Ανόρθωση: Ανατομία ενός «εγκλήματος»

Σπατάλησε σημαντικό χρόνο στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού με τα «φεύγω-μένω» του Χρίστου Πουλλαΐδη κι απώλεσε την ευκαιρία να αξιοποιήσει την απουσία ευρωπαϊκών υποχρεώσεων για την έγκαιρη στελέχωση ενός ανταγωνιστικού ρόστερ.
Το σεβαστό ποσό από τις αποζημιώσεις των Λαΐφη, Μακρή και Αμπουρτζάνια δεν επενδύθηκε στο βαθμό και με τον τρόπο που έπρεπε στην ποιοτική ενίσχυση της ομάδας.
Και μόνον η σκέψη για τερματισμό της συνεργασίας με το δίδυμο των Ισπανών (Αλμπέρτο Μπενίτο, Αντόνιο Πούτσε) αποτελεί ομολογία μη διδαχής από την πρότερη πείρα του πρόσφατου παρελθόντος (βλέπε λανθασμένες αποφάσεις αναφορικά με τους φαν Λέουβεν, Φαλκς και Πάους).
 
2. Αλμπέρτο Μπενίτο Ως τεχνικός διευθυντής μιας ομάδας που -ακόμη και χωρίς τις απρογραμμάτιστες αποχωρήσεις παικτών- ευρισκόταν ελέω οικονομικών ενώπιον εκτεταμένου λίφτινγκ στο έμψυχο δυναμικό, δεν κινήθηκε γρήγορα και αποτελεσματικά, προκειμένου να προσφέρει στον προπονητή τουλάχιστον τη δυνατότητα να δουλέψει από το ξεκίνημα της προετοιμασίας με το (λογιζόμενο ως) βασικό κορμό.
Στη συντριπτική πλειονότητά τους οι νεοφερμένοι παραμένουν υπόχρεοι της απόδειξης πως αξίζουν να φορούν τη φανέλα της Ανόρθωσης και αυτό του χρεώνεται, όπως άλλωστε και η εκκωφαντική απουσία του ως ασπίδα προστασίας στην ομάδα (προπονητής και παίκτες), από τότε που αυτή έχει βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής.
Πολύπλευρα εκτεθειμένος από το γεγονός ότι «ξιφούλκησε» κατά όσων έδιναν στην Ανόρθωση τις λιγότερες πιθανότητες (μεταξύ των μνηστήρων του τίτλου) για κατάκτηση του πρωταθλήματος. “We will fight for our dream!!”, είχε γράψει τότε, αλλά οι παίκτες του είτε δεν αποδεικνύονται ικανοί για τέτοια μάχη είτε εμφανίζονται απρόθυμοι ακόμη και να μπουν σε αυτήν.
 
3. Αντόνιο Πούτσε Δεν έβαλε πίεση ούτε στον εαυτό του ούτε στους προϊσταμένους του για τη γοργή στελέχωση του ρόστερ, προκειμένου να προετοιμάσει έγκαιρα την ομάδα του εν όψει των επίσημων υποχρεώσεών της.
Προχώρησε (στη χειρότερη γι’ αυτόν περίπτωση) ή συναίνεσε (στην καλύτερη) στην επιλογή παικτών που δεν πείθουν πως είναι ικανοί να κάνουν τη διαφορά.
Παρά τις περί του εναντίου διαβεβαιώσεις-δεσμεύσεις του έχει αποτύχει να βελτιώσει μέσα από τις προπονήσεις τόσο το σύνολο όσο και τις μονάδες του.
Μετά από δύο μήνες πρωταθλήματος ακόμη δεν έχει κατασταλάξει σε βασικό κορμό και δεν έχει βρει ούτε το πιο λειτουργικό σύστημα ούτε τις πιο αποδοτικές θέσεις για παίκτες-κλειδιά.
Δείχνει πελαγωμένος στην προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης. Στο χθεσινό, κομβικής σημασίας για το μέλλον του ίδιου και της Ανόρθωσης, ντέρμπι με την Ομόνοια είχε αποφασίσει να κατεβάσει στο ΓΣΠ (πριν του χαλάσει τα σχέδια ο τραυματισμός του Αγουιλάρ στην προθέρμανση) μια ενδεκάδα κι ένα κεντρικό αμυντικό δίδυμο που εμφανίζονταν για πρώτη φορά, τον Καμπρέρα για πρώτη φορά ως επιθετικό κορυφής και τον Ράγιος για πρώτη φορά εκτός αρχικού σχήματος. Και οι τρεις αλλαγές του (είτε ως προς τα πρόσωπα είτε ως προς το χρονικό σημείο τους) επιβεβαίωσαν την τρικυμία εν κρανίω του Ισπανού τεχνικού…
 
