Σ. Μιχαήλ: «Μία οικογένεια ο Κεραυνός» (vid)

Στην κάμερα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης μίλησε ο διεθνής καλαθοσφαιριστής του Κεραυνού, Σάιμον Μιχαήλ, ο οποίος απάντησε σε δέκα ερωτήσεις που του κατατέθηκαν από τους φιλάθλους. Μεταξύ άλλων ο κύπριος άσος αναφέρθηκε σε στιγμές από το παρελθόν του, στην οικογένεια του, τις δύσκολες αποφάσεις που είχε πάρει αλλά και το κλίμα που υπάρχει στην ομάδα του Στροβόλου. Πιο κάτω μπορείτε να δείτε βίντεο με την συνέντευξη του Σάιμον Μιχαήλ.

Αν μπορούσες να ξαναπάρεις τον χρόνο πίσω για να ξαναζήσεις μία μπασκετική σου στιγμή, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

«Παρόλο που ο κάθε καλαθοσφαιριστής έχει αρκετές στιγμές που θα θέλει να τις ξαναζήσει, αν θα έπρεπε να επιλέξω μία θα ήταν την πρώτη μου χρονιά που έπαιξα στην κατηγορία Παίδες στον Άστέρα Μέσα Γειτονιάς στην Λεμεσό, σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΛ, όπου ήμασταν τα δύο φαβορί. Ήταν ένα κλειστό παιχνίδι και έβαλα ένα σημαντικό καλάθι στην base line και είχα κοιτάξει τον προπονητή μου, τον κ. Σωκράτη Λαμάρη που είχε μία έκφραση ευχάριστη. Είχε τρελαθεί, μπήκε μέσα στο γήπεδο και φώναζε. Και αυτό το αίσθημα που είχα νιώσει εκείνη την στιγμή ήταν το απόλυτο που μπορεί να ζήσει ένας καλαθοσφαιριστής στην καριέρα του, και αυτό είναι που κρατώ».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρες ποτέ στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου;

«Δύσκολη επαγγελματικά δεν νομίζω να είχα. Συναισθηματικά ήταν η απόφαση να φύγω από τον Αστέρα Μέσα Γειτονιάς και να έρθω στον Κεραυνό επίσημα».

Έχεις μετανιώσει για τις πολλές ώρες που αφιέρωσες στις προπονήσεις και στα γήπεδα όταν ήσουν πιο νεαρός, ενώ οι φίλοι σου έβγαιναν έξω, έκαναν πάρτι κλπ;

«Σε αυτή την ερώτηση μπορώ να απαντήσω για τον κάθε αθλητή σε όλα τα αθλήματα. Όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, ειδικά κάτι σαν ένα άθλημα, τότε η αγάπη που έχεις για αυτό που κάνεις και η ευχαρίστηση που έχεις όταν πετυχαίνεις τους στόχους σου είναι αρκετά ικανοποιητικά για να μην σκέφτεσαι τα πάρτι με τους φίλους σου. Νομίζω όχι δεν μετάνιωσα για τις ώρες που έχω ξοδέψει».

Πιστεύεις ότι το επίπεδο στην Κύπρο αναπτύσσεται;

«Θα έλεγα ότι έχει ξεκινήσει να αναπτύσσεται. Ιδιαίτερα για το κυπριακό μπάσκετ. Υπήρχε μία περίοδος όπου είχαμε μία στασιμότητα, όσο αφορά το κυπριακό επίπεδο, με τους πολλούς ξένους και τον λίγο χρόνο στους κύπριους καλαθοσφαιριστές. Όμως έγιναν προσπάθειες και τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια έχουμε ανοδική πορεία».

Πως νιώθει ένας Λέοντας στον Κεραυνό;

«Πολύ καλά! Πολύ οικεία. Τα παιδιά στον Κεραυνό είναι μία οικογένεια, κάτι που για μένα είναι πολύ σημαντικό αφού έχω ξεκινήσει από μία μικρή ομάδα που περισσότερο ήταν το οικογενειακό κλίμα, παρά το ανταγωνιστικό και το επαγγελματικό. Οπόταν το γεγονός ότι τα παιδιά στον Κεραυνό είναι μία οικογένεια αυτό είναι πολύ θετικό για εμένα».

