Σα Πίντο: Είμαι ήσυχος, ευγενικός αλλά δεν πρέπει να μου φερθείς άσχημα, όπως έγινε με την Ανόρθωση

Για την παρουσία του στην Ελλάδα, τον ΑΠΟΕΛ αλλά και για την ποινή που του επιβλήθηκε για τα όσα διαδραματίστηκαν στον αγώνα με την Ανόρθωση, μίλησε ο Ρικάρντο Σα Πίντo, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ελληνική ιστοσελίδα Gazzetta.

Κόουτς, είχατε μια σπουδαία καριέρα ως παίκτης και δεν θα ήθελα να την ξεπεράσουμε τόσο σύντομα. Όταν κλείνετε τα μάτια, ποια είναι η στιγμή που σας έρχεται πιο έντονα;

«Είχα πολλές καλές στιγμές στο ποδόσφαιρο και πάντα τα μεγάλα ματς ήταν η ζωή μου. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον τελικό του UEFA το 2005 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Έπρεπε να νικάμε 3 ή 4-0 στο ημίχρονο, αλλά στο τέλος χάσαμε αυτόν τον τελικό. Είναι κάτι που πας σπίτι και αισθάνεσαι ότι έχεις χάσει κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή σου. Το να χάνεις ένα ματς είναι πάντα δύσκολο, αλλά όταν χάνεις τον τελικό του Europa League είναι κάτι που σε σημαδεύει στην καριέρα σου. Είναι κάτι που με σκότωσε, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ήταν λες και πέθανε κάποιο μέλος της οικογένειάς μου και με επηρέασε πάρα πολύ.

Άλλη μια κατάσταση που με σημάδεψε, αλλά θετικά, ήταν με την εθνική Πορτογαλίας, όπου πήραμε την τρίτη θέση στο Euro του Βελγίου το 2000 όπου και πήραμε την τρίτη θέση. Επίσης με την Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Όταν νίκησα τη Σίτι και φτάσαμε ως τα ημιτελικά του Europa League το κατάφερα αυτό ως παίκτης και προπονητής. Είχα μια ομάδα με 30.000.000 ευρώ μπάτζετ και έπαιξα κόντρα σε ομάδα που είχε 500.000.000 ευρώ μπάτζετ. Η Μάντσεστερ Σίτι είχε παίκτες όπως οι Μπαλοτέλι, Αγουέρο και Τζέκο.

Ήταν μια απίστευτη ομάδα και έχουν μέχρι σήμερα μια φανταστική ομάδα. Αγαπώ να κερδίζω. Όταν κερδίζεις μια τέτοια ομάδα ως προπονητής και προκρίνεσαι στην έδρα τους, που είχαν μια τρομερή ατμόσφαιρα, συνειδητοποιείς ότι ανεβαίνει το status σου ως προπονητής. "Σκότωσα" έναν "δεινόσαυρο" του ποδοσφαίρου - κάτι που μπορεί να γίνει σε ένα ματς, αλλά σε δύο αγώνες; Αυτό σημαίνει ότι έχεις στρατηγική για να το πετύχεις, είναι κάτι ξεχωριστό. Έχω κερδίσει αρκετούς τίτλους ως προπονητής και γι' αυτό ήρθα στον ΑΠΟΕΛ, για να πάρω ακόμα έναν.

Μου αρέσει να είμαι σε ομάδες όπως ο Ατρόμητος κι ο ΟΦΗ, έκανα σπουδαία δουλειά εκεί. Με τον ΟΦΗ πήγαμε ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου και ήμασταν κοντά στο να πάμε στον τελικό και στα προημιτελικά κοντράραμε τον Ολυμπιακό, αποκλειστήκαμε για ένα γκολ, αλλά κάναμε μια πολύ καλή δουλειά. Παλέψαμε απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο. Παλέψαμε για τις πρώτες θέσεις του πρωταθλήματος ώστε να πάρουμε το εισιτήριο για το Europa League και μετά να πάμε στους ομίλους.