4. Πότε πρέπει να γίνουν οι αλλαγές
Προτού καν συμπληρωθούν 24 ώρες από το παιχνίδι στο ΓΣΠ η επίσημη Ανόρθωση έχει κοινοποιήσει διάθεση για ριζικές αλλαγές. Υπάρχει διάχυτη η -σε βαθμό βεβαιότητας- αίσθηση πως τουλάχιστον μερικές (αν όχι όλες) θα αποφασιστούν στην αυριανή συνεδρίαση του Δ.Σ. Αν αυτό συμβεί, επειδή υπάρχει plan b για το πώς μπορεί να σωθεί μια σεζόν που κινδυνεύει πρόωρα να εξελιχθεί σε εφιαλτική, τότε το χρονικό σημείο είναι το ενδεδειγμένο.
Αν απουσιάζει το εναλλακτικό σχέδιο και οι όποιες αλλαγές επιχειρηθούν αποσκοπούν στον κατευνασμό των πνευμάτων και στο πέρασμα του μηνύματος πως η διοίκηση δεν μένει απαθής, αλλά -αφουγκραζόμενη το λαϊκό αίσθημα- προσπαθεί να τραβήξει χειρόφρενο στον κατήφορο, τότε το μόνον κέρδος θα είναι οι πρόσκαιρες εντυπώσεις.
Αν δεν υπάρχει plan b για την αντικατάσταση των Μπενίτο και Πούτσε (και βάσιμη ελπίδα για την επίτευξη των στόχων της σεζόν με άλλη ποδοσφαιρική ηγεσία), η διοίκηση -αναλαμβάνοντας εμπράκτως την ευθύνη των επιλογών της το περασμένο καλοκαίρι- πρακτικά είναι υποχρεωμένη να υπερασπιστεί το ισπανικό πρότζεκτ προχωρώντας τοιουτοτρόπως σε αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας.
 
5. Πόσοι και ποιοι πρέπει ν’ αποχωρήσουν
Ανεξαρτήτως του τι ενδεχομένως έχει συμφωνηθεί εσωτερικά της Ανόρθωσης ως χρονοδιάγραμμα προόδου και εξέλιξης της ομάδας, οι μέχρι στιγμής εμφανίσεις δεν ανταποκρίνονται ούτε στις προσδοκίες ούτε στις απαιτήσεις. Ομάδες με εξ ίσου σημαντικό λίφτινγκ ή/και μικρότερο μπάτζετ βγάζουν καλύτερο πρόσωπο και περισσότερη υγεία εκθέτοντας την «Κυρία».
Αφ’ ης στιγμής οι Μπενίτο και Πούτσε έχουν επιβεβαιώσει δημοσίως την αγαστή συνεργασία τους στη στελέχωση του ρόστερ, είτε μένουν και οι δύο (αν υπάρχει απόθεμα εμπιστοσύνης ότι θα γυρίσουν εγκαίρως το κουπί) είτε αποχωρούν πακέτο ως αποτυχημένοι ανοίγοντας το δρόμο πιθανότατα και για ορισμένους παίκτες.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, ειδικά αν αποφασιστεί να εγκαταλειφθεί το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή, η διοίκηση θα είναι χρεωμένη με τρία αποτυχημένα πρότζεκτ (Πάους-φαν Λέουβεν, Πάους-Φαλξ, Πούτσε-Μπενίτο) σε διάστημα διετίας. Στο εξωτερικό κάτι τέτοιο οδηγεί κατά κανόνα σε παραίτηση (όλων, κάποιων ή ενός εκ των μελών του Δ.Σ). Αν θα συμβεί κάτι ανάλογο και στην «Κυρία», δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί, ωστόσο η στοιχειώδης ευθιξία θα επιβάλλει είτε άλλο άτομο είτε διαφορετικά κριτήρια στην επιλογή της διάδοχης κατάστασης στην ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Οψόμεθα…