Κ.Ιωάννου: «Υπάρχει ζωή και μετά το Ρίο»

Προπόνηση, αποθεραπεία, ξεκούραση και πάλι προπόνηση. Η  περίοδος  αυτή βρίσκει τον Κυριάκο Ιωάννου σε φάση βαριάς προπόνησης, ενόψει μιας απαιτητικής καλοκαιρινής σεζόν. «Έχοντας ολοκληρώσει τους αγώνες από τον Ιούνιο,  ξεκίνησα προετοιμασία στις 25 Αυγούστου, γεγονός ασυνήθιστο για εμένα. Προκειμένου να μην μείνω έναν χρόνο εκτός στίβου, θα αγωνιστώ φέτος και στον κλειστό» λέει στον «Ρεπόρτερ» ο 32χρονος άλτης, από τον Άγιο Κοσμά όπου διαμένει μόνιμα.
 
- Πόσα χρόνια μένεις στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά;
Δώδεκα χρόνια. Δική μου επιλογή. Κάποτε σκεφτόμουν να φύγω αλλά μετά τις επιτυχίες του 2009, βάσει διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας – Κύπρου, μετακινήθηκα σ’ ένα καλύτερο δωμάτιο. «Σουίτα» το λένε εδώ. Μην φανταστείτε τίποτα μεγάλο, σε μέγεθος γκαρσονιέρας είναι, ίσα που μπορώ να μαγειρεύω. Αλλά το δωμάτιο είναι 25 μέτρα από τη θάλασσα και ειδικά τον χειμώνα αντί για παγοθεραπεία πάμε απευθείας στο νερό.
 
- Πόσοι αθλητές είστε εκεί;
Περίπου 40-50. Καμιά 15αριά είναι Κύπριοι. Παλαιότερα ήταν πάνω από εκατό οι μόνιμοι κάτοικοι. Όμως, με την κρίση έχουν αλλάξει τα πράγματα.
 
- Θα πας κάπου αλλού για προετοιμασία;
Έχω σκοπό τον Ιανουάριο να πάω στη Νότιο Αφρική για τρεις βδομάδες, μαζί με τους Παρέλλη, Σταθελάκο και τον νεαρό άλτη Βασίλη Κωνσταντίνου. Πέρα από τη μεγαλύτερη συγκέντρωση, εκεί υπάρχουν καλύτερες καιρικές συνθήκες και υψόμετρο που βοηθάει την προετοιμασία.
 
- Τώρα σε ποια φάση είναι η προετοιμασία σου;
Είμαστε στα δύσκολα κομμάτια, με όγκο προπόνησης, δρόμους, άλματα. Είναι διπλές οι προπονήσεις, δύο ώρες πρωί, δύο απόγευμα. Έχοντας αποφοιτήσει και από τα ΤΕΦΑΑ αφοσιώθηκα πλήρως στην αθλητική ζωή. Δεν έχω καμιά άλλη έγνοια. Περνάνε και τα χρόνια και δεν έχω πολλές ευκαιρίες ακόμα.
 
- Σωματικά πως είσαι;
καλά, μια χαρά. Ξεπέρασα πλήρως το πρόβλημα (σ.σ. θλάση ) που είχα στις αρχές του έτους από το Πανευρωπαϊκού της Πράγας. Προσέχω όμως. Σίγουρα η εμπειρία βοηθάει  στην πρόληψη τραυματισμών, αν και οι δύο τελευταίοι ήρθαν χωρίς καμιά προειδοποίηση. Συμβαίνουν αυτά  όταν πιέζεις το σώμα στα όρια του.
 
- Ταλαιπωρείσαι συχνά από τραυματισμούς. Τι φταίει;
Όταν κάτι επαναλαμβάνεται δεν μπορεί να είναι μόνο κακοτυχία. Έφταιξα και εγώ, παλαιότερα κάποιους τραυματισμούς ίσως τους προκάλεσα. Πριν το Λονδίνο το 2012 έπεσα και θύμα ιατρικούς λάθους. Ενώ εμπιστεύθηκα την καλύτερη γιατρό του κόσμου (στον τομέα της), εντούτοις, έγιναν δύο λανθασμένες επεμβάσεις και χρειάστηκε τρίτη για να διορθωθεί η ζημιά. Πλέον προσέχω το σώμα μου, τη διατροφή, ακόμα και το περπάτημα.
 
