Βόμβες, εμπρησμοί και ένα ποδόσφαιρο απροστάτευτο στα χέρια του υπόκοσμου
Γιώργος Χατζηπαναγή 06:00 - 19 Σεπτεμβρίου 2023
Δεν έχουν περάσει παρά μόλις οι τέσσερις πρώτες αγωνιστικές του κυπριακού πρωταθλήματος και ήδη έχουν καταγραφεί δύο επιθέσεις σε βάρος περιουσίας διαιτητών, πράγμα που μόνο πρωτοφανές δεν είναι για τα κυπριακά δεδομένα, αφού τέτοιας φύσεως επιθέσεις έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Δεν είναι λίγες εξάλλου οι φορές που στο πρόσφατο παρελθόν οι διαιτητές έγιναν στόχοι εγκληματικών στοιχείων, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνεται ότι η επίθεση που δέχθηκαν σχετιζόταν με το ποδόσφαιρο. Όπως λέει όμως ο θυμόσοφος λαός, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση.
Στόχος εμπρηστών το όχημα της μητέρας του Μενέλαου Αντωνίου
Τελευταίος στόχος τέτοιας φύσεως επιθέσεων ήταν το όχημα της μητέρας του διαιτητή Μενέλαου Αντωνίου, που πυροπολήθηκε το βράδυ της Κυριακής έξω από την οικία της στην Ανθούπολη. Ο εμπρησμός σημειώθηκε δεκαεπτά μέρες μετά την προηγούμενη επίθεση, που είχε ως στόχο το όχημα του διαιτητή Κυριάκου Αθανασίου, στη Λεμεσό.
Σε αυτή τη μακρά λίστα εμπρησμών και τοποθέτησης εκρηκτικών μηχανισμών βρίσκονται σχεδόν όλοι οι Κύπριοι διαιτητές ή ακόμα και ο Σύνδεσμος Διαιτητών που έγινε επίσης στόχος σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν.
Δυστυχώς, το πρόβλημα έγγυται στο γεγονός ότι η εξιχνίαση τέτοιας φύσεως υποθέσεων είναι σε πάρα πολύ χαμηλά επίπεδα, όχι μόνο στις περιπτώσεις που θύματα είναι διαιτητές, αλλά και γενικότερα σε εμπρησμούς και βομβιστικές επιθέσεις. Είναι ωστόσο ευθύνη των Αρχών να προστατεύσουν το άθλημα, όπως και κάθε πολίτη, και τα πρόσωπα που βρίσκονται μέσα σε αυτό, αφού δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε που εργάζεται στο χώρο του ποδοσφαίρου να αισθάνεται πως λειτουργεί υπό καθεστώς τρομοκρατίας, αφού αυτό θα έχει επίπτωση στο ίδιο το ποδόσφαιρο.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κανένας δεν μπορεί να δουλέψει σωστά, έχοντας την πίεση ότι κάθε απόφαση που παίρνει μπορεί να του στοιχίσει την περιουσία του, καθότι είναι απροστάτευτος σε ένα σύστημα που κάνει κουμάντο το σκοτάδι και όχι το φως. Σε ένα σύστημα που κάνει κουμάντο ο υπόκοσμος και όχι οι αρμόδιες Αρχές. Σε ένα σύστημα που οι υπεύθυνοι αφήνουν ατιμώρητους κάποιους διαιτητές που μπορεί να σφυρίξουν φάλτσα, ασχέτως αν το κάνουν ακούσια, γιατί απλά είχαν μια κακή μέρα στη δουλειά, όπως μπορούμε να έχουμε όλοι μας.
Θέλουν όλοι βελτίωση για να σωθεί το άθλημα
Μπορεί η καταστροφή της περιουσίας του οποιουδήποτε να είναι καταδικαστέα απ' όπου κι αν προέρχεται, όμως πρέπει και οι ίδιοι οι διαιτητές να βελτιωθούν, καθότι όπως αποδεικνύουν για άλλη μια φορά δεν μπορούν να ανταποκριθούν ακόμα και σε φαινομενικά εύκολα παιχνίδια, πόσο μάλλον στα ντέρμπι που ο βαθμός δυσκολίας είναι πολύ ψηλότερος.
Το γεγονός ότι διαιτητές βρέθηκαν πολλές φορές στο μάτι του κυκλώνα για τις αποφάσεις τους σε ένα αγώνα, αλλά παρέμειναν ατιμώρητοι και παράλληλα απροστάτευτοι με τον ορισμό τους στην επόμενη αγωνιστική δείχνει και το πρόβλημα διαχείρισης που υπάρχει.
Όταν λοιπόν ένας διαιτητής βρίσκεται στο στόχαστρο, μπορεί να κριθεί πολύ πιο αυστηρά για μια απόφασή που θα πάρει από έναν άλλο συνάδελφό του και έτσι το κλίμα γύρω από το όνομά του πολώνεται γι' αυτούς που ψάχνουν αφορμή να προκαλέσουν ζημιές και να τον «τιμωρήσουν» με τον δικό τους τρόπο, υπό την κάλυψη του σκότους.
Το πρόβλημα στην τελική μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοινωνικό, καθότι όταν κάποιος γνωρίζει πως καίγοντας ή ανατινάζοντας ένα όχημα διαιτητή δεν θα εντοπιστεί, θα το κάνει πολύ εύκολα ξανά και ξανά, ενώ αν υπήρχε ο μηχανισμός από τις Αρχές για να τους εντοπίζουν, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να σηκώσει κάποιος το βάρος της ευθύνης να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια.
Σίγουρα, το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, όμως η πρόοδος μπορεί να επιτευχθεί μέσα από αργά και σταθερά βήματα. Βήματα τα οποία πρέπει να αρχίσουν να γίνονται σε όλους τους τομείς, είτε αυτό αφορά τους διαιτητές ή τις ομάδες ή τα οργανωμένα σύνολα ή τους παράγοντες και ούτω καθεξής.
