Ανόρθωση: Επίτιμος Πρόεδρος ο Παύλος Παυλάκης
23:26 - 04 Δεκεμβρίου 2015
Στα πλαίσια της χοροεσπερίδας του Συλλόγου, το Διοικητικό Συμβούλιο διά του Προέδρου κ. Χρήστου Πουλλαΐδη, ανακήρυξε τον πρώην πρόεδρο της Ανορθώσεως κ. Παύλο Παυλάκη, Επίτιμο Πρόεδρο, ως ελάχιστη ένδειξη εκτίμησης και αναγνώρισης της μεγάλης προσφοράς του. Η απόφαση ελήφθη με ομοφωνία από το ΔΣ στις 6/11/2015.
Σκεπτικό Απόφασης – Απόσπασμα Πρακτικών
«Εμείς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ανόρθωσις Αμμοχώστου, ομόφωνα αποφασίζουμε σήμερα, 06 Νοεμβρίου 2015, την ανακήρυξη του κ. Παύλου Παυλάκη, πρώην Προέδρου του Συλλόγου μας, σε Επίτιμο Πρόεδρο, ασκώντας τις εξουσίες που μας παρέχονται από το Καταστατικό του Συλλόγου. Η απόφαση μας εδράζεται στην πλούσια και αξιοζήλευτη δράση του στα κοινά της Ανορθώσεως, στην αξιοπρόσεκτη συνεισφορά του στα κοινά του τόπου και στην ανιδιοτελή προσφορά του στους αγώνες του Έθνους, όλα εκ των πιο πάνω όντας ιδρυτικές αξίες του Συλλόγου μας».
Λίγα λόγια για τον Παύλο Παυλάκη
Μια σεβαστή προσωπικότητα με πλούσια και αξιοζήλευτη εθνική δράση και προσφορά. Χρημάτισε πρόεδρος της Ανόρθωσης σε δύο περιόδους μέσα στη δεκαετία του 1960. Αδελφικός φίλος του Αντώνη Παπαδόπουλου και του Γρηγόρη Αυξεντίου και από τους πρώτους μυημένους στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Επίλεκτος αγωνιστής, φιλόπατρις και ιδεολόγος συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο λαμπρά και εκλεκτά στελέχη της Ανόρθωσης.
Γεννήθηκε στις 10/11/1930 και έλκει την καταγωγή του από τα Άρδανα της Επαρχίας Αμμοχώστου. Στο Βαρώσι μετοίκησε το 1948 και από τότε ξεκίνησε η σχέση του με την Ανόρθωση, της οποίας ενεγράφη μέλος. Πλούσιο το βιογραφικό του, εξίσου πλούσια, αξιοσημείωτη και παραδειγματική η δράση που ανέπτυξε κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, αλλά και κατά την ύστερη περίοδο της Ανεξαρτησίας. Δράση εκπορευόμενη από την άκρατη αγάπη του προς την πατρίδα και την τυφλή προσήλωσή του στα εθνικά ιδεώδη. Υπήρξε από τα πρώτα στελέχη τα οποία μυήθηκαν στην ΕΟΚΑ, τον Ιανουάριο του 1955, κατά την περίοδο της προπαρασκευής του Αγώνα.
Μετά την 1η Απριλίου του 1955 ορίστηκε από τον Διγενή Τομεάρχης Αμμοχώστου και με το αγωνιστικό ψευδώνυμο «Μελάς» έδρασε υποδειγματικά. Συνελήφθη από τους Βρετανούς, μαζί με τον Αντώνη Παπαδόπουλο, στις 23 Δεκεμβρίου του 1955 στο οίκημα της Ανόρθωσης. Φυλακίστηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και εν συνεχεία στα κρατητήρια Πύλας, από τα οποία απέδρασαν μαζί με τον Αντώνη Παπαδόπουλο στις 8 Σεπτεμβρίου του 1956. Η φιλία, η αγάπη, η σύνδεση, η συνεργασία Παύλου Παυλάκη-Αντώνη Παπαδόπουλου υπήρξε κυριολεκτικά ιδανική καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Μετά την απόδρασή του ανέλαβε εκ νέου τομεάρχης Αμμοχώστου έως τη λήξη του Αγώνα. Ενέπνευσε και καθοδήγησε διαδραματίζοντας καίριο και ηγετικό ρόλο.