Τώρα θέλω να είμαι σε ομάδες που θα μου δίνουν τη δυνατότητα να κερδίζω τίτλους. Δεν είναι κάτι εύκολο, υπάρχει πίεση. Τώρα είμαι στον ΑΠΟΕΛ, όπου μπορεί να μην είναι στη χρυσή περίοδό της οικονομικά αλλά παραμένει ο ΑΠΟΕΛ. Είμαστε ανταγωνιστικοί, έχουμε σπουδαίους οπαδούς, καλές συνθήκες προπόνησης και παλεύουμε για τον τίτλο. Ξεχνάμε τα όποια προβλήματα μπορεί να υπάρχουν, κάνουμε τη δουλειά μας και είμαστε αφοσιωμένοι για να αποδίδουμε αυτό που πολύ σκληρά κάνουμε στις προπονήσεις. Είμαστε πρώτοι αυτή τη στιγμή. Είμαι πολύ χαρούμενος με τη δουλειά μου και πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είμαστε στο σωστό δρόμο, πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι τακτικά και τεχνικά και να σεβόμαστε τον κάθε αντίπαλο και να παραμείνουμε αφοσιωμένοι στο στόχο της κατάκτησης του τίτλου».

Βλέπουμε πως κι ως προπονητής έχετε τρομερό πάθος.

«Θέλω να βγάζω αυτή την αφοσίωση κι αυτό το πάθος στην ομάδα μου. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν σέβονται τα αισθήματά μου και το τί νιώθω για το παιχνίδι. Προσωπικά, δεν είναι ποτέ ότι δεν σεβάστηκα κάποιον ή κάποιος αντίπαλο προπονητή, αλλά είναι σαν να με προκαλούν συνέχεια και αναρωτιέμαι το γιατί».

Ως άνθρωπος πιστεύετε ότι είναι άδικο αυτό που έγινε με την τιμωρία σας φέτος στο κυπριακό πρωτάθλημα;

«Είναι απίστευτο αυτό που συνέβη, δεν το έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Κι ο άλλος μού προπονητής απολογήθηκε στο ημίχρονο, γιατί προκάλεσε λεκτικά κι ο βοηθός προπονητή της άλλης ομάδας με έσπρωξε. Γι' αυτό κι εγώ αντέδρασα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί με τιμώρησαν τόσο αυστηρά. Κανείς δεν τραυματίστηκε, συνέβη κάτι για λίγα δευτερόλεπτα και τελείωσε. Ευτυχώς είχα την υποστήριξη των παικτών μου και του επιτελείου μου. Κάναμε και κάνουμε μια πολύ καλή δουλειά, συνεχίσαμε με νίκες στο διάστημα που ήμουν τιμωρημένος. Κάναμε και έφεση στην ΚΟΠ (Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου) και η ομάδα συνέχισε να παίρνει νίκες. Ξέραμε ότι κάναμε καλή δουλειά, αλλά δεν ήταν εύκολο για εμένα να ζω με μια τέτοια αδικία. Είμαι ένας προπονητής με πλούσιο βιογραφικό, έχω κερδίσει τίτλους στην καριέρα μου... Εντάξει, πέρασε αυτό, συνεχίσαμε να προσπαθούμε και καταλήξαμε να είμαστε εκεί που αξίζουμε: Στην κορυφή».

Δεν μπορώ να σας φανταστώ να κάθεστε στην εξέδρα και να βλέπετε τους παίκτες σας από εκεί.

«Είμαι αυτός που παίρνει όλες τις αποφάσεις, έχω την άμεση επικοινωνία με τους συνεργάτες μου. Επίσης, κάνουμε την προετοιμασία όλη την εβδομάδα και ξέρουμε τι ακριβώς δουλεύουμε στις προπονήσεις. Είμαι αυτός που βγάζει τις προπονήσεις και σχεδιάζει την στρατηγική».

