Μαραγκουδάκης: «Τέλος στην παράδοση του «ασανσέρ»

Γεννημένος στο Κονγκό, από Κρητικό πατέρα και Κονγκολέζα μητέρα. Οικονομικός μετανάστης ο πατέρας του έβγαζε τα προς το ζην διατηρώντας κρεοπωλείο και στη συνέχεια εστιατόριο. «Τα παιδικά μου χρόνια στην Αφρική ήταν πολύ καλά», διηγείται στον «Ρεπόρτερ» ο Μάρκος Μαραγκουδάκης, ο οποίος ήρθε στην Κύπρο το καλοκαίρι του 2014 και συστήθηκε στο φίλαθλο κοινό με το γκολ που έδωσε στον Άρη τη νίκη επί της ΑΕΛ. Ο 33χρονος ποδοσφαιριστής της «ελαφράς ταξιαρχίας», που σφράγισε με γκολ τη χθεσινή νίκη της ομάδας του επί της Νέας Σαλαμίνας με 2-0 μιλά για τη ζωή του, τον δυσκολότερο αντίπαλο που αντιμετώπισε ποτέ και επισημαίνει πως το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από το ελληνικό.
 
Πως προέκυψε η μεταγραφή στον Άρη;
Με προσέγγισε η διοίκηση της ομάδας με ωραίο τρόπο, μου έκανε μια καλή πρόταση και αφού άκουσα σχόλια για τον Άρη από φίλους μου Κύπριους και τον Γιώργο τον Βουρεξάκη που έπαιξε παλαιότερα εδώ αποφάσισα να έρθω.
 
Ήταν εύκολο να έρθεις από τη Σούπερ Λίγκα στη δεύτερη κατηγορία της Κύπρου;
Ήθελα να δοκιμάσω κάτι καινούργιο, να αλλάξω παραστάσεις. Έμαθα ότι ο Άρης είναι μια ιστορική ομάδα και μου δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι θα φτιάξουμε καλή ομάδα και θα ανέβουμε στην πρώτη κατηγορία. Όπως και έγινε. Πιστεύω θα βάλουμε τέλος στην παράδοση του «ασανσέρ» (σ.σ. ανεβοκατέβασμα του Άρη από την Α’ στη Β’ κατηγορία).  Είμαστε ανταγωνιστική ομάδα και έχουμε τα φόντα αν μείνουμε προσγειωμένοι να τα καταφέρουμε. 
 
Γεννήθηκε στο Κονγκό. Πως ήταν η ζωή εκεί; Φύγατε για Ελλάδα γιατί δεν ήταν εύκολη η επιβίωση;
Όχι. Περνούσαμε πάρα πολύ καλά στην Αφρική. Και εγώ και ο αδερφός μου πηγαίναμε ελληνικό σχολείο και είχαμε όμορφα και άνετα παιδικά χρόνια. Προέκυψε όμως εμφύλιος εκεί και ο πατέρας μου επέλεξε να πάρει και να έρθουμε στην Ελλάδα (σ.σ. Κρήτη) γιατί φοβήθηκε για την ασφάλειά μας. Ήμουνα περίπου πέντε χρονών όταν φύγαμε από το Κονγκό και πήγαμε στην Κρήτη.
 
Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο πότε άρχισε;
Από πολύ μικρός ήμουνα στις ακαδημίες του ΟΦΗ, όμως δεν κατάφερα να καθιερωθώ και ο πατέρας μου με πήρε στην αγαπημένη του ομάδα, τον Εθνικό Πειραιώς, όπου έπαιξε ποδόσφαιρο. Εκεί έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα.
 
Και μετά ακολούθησαν τα Γιάννινα, ο Ακράτητος, ο Φωστήρας, ο Πλατανιάς, Α.Ο. Χανίων…
Ναι πήγα σε πάρα πολλές ομάδες. Τα καλύτερα μου χρόνια ήταν στον Πλατανιά, κάναμε πολύ καλές σεζόν.
 
Στη Σούπερ Λιγκα ποιος ήταν ο δυσκολότερος αντίπαλος που είχες;
Μα το ρωτάς. Φυσικά ο Ζιοβάννι του Ολυμπιακού. Το προσωνύμιο «μάγος» του δόθηκε το άξιζε. Αυτός ο παίκτης ήταν τόσο ευφυής και ποιοτικός πραγματικά δεν έχω λόγια… Τον αντιμετώπισα όταν ήμουν στον Ακράτητο και σκόραρε ενώ προηγουμένως προσπέρασε εμένα και άλλους έξι (γελάει).
 
Πως κρίνεις το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Κύπρο;
Το κυπριακό ποδόσφαιρο έχει αναβαθμιστεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Η συμμετοχή κυπριακών ομάδων στην Ευρώπη βοήθησε πολύ τους ντόπιους παίκτες και προσέλκυσε καλούς ξένους που ανεβάζουν το επίπεδο. Είδαμε και την Εθνική Κύπρου, η οποία έκανε εξαιρετική πορεία στα προκριματικά του EURO.
 
Πιστεύεις ότι κυπριακές ομάδες θα πρωταγωνιστούσαν αν ήταν στη Σούπερ Λίγκα;
Ο ΑΠΟΕΛ είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από τις υπόλοιπες κυπριακές ομάδες και σίγουρα θα κοντραριζόταν με ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Εντάξει, δε λέω για πρωτάθλημα γιατί ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει πολύ. Όμως, και άλλες ομάδες, όπως η Ομόνοια, η Ανόρθωση και η ΑΕΚ Λάρνακας θα ήταν πολύ ανταγωνιστικοί πιστεύω.
 
Ποιος ποδοσφαιριστής στην Κύπρο σου έκανε εντύπωση;
Μου αρέσουν αρκετοί. Αν πρέπει να επιλέξω έναν, χωρίς να θέλω να αδικήσω το φίλο μου τον Φώτη τον Παπουλλή, θα πω τον Ασίς. Είναι 38 χρόνων και τρέχει λες και είναι 20άρης που θέλει να κερδίσει θέση βασικού. Είναι απίστευτος ποδοσφαιριστής.