Κατόπιν της Ανεξαρτησίας, το 1959, ορίστηκε γενικός γραμματέας του ΕΔΜΑ (Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας), το οποίο αποτέλεσε την πολιτική έκφραση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Το 1960 εξελέγη βουλευτής Αμμοχώστου με τον συνδυασμό του Πατριωτικού Μετώπου, αξίωμα που διατήρησε έως το 1970.
Πρωτεύων υπήρξε ο ρόλος του στην ανέγερση του νέου ιδιόκτητου οικήματος της Ανόρθωσης. Με δική του πρωτοβουλία, αρχές του 1960, συγκλήθηκε η πρώτη συγκέντρωση προς τον σκοπό αυτό, ενώ διετέλεσε στη συνέχεια και πρόεδρος της διαχειριστικής επιτροπής για την κατασκευή του καλλιμάρμαρου οικήματος. Ταυτοχρόνως, από το 1961 έως το 1962, χρημάτισε πρόεδρος του Συλλόγου.
Όταν τον Δεκέμβριο του 1963 εκδηλώθηκε η τουρκική ανταρσία ο ακραιφνής αγωνιστής και ακέραιος πατριώτης Παύλος Παυλάκης έδωσε ξανά δυναμικό «παρών». Στο νέο προσκλητήριο της πατρίδας βρέθηκε στην εμπροσθοφυλακή αναλαμβάνοντας και πάλιν ηγετικό ρόλο ως γενικός υπεύθυνος της άμυνας της Αμμοχώστου.
Η έγνοια και η αγάπη του για την Ανόρθωση υπήρξε εξίσου μεγάλη. Τέλη του 1966, σε μια περίοδο διοικητικών αναταράξεων, κλήθηκε εκ νέου να αναλάβει την προεδρία του Συλλόγου, ως μια σεβαστή προσωπικότητα, ως ο ενοποιητικός παράγων. Σύντομη αλλά ουσιαστική υπήρξε η δεύτερη περίοδος της προεδρίας του, η οποία διήρκεσε περίπου έναν χρόνο.
Η τουρκική εισβολή προσφυγοποίησε την οικογένεια Παυλάκη η οποία πλέον ζει και δραστηριοποιείται στη Λάρνακα και ελεύθερη Αμμόχωστο. Ο Παυλάκης, πέραν των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων παραμένει επί των επάλξεων συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης της αγαπημένης του Ανορθώσεως.
Η Ανόρθωση δικαίως υπερηφανεύεται για τούτο το άξιο και εκλεκτό της στέλεχός της με την πολύπλευρη προσφορά τόσο προς τον Σύλλογο όσο και προς την πατρίδα.
Σκεπτικό Απόφασης – Απόσπασμα Πρακτικών
«Εμείς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ανόρθωσις Αμμοχώστου, ομόφωνα αποφασίζουμε σήμερα, 06 Νοεμβρίου 2015, την ανακήρυξη του κ. Παύλου Παυλάκη, πρώην Προέδρου του Συλλόγου μας, σε Επίτιμο Πρόεδρο, ασκώντας τις εξουσίες που μας παρέχονται από το Καταστατικό του Συλλόγου. Η απόφαση μας εδράζεται στην πλούσια και αξιοζήλευτη δράση του στα κοινά της Ανορθώσεως, στην αξιοπρόσεκτη συνεισφορά του στα κοινά του τόπου και στην ανιδιοτελή προσφορά του στους αγώνες του Έθνους, όλα εκ των πιο πάνω όντας ιδρυτικές αξίες του Συλλόγου μας».
Λίγα λόγια για τον Παύλο Παυλάκη
Μια σεβαστή προσωπικότητα με πλούσια και αξιοζήλευτη εθνική δράση και προσφορά. Χρημάτισε πρόεδρος της Ανόρθωσης σε δύο περιόδους μέσα στη δεκαετία του 1960. Αδελφικός φίλος του Αντώνη Παπαδόπουλου και του Γρηγόρη Αυξεντίου και από τους πρώτους μυημένους στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Επίλεκτος αγωνιστής, φιλόπατρις και ιδεολόγος συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο λαμπρά και εκλεκτά στελέχη της Ανόρθωσης.