 
«ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ»
- Στο Ρίο με ποιον στόχο πας;

Θέλω ν’ αγωνιστώ σε μια Ολυμπιάδα κανονικά, να μπω στον αγώνα να βγάλω το πάθος, την ένταση. Αυτό δεν το  έκανα στις τρεις προηγούμενες συμμετοχές. Το 2004 ήμουν μικρός, παρ’ ολίγο να μπω στον τελικό αλλά δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Το 2008 ήταν τα γνωστά προβλήματα, που χάλασαν τον αγώνα. Στο Λονδίνο ήμουν με παυσίπονα για μήνες. Ήμουν σαν ζόμπι, κι ας μπήκα τελικό. Στο Ρίο θέλω να κάνω έναν κανονικό αγώνα.  Μπορεί να είναι και προκριματικός, μπορεί να με φέρει στον τελικό, δεν ξέρω.
 
- Οι επιδόσεις στο  Ύψος ανεβαίνουν. Νιώθεις ότι μπορείς ν’ ακολουθήσεις τον ανταγωνισμό;
Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει! Εμένα με εξιτάρει αυτό το πράγμα, γιατί θέλω να βρεθώ σε έναν αγώνα με αυτούς τους αθλητές που κάνουν τώρα ψηλά άλματα.
 
- Πιστεύεις ότι μπορείς να φτάσεις στο 2.35μ που ήσουν πριν 5-6 χρόνια;
Ναι. Νιώθω ότι μπορώ και ακόμα ψηλότερα. Και φέτος μπορούσα να είμαι στο 2.35μ, αλλά δεν τον κυνήγησα. Στις προπονήσεις είχαμε επιδόσεις της τριετίας 2007-09. Απλά είχα στόχο το όριο (σ.σ. 2.29μ) που βγήκε φέτος στον πρώτο αγώνα, μετά έκανα 2.26μ με 39 πυρετό στους Παγκύπριους και έπειτα ήταν επιλογή να μην κάνω άλλους αγώνες για να ξεκουραστώ.
 
-Υπάρχει αθλητική ζωή μετά το Ρίο;
Θα είναι η τέταρτη και τελευταία μου Ολυμπιάδα, αλλά σίγουρα αθλητική ζωή υπάρχει. Είναι οι Μεσογειακοί και τον επόμενο  χρόνο οι Κοινοπολιτειακοί. Πιστεύω ότι έχω 1-2 καλά χρόνια ακόμα, μετά τους Ολυμπιακούς. Άλλωστε ένας άλτης μπορεί να αγωνίζεται σε καλό επίπεδο μέχρι τα 35 του.
 
- Μετά το τέλος της καριέρας σου θα μείνεις στην Ελλάδα ή στην Κύπρο;
Μάλλον στην Κύπρο. Αλλά και στην Ελλάδα να είμαι, θα έχει να κάνει με την Κύπρο. Θέλω να βοηθήσω να ξεφύγουμε από τα όρια και κόμπλεξ του μικρού νησιού που δεν μπορεί να κάνει πολλά. Έχουμε ταλέντα, όχι μόνο στον  στίβο, αλλά και στο ποδόσφαιρο ακόμα, που με σωστή καθοδήγηση μπορούν να μας εκπροσωπήσουν επάξια διεθνώς.
 
- Είσαι σε τοπ επίπεδο, παγκοσμίως, για πάνω από δέκα χρόνια. Πόσο εύκολο είναι;
Καθόλου εύκολο. Οι ευθύνες είναι πολλές. Το να δουλέψεις σκληρά και να κάνεις μια μεγάλη επίδοση γίνεται. Το να μείνεις σ’ αυτό το επίπεδο όμως, έχει πολλές απαιτήσεις. Και ευθύνες. Πρέπει κάθε φορά ν’ αποδεικνύεις ότι δεν είσαι πυροτέχνημα. Πρέπει να είσαι τυπικός με όλα, με τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι, με την προπόνηση. Πιστεύω ότι ως ένα βαθμό τα κατάφερα, με τη βοήθεια του προπονητή και του μάνατζέρ του.
 
- Τι έχεις στερηθεί πιο πολύ, αυτά τα χρόνια;
Την απόλυτη ελευθερία. Το να μπορείς βγεις να πιεις ένα ποτό και να μην νοιάζεσαι για την επίπτωση στην προπόνηση. Το να πας κάπου και να μη σε ξέρει κανένας. Αλλά είναι επιλογή μου, αν δεν μου άρεσε δεν θα το συνέχιζα.
 