Ναι, το καταλαβαίνω, αλλά νομίζω πως είναι σαν τον στρατιώτη που πρέπει να ρίχνει δοκιμαστικές βολές κι όταν πρέπει να πάει στον πόλεμο να κάθεται να βλέπει. Δεν σας ταιριάζει αυτός ο ρόλος.

«Μου αρέσει να είμαι στο γήπεδο με τους παίκτες μου, να τους περνάω τη θετικότητά μου, την ενέργειά μου. Ετσι είμαι στη ζωή μου και ως προπονητής. Το να είσαι στην εξέδρα, δηλαδή από ψηλά, έχεις ένα πλεονέκτημα: Τα βλέπεις όλα και μπορείς να κάνεις πιο γρήγορα διορθωτικές κινήσεις και να προλαβαίνεις πράγματα. Το επιτελείο μου ήταν υπέροχο και έκαναν όσα ήθελα».

Επειδή σας βλέπω πολύ παθιασμένο άνθρωπο και προπονητή, νομίζω ότι δεν τα πάτε καλά με όσους δεν μπορούν να σας ακολουθήσουν.

«Αυτή είναι η μεγάλη πρόκλησή μου ως προπονητής. Δεν μπορείς να έχεις 27 παίκτες που θες και πολλές φορές δεν έχει την ευκαιρία να φέρει άλλους τόσους. Οπότε είναι μεγάλη πρόκληση να κάνεις την ομάδα να παίζει το ποδόσφαιρό σου με τη δική σου νοοτροπία και τη δική σου στρατηγική. Υπάρχουν παίκτες με εμπειρία που είναι κοντά στη διοίκηση και κοντά στους οπαδούς και πρέπει να είσαι έξυπνος για να διαχειριστείς κάποια πράγματα. Ένας προπονητής πρέπει να έχει υπομονή. Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα αποδυτήριά σου είσαι "νεκρός" και μερικές φορές είναι δύσκολο να κουμαντάρεις μια ομάδα αν δεν έχεις ικανοποιημένους τους πάντες. Αν έχεις ένα γκρουπ με επαγγελματίες δεν έχεις τέτοια προβλήματα, αλλά αν έχεις παίκτες που παραπονιούνται ή που δημιουργούν προβλήματα, πρέπει να διαχειριστείς αυτές τις περιπτώσεις με ευφυία. Είμαι πολύ ξεκάθαρος τύπος, κρυστάλλινος.

Δεν είμαι τέλειος, λειτουργώ πολύ με το συναίσθημα. Τις περισσότερες φορές είμαι προετοιμασμένος αλλά αυτό δεν γίνεται να συμβαίνει πάντα και το πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσεις τις εκπλήξεις που μπορούν να σου προκύψουν. Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής, τίμιος και δίκαιος. "Γι' αυτό παίζεις, γι' αυτό δεν παίζεις". Είναι απλό. Πάντα κάνω το καλό για την ομάδα μου. Το πιο σημαντικό από την τεχνική και την τακτική είναι να επιλέξεις τους κατάλληλους παίκτες και να κάνεις αλλαγή αυτούς που πρέπει, κάνοντας τη διαφορά με την τακτική σε σχέση με τον άλλο προπονητή. Προετοιμάζεις τη στρατηγική σου αλλά στο παιχνίδι σου προκύπτουν διάφορα πράγματα και πρέπει να κάνεις αλλαγές. Αυτό που δεν ανέχομαι είναι η έλλειψη σεβασμού επειδή είναι επαγγελματίες. Πρέπει να έχεις @ρχίδι@ για να πάρεις κάποιες αποφάσεις. Πρέπει ο παίκτης να είναι συνεπής, να κάνει το ζέσταμά του 45' πριν την προπόνηση και να είναι προετοιμασμένος. Απ' όταν ξεκινάει το ματς έχεις 50 ' να δείξεις αν είσαι έτοιμος ή όχι. Αν σε κάνω αλλαγή δεν είναι έλλειψη σεβασμού, απλά κάποιος άλλος μπορεί να είναι πιο έτοιμος από κάποιον άλλον.