Γεννήθηκε στις 10/11/1930 και έλκει την καταγωγή του από τα Άρδανα της Επαρχίας Αμμοχώστου. Στο Βαρώσι μετοίκησε το 1948 και από τότε ξεκίνησε η σχέση του με την Ανόρθωση, της οποίας ενεγράφη μέλος. Πλούσιο το βιογραφικό του, εξίσου πλούσια, αξιοσημείωτη και παραδειγματική η δράση που ανέπτυξε κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, αλλά και κατά την ύστερη περίοδο της Ανεξαρτησίας. Δράση εκπορευόμενη από την άκρατη αγάπη του προς την πατρίδα και την τυφλή προσήλωσή του στα εθνικά ιδεώδη. Υπήρξε από τα πρώτα στελέχη τα οποία μυήθηκαν στην ΕΟΚΑ, τον Ιανουάριο του 1955, κατά την περίοδο της προπαρασκευής του Αγώνα.
Μετά την 1η Απριλίου του 1955 ορίστηκε από τον Διγενή Τομεάρχης Αμμοχώστου και με το αγωνιστικό ψευδώνυμο «Μελάς» έδρασε υποδειγματικά. Συνελήφθη από τους Βρετανούς, μαζί με τον Αντώνη Παπαδόπουλο, στις 23 Δεκεμβρίου του 1955 στο οίκημα της Ανόρθωσης. Φυλακίστηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και εν συνεχεία στα κρατητήρια Πύλας, από τα οποία απέδρασαν μαζί με τον Αντώνη Παπαδόπουλο στις 8 Σεπτεμβρίου του 1956. Η φιλία, η αγάπη, η σύνδεση, η συνεργασία Παύλου Παυλάκη-Αντώνη Παπαδόπουλου υπήρξε κυριολεκτικά ιδανική καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Μετά την απόδρασή του ανέλαβε εκ νέου τομεάρχης Αμμοχώστου έως τη λήξη του Αγώνα. Ενέπνευσε και καθοδήγησε διαδραματίζοντας καίριο και ηγετικό ρόλο.
Κατόπιν της Ανεξαρτησίας, το 1959, ορίστηκε γενικός γραμματέας του ΕΔΜΑ (Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας), το οποίο αποτέλεσε την πολιτική έκφραση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Το 1960 εξελέγη βουλευτής Αμμοχώστου με τον συνδυασμό του Πατριωτικού Μετώπου, αξίωμα που διατήρησε έως το 1970.
Πρωτεύων υπήρξε ο ρόλος του στην ανέγερση του νέου ιδιόκτητου οικήματος της Ανόρθωσης. Με δική του πρωτοβουλία, αρχές του 1960, συγκλήθηκε η πρώτη συγκέντρωση προς τον σκοπό αυτό, ενώ διετέλεσε στη συνέχεια και πρόεδρος της διαχειριστικής επιτροπής για την κατασκευή του καλλιμάρμαρου οικήματος. Ταυτοχρόνως, από το 1961 έως το 1962, χρημάτισε πρόεδρος του Συλλόγου.
Όταν τον Δεκέμβριο του 1963 εκδηλώθηκε η τουρκική ανταρσία ο ακραιφνής αγωνιστής και ακέραιος πατριώτης Παύλος Παυλάκης έδωσε ξανά δυναμικό «παρών». Στο νέο προσκλητήριο της πατρίδας βρέθηκε στην εμπροσθοφυλακή αναλαμβάνοντας και πάλιν ηγετικό ρόλο ως γενικός υπεύθυνος της άμυνας της Αμμοχώστου.
Η έγνοια και η αγάπη του για την Ανόρθωση υπήρξε εξίσου μεγάλη. Τέλη του 1966, σε μια περίοδο διοικητικών αναταράξεων, κλήθηκε εκ νέου να αναλάβει την προεδρία του Συλλόγου, ως μια σεβαστή προσωπικότητα, ως ο ενοποιητικός παράγων. Σύντομη αλλά ουσιαστική υπήρξε η δεύτερη περίοδος της προεδρίας του, η οποία διήρκεσε περίπου έναν χρόνο.
Η τουρκική εισβολή προσφυγοποίησε την οικογένεια Παυλάκη η οποία πλέον ζει και δραστηριοποιείται στη Λάρνακα και ελεύθερη Αμμόχωστο. Ο Παυλάκης, πέραν των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων παραμένει επί των επάλξεων συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης της αγαπημένης του Ανορθώσεως.
Η Ανόρθωση δικαίως υπερηφανεύεται για τούτο το άξιο και εκλεκτό της στέλεχός της με την πολύπλευρη προσφορά τόσο προς τον Σύλλογο όσο και προς την πατρίδα.
