μπορούσε και στο γήπεδο με τον παπά της. Αν δεν πήγαιναν γήπεδο έβλεπαν τους αγώνες, από την τηλεόραση μιας καφετέριας. Δεν έχαναν ματς. Οι ποδοσφαιριστές ήρθαν και σπίτι και εφέραν της το κύπελο. Ετάξαν της το επειδή όταν ήρθαν στο νοσοκομείο να την δουν, είπε τους “θα νικήσουμε. Θα πάρουμε το κύπελλο“. Της υποσχέθηκαν ότι θα της το φέρουν. Όταν της το έφεραν ήταν στα αρχικά στάδια η ασθένεια. Ήταν πριν να φύγουμε για Γερμανία.» Εχαρηκε πάρα πολλά, εφέραν της σιάρπα εφέραν της και λαμπάδα της ΑΕΛ, επειδή πλησίαζε το Πάσχα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Το καλύτερο γκολ και απόκρουση της 8ης αγωνιστικής
Η κ. Αγγέλα ευχαρίστησε και το νοσηλευτή, ο οποίος ενημέρωσε τη Διοίκηση της ΑΕΛ για την ασθένεια της κόρης της.
«Στην πρώτη θεραπεία που έκανε στο Νοσοκομείο, ένας νοσηλευτής, ο Παναγιώτης, είδε τα φλυτζάνια της με το σήμα της ΑΕΛ. Ήταν και αυτός με την ΑΕΛ και μίλησε σε μια κοπέλα από τη Διοίκηση για την Έλενα. Της έκαναν έκπληξη και ήρθαν δύο ποδοσφαιριστές της ομάδας στο Νοσοκομείο. Και είναι εκεί, που τους είπε ότι θα πάρουν το κύπελο.
Η ιστορία της Έλενας, είναι από αυτές που έπρεπε να λεχθούν. Κι αυτό, επειδή η ασθένεια μπορεί να τη νίκησε αλλά όσο η ίδια, ανέπνεε, δεν την λύγισε. Αντιμετώπιζε τον πόνο με τραγούδι και τη θλίψη με χαμόγελο. Η Έλενα είναι παράδειγμα για όλους μας. Το ίδιο και η μητέρα της.