Οι αποφάσεις που παίρνω είναι βασισμένες στον επαγγελματισμό, δεν έχει να κάνει με κάτι προσωπικό. Μερικοί το μπερδεύουν αυτό. Και κάτι άλλο που είναι σημαντικό να καταλάβουν οι παίκτες είναι ότι δεν σε κρίνω επειδή μπορεί να μην έκανες μια πάσα ή επειδή έχασες μια μπάλα. Αυτό το βλέπουν όλοι. Μπορεί κάποιος να ξεκίνησε σε ένα ματς άσχημα αλλά του δίνεις χρόνο. Αυτό που μετράει είναι η συμπεριφορά του. Διαβάζεις τη συμπεριφορά του όχι τα λάθη που κάνει. Υπάρχουν παίκτες που τους αφήνω να παίζουν ακόμα κι όταν κάνουν λάθη, επειδή έχουν πάθος. Προετοιμάζουμε μια στρατηγική κι όλοι πρέπει να είναι έτοιμοι να την υπηρετήσουν. Όταν κάποιος βγει θα είναι λόγω τις συμπεριφοράς του κυρίως. Μια άλλη συνθήκη που δημιoυργείται μέσα στο παιχνίδι και γίνονται αλλαγές είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε ή να προσαρμώσουμε το σύστημά μας γιατί πρέπει να εκπλήξουμε τον αντίπαλο. Ετσι, είναι απαραίτητο να θυσιάσουμε κάποιον στρατιώτη μας».

«Το "κόουτς μου αρέσει που πάντα είσαι ειλικρινής μαζί μου, μ' αρέσει γιατί πάντα δίνεις το καλύτερό σου", είναι κάτι που μ' αρέσει να ακούω γιατί έτσι είμαι. Όταν κάνεις μια κίνηση από τον πάγκο και οι παίκτες σου σε ακολουθούν, είτε πρέπει να βάλεις γκολ είτε για να "σκοτώσεις" το παιχνίδι. Αυτά τα πράγματα είναι που σε κάνουν ευτυχισμένο, σου δίνουν κίνητρο και σε βοηθούν να συνεχίζεις.

Όταν οι παίκτες σου σε καταλαβαίνουν.

«Είμαι σίγουρος ότι με καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν δεν ξέρουν την γλώσσα. Για παράδειγμα, στη Βάσκο ντα Γκάμα δεν είχα πρόβλημα επικοινωνίας λόγω γλώσσας με τους παίκτες γιατί ήταν Βραζιλιάνοι κι εγώ είμαι Πορτογάλος, όμως μιλούσαμε άλλη "ποδοσφαιρική γλώσσα". Ήταν πολύ ταλαντούχοι παίκτες, όμως όχι τόσο πειθαρχημένοι τακτικά. Στην Πολωνία από την άλλη, είχαμε πρόβλημα επικοινωνίας λόγω γλώσσας, όμως ήταν πιο πειθαρχημένοι τακτικά.

Εμένα μου αρέσει συνεχώς να μαθαίνω. Και δεν έχω πρόβλημα να θυσιάζω πράγματα. Όταν ήμουν 18 ετών, όλοι οι φίλοι μου έβγαιναν έξω, πήγαιναν βόλτες, ταξίδια. Εγώ από τα 17 μου μέχρι τα 35, δεν είχα ποτέ αυτή την ελευθερία. Και τώρα, δίνω το 100% μου στις ομάδες μου, όμως έχει αλλάξει το βλέμμα μου ως προς τη ζωή. Τώρα απολαμβάνω ακόμα περισσότερο τη δουλειά μου, γιατί ξέρω να δίνω χρόνο στην οικογένεια και τους φίλους μου. Το να είσαι μόνο "ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο" δεν είναι υγιές».

