Μχιταριάν: «Μητέρα και αδερφή έκλαιγαν, αλλά δεν καταλάβαινα γιατί»

Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση προέβη ο μεσοεπιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Χένρι Μχιταριάν, στην οποία μίλησε για τον τρόπο, με τον οποίο «στιγματίστηκε» η ζωή του από την πρόωρη απώλεια του πατέρα του, αλλά και τα όσα δύσκολα βίωσε κατά τη δεύτερη σεζόν του στο Ντόρμτουντ.
Διαβάστε αποσπάσματα των όσων είπε στο theplayertribune.com:
«Θυμάμαι κάποια στιγμή, γύρω στα πέντε μου, να κλαίω και να παρακαλάω τον πατέρα μου να με πάρει στην προπόνηση της δικής του ομάδας (σ.σ. αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αρχικά και εν συνεχεία στη Β’ Γαλλίας). Τότε δεν με ένοιαζε το ποδόσφαιρο, ήθελα απλώς να είμαι μαζί του. Κάποια στιγμή με ξεγέλασε, λέγοντάς μου ότι θα πάει στο σούπερ-μάρκετ, όμως όταν επέστρεψε χωρίς τσάντες, άρχισα να κλαίω και να φωνάζω», είπε αρχικά, για να συνεχίσει:
«Στα έξι μου χρόνια, οι γονείς μου είπανε πως επιστρέφουμε πίσω στην Αρμενία. Εγώ δεν καταλάβαινα τι ακριβώς συνέβαινε. Δεν το γνώριζα, αλλά ο πατέρας μου είχε όγκο στον εγκέφαλο. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα. Μέσα σε ένα χρόνο, είχε φύγει. Ήμουν πολύ νέος για να αντιληφθώ τι είχε συμβεί».
«Θυμάμαι να βλέπω τη μητέρα μου και τη μεγαλύτερη αδελφή μου να κλαίνε πάντα και εγώ τις ρωτούσα “Που είναι ο πατέρας μου;”. Κανείς δεν μπορούσε να μου εξηγήσει τι συνέβαινε. Μέρα με τη μέρα, άρχισαν να μου εξηγούν. Θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει “Χένρι, δεν θα είναι ποτέ ξανά μαζί μας”. Και σκέφτηκα “ποτέ;”. Το “ποτέ” μοιάζει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν είσαι επτά ετών”.
Για τον τρόπο με τον οποίο μπήκε στο χώρο του ποδοσφαίρου είπε: «Ένα χρόνου αφότου πέθανε ο πατέρας μου, άρχισα να προπονούμαι. Ήταν ο οδηγός μου, ήταν το είδωλό μου. Είπα στο εαυτό μου ότι πρέπει να τρέχω όπως αυτός, πρέπει να σουτάρω όπως αυτός. Μετά τα δέκα μου χρόνια, όλη μου η ζωή ήταν το ποδόσφαιρο. Πάντα ήθελα να παίζω όπως ο Ζιντάν, ο Κακά και ο Χάμλετ».
«Μετά το θάνατο του πατέρα μου, η μητέρα μου έπρεπε να βρει μια δουλειά για να υποστηρίξει την οικογένειά μας. Έτσι, ξεκίνησε να εργάζεται για την αρμένικη ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Αυτό έγινε κάτι πολύ αστείο στη συνέχεια, όταν άρχισα να παίζω για την εθνική νέων της χώρας. Αν αντιδρούσα συναισθηματικά μέσα στο γήπεδο, η μητέρα μου θα ερχόταν σε εμένα μετά το ματς και θα μου έλεγε: “Χένρι! Τι κάνεις εκεί; Πρέπει να συμπεριφέρεσαι σωστά, διαφορετικά θα έχω πρόβλημα στη δουλειά”».
Για το διάστημα παραμονής του στο Ντόρτμουντ, τόνισε: «Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα. Η πρώτη σεζόν ήταν καλή, αλλά η δεύτερη σεζόν ήταν μια καταστροφή. Υπέγραψα για πολλά χρήματα και αυτό μου προσέθεσε μεγάλη πίεση. Είχα πολλά δύσκολα βράδια στο διαμέρισμά μου στο Ντόρτμουντ, όπου ολομόναχος σκεφτόμουν και έπινα. Δεν ήθελα να πάω έξω, ούτε καν για να γεύμα».
Ο 27χρονος ανέφερε ότι η έλευση του Τόμας Τούχελ αποτέλεσε ριζική αλλαγή για τον ίδιο: «Ο Τόμας Τούχελ ήρθε στο Ντόρτμουντ, προτού ξεκινήσει η τρίτη μου σεζόν εκεί και άλλαξε τα πάντα για εμένα. Ήρθε και μου είπε: “Άκου, θέλω να πάρω τον καλύτερό σου εαυτό”. Με κοίταξε πολύ σοβαρά και είπε: “Μίκι, εσύ θα γίνεις σπουδαίος”».
Τέλος, εξήγησε την απόφασή του να επιλέξει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: “Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να αφήσω μια καλή κατάσταση στη Ντόρτμουντ για να προσπαθήσω να πετύχω στη Γιουνάιτεντ, αλλά όταν γεράσω, δεν θέλω σκέφτομαι τις ευκαιρίες που έχασα. Στην αρχή είχα έναν τραυματισμό και δεν πήρα πολλές ευκαιρίες, αλλά δεν τα έχω παρατήσει. Αν ο πατέρας μου με έβλεπε εδώ, θα ένιωθε πολύ περήφανος. Πάντα προσπαθούσα να τον φτάσω και νομίζω πως, παρότι δεν είναι εδώ, με βοήθησε να φτάσω εδώ που βρίσκομαι».
Ο Αρμένιος μεταγράφηκε στην ομάδα της Βεστφαλίας το 2013. Πέρυσι αναδείχθηκε ο κορυφαίος παίκτης της Bundesliga από τους συναδέλφους του και το περασμένο καλοκαίρι πήρε εκ νέου μεταγραφή στους «Κόκκινους Διαβόλους» του Ζοζέ Μουρίνιο, στους οποίους, για την ώρα, αδυνατεί να βρει τον επιθυμητό χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα.
Πηγή: sport24.gr