- Λεφτά κέρδισες απ’ αυτή την ιστορία;
Σίγουρα ναι. Τα μετάλλια έφεραν πριμ. Αν ήμουν μια δεκαετία πίσω ίσως έκανε τριπλάσια ή τετραπλάσια χρήματα, αλλά πάλι υπάρχει όφελος. Δημιούργησα μια εξασφάλιση για το μέλλον μου, έφτιαξα το σπίτι μου στη Λεμεσό, έχω δύο ακίνητα στην Ελλάδα. Κάπου που να μπορώ να μείνω. Σίγουρα ένα ποσό από τα πριμ πήγε για να καλυφθούν τα έξοδα προετοιμασίας, όμως να μην το μπερδεύουμε: τα πριμ είναι για το μέλλον ενός αθλητή, οι προετοιμασίες πρέπει να καλύπτονται από την ομοσπονδία. Δυστυχώς είναι δύσκολοι οι καιροί, αλλά έχω τη στήριξη της ΟΠΑΠ Κύπρου, της Adidas και της Madochemie και προετοιμάζομαι χωρίς εμπόδια.
 
- Έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο…
Το μεγαλύτερο κέρδος από τον στίβο, πάνω από τα μετάλλια και τα λεφτά, είναι η αγάπη του κόσμου. Όταν με βλέπει, με χαιρετάει, μου μιλάει. Είμαι πρότυπο για κάποια παιδιά.
 
- Τι θα συμβούλευες έναν νεαρό αθλητή που σήμερα ξεκινάει ν’ ασχολείται με τον αθλητισμό;
Να είναι σωστός, ταπεινός και υπάκουος διότι ο αθλητισμός θέλει υπακοή. Και να κυνηγάει το όνειρό του. Τα παιδιά δεν πρέπει να σταματήσουν κυνηγούν τα όνειρα τους. Η ζωή θα δείξει αν μπορείς να τα καταφέρεις, αλλά το  σημαντικό είναι να το  κυνηγήσεις. Και οι γονείς ν’ αφήσουν τα παιδιά ελεύθερα, να επιλέξουν τι τους αρέσει.
 
- Έχεις πολλές φορές έρθει σε αντιπαράθεση με αθλητικούς φορείς, για διάφορα θέματα. Εάν ήσουν στη θέση τους, τι διαφορετικό θα έκανες;
Δεν θα κορόιδευα τους αθλητές. Θα ήμουν απόλυτα ειλικρινής και ακόμα και όταν ο αθλητής είχε λάθος, δεν θα τον έθαβα. Και εγώ έχω κάνει λάθη. Αλλά όταν ένας αθλητής προσπαθεί να κάνει κάτι για τον ίδιο και τη χώρα του, δεν πρέπει ένας υπεύθυνος να του πηγαίνει κόντρα. Και θα παραιτούμουν εάν αποδεικνυόταν ότι με τη συμπεριφορά μου είχα βλάψει κάποιον.

 
 
 

Δειτε Επισης

Αταμάν για τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα: Ήταν πολύ δύσκολη, βελτιωθήκαμε αμυντικά στην τελευταία περίοδο
Η Παρί συνεχίζει ακάθεκτη, απόψε ο Ολυμπιακός με Μονακό για τη Euroleague
Μια ανάσα από την επική ανατροπή η Ομόνοια αλλά δεν τα κατάφερε-Αρκετές ελπίδες για την ρεβάνς
Γιάννης Αντετοκούνμπο: Με ασσύληπτη εμφάνιση έφερε τη νίκη στο Νιτρόιτ
Ημερίδα καλαθόσφαιρας για την ισότιμη συμμετοχή ατόμων με νοητική αναπηρία
Στο Άμπου Ντάμπι θα γίνει το Final Four της σεζόν 2024-25 - Μειοψήφησαν Ολυμπιακός και Ρεάλ
Η Παρτίζαν βρήκε τον οπαδό που επιτέθηκε στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τον τιμώρησε
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 55 ετών η θρυλική δισκοβόλος Ίλκε Βιλούντα
«Ο Ναν είναι ίσως το καλύτερο ταλέντο που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα»
Ο πιο τρελός τραυματισμός συνέβη σε πανηγυρισμό σε αγώνα ράγκμπι