Όταν αρχίσατε την προπονητική σας καριέρα, τον πρώτο χρόνο ήσασταν στην Σπόρτινγκ Λισαβόνας, μια ομάδα στην οποία είχατε δώσει τόσα πολλά ως παίκτης. Πώς θυμάστε εκείνες τις ημέρες;

«Ήταν ένα όνειρο μου! Πήγα στην πρώτη ομάδα γιατί απέλυσαν τον τότε προπονητή στην μέση της σεζόν κι εγώ ήμουν στην δεύτερη ομάδα, με την οποία πήραμε το πρωτάθλημα. Ήταν τέλεια. ανεβήκαμε στη βαθμολογία και τα πήγαμε πολύ καλά στην Ευρώπη, καθώς προχωρήσαμε μέχρι τον ημιτελικό του Europa League, όμως χάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου από μια χειρότερη ομάδα, σε μια ημέρα που όλα ήταν εναντίον μας. Μου ανανέωσαν το συμβόλαιο μου για άλλα τρία χρόνια. Μετά από εκείνη τη χρονιά όμως ξεκινήσαμε την επόμενη σεζόν με αρκετά προβλήματα. Το μεγαλύτερο ήταν το οικονομικό. Είναι η κατάρα μου αυτή. Όπου πηγαίνω υπάρχουν οικονομικά προβλήματα... δυστυχώς».

Οι οπαδοί της Σπόρτινγκ είναι πολύ παθιασμένοι,

«Ναι, ισχύει αυτό. Είναι πολύ παθιασμένοι, όπως είναι κι αυτοί του ΑΠΟEΛ».

Τότε, τι φιλοδοξίες είχατε;

«Όταν ήμουν στον πάγκο της Σπόρτινγκ, εκείνη την εποχή έκανα τόσα πολλά όνειρα. Είχα πολλές προσδοκίες. Ονειρευόμουν να γίνω ο Άλεξ Φέργκιουσον της Σπόρτινγκ. Ήμουν 38 χρονών, ξέρω πως δεν ήμουν έτοιμος, έπρεπε να βελτιωθώ και χρειαζόμουν στήριξη. Επίσης εκείνη την εποχή οι στόχοι μας ήταν διαφορετικοί σε σχέση με σήμερα που κερδίζουν πρωταθλήματα. Είχαμε διαφορετικούς στόχους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την οικονομική κατάσταση που δεν ήταν καλή. Μετά από πέντε παιχνίδια ήμασταν 4oι ή 5οι στη βαθμολογία, τρεις πόντους μακριά από την πρώτη θέση και με έδιωξαν. Είχαμε προκριθεί από τους ομίλους στους ομίλους του Europa League για ακόμα μια χρονιά και σκεφτόμουν "τι γίνεται;". Ένιωθα πολύ λυπημένος. Εντάξει θα βελτιωθώ αλλά χρειαζόμουν στήριξη. Εκείνη τη χρονιά άλλαξαν τρεις προπονητές και τελείωσαν στην 7η θέση.

Υπήρχαν πολλά προβλήματα αλλά δεν ήταν θέμα προπονητή. Ήταν μια ομάδα με πολλά προβλήματα που είχε θέμα συγκέντρωσης. Δεν είχαμε ισορροπία στο ρόστερ. Τι να πω; Ήταν δύσκολο για εμένα να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Αγαπώ τη Σπόρτινγκ».

Είναι η ομάδα που στηρίζετε μέχρι σήμερα;

«Ναι, φυσικά και υποστηρίζω ακόμα τη Σπόρτινγκ. Είμαι συνδεδεμένος μ' αυτή την ομάδα. Ήταν το σπίτι μου. Είναι η ομάδα μου. Όταν περνάς 20 χρόνια σε μια ομάδα μένει πάντα στην καρδιά σου».