Πως νιώθουν τα μέλη της οικογένειας σου με την απόφαση σου να αφιερώνεις την ζωή σου στον αθλητισμό; Πιστεύεις ότι είναι απαραίτητη η στήριξη της οικογένειας για να συνεχίσεις στον αθλητισμό;

«Νομίζω υπάρχουν δύο απόψεις σε αυτό και συμφωνώ και με τις δύο. Αντιλαμβάνομαι ότι οι γονείς, στα αρχικά στάδια όταν το παιδί τους ξεκινά το μπάσκετ έχουν τις αμφιβολίες τους. Η στήριξη σίγουρα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να σου δώσει η οικογένεια σου γιατί υπάρχουν πολλές δυσκολίες και χρειάζεσαι κάποιο δικό σου να είναι δίπλα σου για να σε βοηθήσει».

Αν είχες την ευκαιρία να πάρεις μεταγραφή σε μία άλλη ομάδα μίας άλλης χώρας αυτή την στιγμή θα το έκανες; Αν όχι τότε γιατί;

«Νομίζω πως αν είχα την ευκαιρία δεν θα το έκανα. Σαν όνειρο από μικρός ήθελα να παίξω στο ΝΒΑ. Το είδωλο μου ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν στους Σικάγο Μπουλς. Θα προτιμούσα να το έκανα μεθοδικά. Με σκληρή δουλειά, σιγά σιγά, στάδιο με στάδιο, από πρωτάθλημα σε πρωτάθλημα. Με μία ανοδική πορεία, έτσι θα το προτιμούσα περισσότερο».

Αν δεν υπήρχε η καλαθόσφαιρα στη ζωή σου με τι άλλο πιστεύεις πως θα μπορούσες να ασχοληθεί; Είτε επαγγελματικά είτε σαν χόμπι.

«Τώρα που είναι στην ζωή μου η καλαθόσφαιρα δεν μπορώ να απαντήσω αυτή την ερώτηση».

Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα σου στο παιχνίδι; Και τι θα συμβούλευες κάποιους γονείς που είναι ενάντια σε αυτό, για ασχοληθούν τα παιδιά τους με το μπάσκετ;

«Δουλειά! Να έχουν χαμηλά το κεφάλι. Φυσικά να κάνουν όνειρα τα παιδιά και να έχουν στόχους. Αλλά πάνω απ’ όλα δουλειά! Να βάζουν ώρες στο γήπεδο, στο γυμναστήριο. Να ψάχνουν λίγο μέσα από το ίντερνετ και από τους προπονητές τους, να ρωτάνε πράγματα. Είναι πολύ σημαντικό να βάζουν ώρες στην προπόνηση και στο γήπεδο. Όσο αφορά την οικογένεια, εκεί πρέπει να βοηθήσουμε λίγο τα παιδιά. Οι πιο παλιοί έχουν ζήσει καλές στιγμές στην κυπριακή καλαθόσφαιρα, οπόταν ξέρουν πως αυτό το άθλημα δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αφήσουμε στο περιθώριο».

Ποιο ήταν το πιο σημαντικό καλάθι που πέτυχες μέχρι τώρα και ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετώπισες;

«Δεν θα πάω πολύ μακριά. Νομίζω πέρσι στα play off με τον ΑΠΟΕΛ, στο πρώτο παιχνίδι στον Στρόβολο. Ήμασταν μπροστά σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, όμως ο ΑΠΟΕΛ έκανε μία προσπάθεια στο τρίτο δεκάλεπτο να φέρει το παιχνίδι στα ίσα, από επιθετικό ριμπάουντ του Νίκου Στυλιανού, έδωσε πάσα σε εμένα στο τρίποντο και αμέσως χωρίς να το σκεφτώ είχα βάλει το τρίποντο και αμέσως ο ΑΠΟΕΛ πήρε τάιμ άουτ. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό καλάθι στην επαγγελματική μου καριέρα. Όσο για τον πιο δύσκολο αντίπαλο, νομίζω στο μοντέρνο μπάσκετ δεν μπορώ να σκεφτώ ένα αντίπαλο. Ο κάθε ένας έχει τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Κάποιος είναι απίστευτος σουτέρ, άλλος είναι πιο εκρηκτικός. Αν θα έλεγα κάποιο θα ήταν ο Άντονι Γουίντεν που είχα ως συμπαίκτη την πρώτη μου χρονιά στον Κεραυνό. Ήταν απίστευτα ταλαντούχος και ήταν πολύ δύσκολο στην προπόνηση να τον μαρκάρεις».