Έχετε στο μυαλό σας να επιστρέψετε μια μέρα στη Σπόρτινγκ;

«Πάντα. Είναι μια ομάδα που πάντα υπάρχει η πιθανότητα να επιστρέψω. Ποτέ δε λέω ποτέ».

Δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς κάποια πρόκληση;

«Ναι. Λατρεύω τις προκλήσεις και την πίεση. Σαν άνθρωπος είμαι ήσυχος, είμαι ευγενικός αλλά δεν πρέπει να μου φερθείς άσχημα γιατί θα υπάρξει ανταπόδοση. Όπως έγινε και στο περιστατικό με την Ανόρθωση».

Τι έγινε στην καριέρα σας και από ένα κλαμπ όπως η Σπόρτινγκ πήγατε για παράδειγμα στον ΟΦΗ; Είχατε το όνομα, την ποιότητα και τις ικανότητες για να συνεχίσετε σε υψηλό επίπεδο. Αποδείξατε με τη Μάντσεστερ Σίτι τις ικανότητες σας.

«Τις απέδειξα αρκετές φορές. Δεν ξέρω. Λατρεύω να κοουτσάρω και έψαχνα άμεσα την ευκαιρία μου να συνεχίσω να είμαι ενεργός. Ο ΟΦΗ ήταν τότε τελευταίος. Ήταν ρίσκο για εμένα να φύγω από τη Σπόρτινγκ για να πάω στον τελευταίο ΟΦΗ. Είχα μιλήσει και με κάποιους Πορτογάλους παίκτες για την ομάδα. Πίστευα πως μπορούσαν να πάνε καλύτερα. Ρίσκαρα. Παίρνω κακές αποφάσεις. Στην καριέρα μου δεν έχω κάνει πάντα έξυπνες επιλογές. Ίσως μετά τη Σπόρτινγκ δεν ήμουν έτοιμος να φύγω για το εξωτερικό και έπρεπε να περιμένω. Είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργώ πολύ με το συναίσθημα. Πήγα στον ΟΦΗ λειτουργώντας με το συναίσθημα. Πήγα στον Ερυθρό Αστέρα χωρίς να σκεφτώ πως ήταν τρίτος, νικήσαμε σε οκτώ διαδοχικά παιχνίδια και φτάσαμε κοντά στο να πάρουμε το πρωτάθλημα. Και εκεί λειτούργησα με το συναίσθημα. Η Παρτιζάν ήταν σε τρομερή κατάσταση και υπήρχε πίεση. Αγαπώ τις προκλήσεις. Τις χρειάζομαι».

Τι σας άρεσε και τι δε σας άρεσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Αγάπησα τα πάντα στην Ελλάδα. Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, όχι στον ΟΦΗ. Το λέω λόγω των χαρακτηριστικών των παικτών. Ο πρώτος μου καιρός στον Ατρόμητο ήταν πιο δύσκολος. Μερικές φορές δεν ήταν τόσο επαγγελματίες. Είχα τη δυσκολία πως έπρεπε να βάλω κάποιους κανόνες και να τους πιέσω. Στην πρώτη μου θητεία. Ένιωθα πως ήθελα περισσότερα πράγματα από εκείνη τη φορά. Τη δεύτερη φορά που πήγα στον Ατρόμητο κάναμε ένα καλό δεύτερο μισό της σεζόν».

Στην Ελλάδα έχετε παίξει κόντρα σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Ποια ήταν η πιο δύσκολη;

«Είναι πάντα δύσκολο να παίζεις στην έδρα του Παναθηναϊκού. Όταν ήμουν στην Ελλάδα, η ΑΕΚ ήταν στις χαμηλότερες κατηγορίες και δεν έπαιξα στην έδρα της. Τώρα μπορώ να το πω. Ο Μελισσανίδης προσπάθησε να με πάρει δυο φορές, όταν ήταν στη Β' Εθνική. Είχαμε κάνει ραντεβού μετά τον ΟΦΗ. Μια φορά στο γραφείο του και άλλη μια στο σκάφος του. Είναι φανταστικό. Ήθελα να πάω και μου έδινε εξαιρετικές προϋποθέσεις, αλλά το πρόβλημα ήταν πως έκανα κακή επιλογή. Νομίζω έπρεπε να πάω στην ΑΕΚ. Ήταν όπως η Γιουβέντους και η Σπόρτινγκ είχαν πάει στη δεύτερη κατηγορία. Ξέρεις πως θα επιστρέψουν αργά ή γρήγορα στην πρώτη κατηγορία επειδή είναι καλές ομάδες. Όμως εκείνη την περίοδο είχα κάνει μια καλή σεζόν στον ΟΦΗ και ήθελα να πάω σε μια ομάδα που αγωνιζόταν για τίτλους, είτε ήταν στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία ή σε άλλη χώρα. Η σεζόν τελείωσε Απρίλιο - Μάιο, είχα κάνει καλή δουλειά στον ΟΦΗ, πιο πριν ήμουν στη Σπόρτινγκ και περίμενα πως θα επέστρεφα σε αυτό το επίπεδο. Έπρεπε να πάω στην ΑΕΚ. Είναι μια κορυφαία ομάδα. Δεν ήξερα καλά την ομάδα, επειδή ήταν στη δεύτερη κατηγορία, όμως ήξερα πως θα ανέβουν και ότι είχαν καλούς παίκτες. Δεν ήξερα την πραγματικότητα στο κλαμπ. Τότε δεν είχαν ακόμα το νέο γήπεδο. Δεν είχα την ολοκληρωμένη εικόνα. Ίσως κάποιος έπρεπε να με συμβουλεύσει καλύτερα εκείνη τη στιγμή. Ο πρόεδρος μού είπε να παώ και θα μου έδινε τα πάντα και ήταν πολύ φιλικός. Δεν είναι εύκολο να πεις "όχι" στον Μελισσανίδη. Μετά ήταν να πάω μια - δυο φορές αλλά δεν ήθελε ο πρόεδρος, είπε ότι προτιμούσε άλλον προπονητή. Δεν του άρεσε η απόφαση μου. Έχω καλή σχέση μαζί του. Είναι κρίμα που δεν πήγα».

Είχατε πάει να δείτε και το που θα γίνει η OPAP Arena»;

«Όχι. Μου είχε δείξει το project του νέου γηπέδου. Είχα δει τις μακέτες. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει το μέγεθος του. Βλέπεις τόσα πράγματα στην Ελλάδα και δεν ξέρεις ποιο θα συμβεί και ποιο όχι. Τώρα ξέρω. Σήμερα θα πήγαινα. Την επόμενη χρονιά το μετάνιωσα».

Ισχύει ότι σας ήθελε κι ο Παναθηναϊκός;

«Σε μια άλλη περίσταση υπήρχε ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. Πριν τρία - τέσσερα χρόνια. Είχα μια συζήτηση με τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού μέσω zoom, μου άρεσαν αυτά που άκουσα, συμφώνησα και πήγα να υπογράψω. Όταν έφτασα στα γραφεία με τον ατζέντη μου μού είπαν ότι συμφώνησαν με άλλον προπονητή».

Υπήρξε ποτέ πρόταση από τον Ολυμπιακό;

«Έχω εξαιρετική σχέση με τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Γνωριστήκαμε στη Σοσιεδάδ. Είναι υπέροχος άνθρωπος και συμπαίκτης. Πριν από αρκετά χρόνια, ο Ντάρκο σε μια ανεπίσημη κουβέντα μας με ρώτησε για την κατάστασή μου. Όμως είχα συμβόλαιο με τη Σπόρτινγκ για άλλα δύο χρόνια. Ίσως, αν ήμουν ελεύθερος θα είχα την ευκαιρία να ήμουν προπονητής του Ολυμπιακού».

Πηγή: gazzetta