Ουζουνίδης, ο Νταμπίζας του 2016
13:31 - 03 Δεκεμβρίου 2016
Υπάρχει μία περίεργη ομοιότητα στις περιπτώσεις Νταμπίζα και Ουζουνίδη: ο Ολυμπιακός. Δεδομένη αναγνώριση στις ποδοσφαιρικές τους γνώσεις, αλλά ο Ολυμπιακός τους έβαλε στο... μικροσκόπιο μέχρι να φύγει η καχυποψία. Ο πρώτος για το ποδοσφαιρικό του παρελθόν με την ερυθρόλευκη φανέλα, ο δεύτερος για το έντονο καλοκαιρινό φλερτ. Λες και οι δυο τους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο με μοναδικό στόχο να εργαστούν μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες. Τέλος πάντων. Κλείνει η παρένθεση.
ΤΑ ΠΛΑΝΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Ο Νταμπίζας κλήθηκε το 2013 να υπηρετήσει το πλάνο του Γιάννη Αλαφούζου για τον τριετή Παναθηναϊκό του "μνημονίου". Τα ξέρετε. Οι "πράσινοι" ξεμπερδεύουν από κάτι παίκτες τύπου Μπαρμπαρούση, Βελάσκες, Φορναρόλι και λοιπούς και βάζουν σε εφαρμογή το Plan B. Την ώρα που ο κόσμος τρέμει στην ιδέα του υποβιβασμού και θεωρεί πως η σωτηρία είναι ο μοναδικός ρεαλιστικός στόχος (ο υποβιβασμός της ΑΕΚ έπαιξε μεγάλο ρόλο στη δημιουργία της συγκεκριμένης ψυχολογίας), ο Νίκος Νταμπίζας σκέφτεται καθαρά ποδοσφαιρικά και σε συνεργασία με τον Γιάννη Αναστασίου φτιάχνουν ένα Παναθηναϊκό του "τόσα έχουμε, τόσα ξοδεύουμε".
Την πρώτη χρονιά ο Παναθηναϊκός δεν πάει για πρωτάθλημα. Φαίνεται από τις πρώτες αγωνιστικές αυτό. Είχε, όμως, μία συσπείρωση και μία αναγνώριση από τους φιλάθλους. Υπομονή, στήριξη και αφοσίωση στο πλάνο. Η συνέχεια γνωστή και χιλιοειπωμένη. Έρχεται το 0-3 στο Φάληρο και το 4-1 στον τελικό με τον ΠΑΟΚ και το πλάνο καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων. Ο Νταμπίζας αποχωρεί και ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μία νοοτροπία "αφού κάναμε αυτά την πρώτη χρονιά, μπορούμε περισσότερα του χρόνου".
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης έρχεται σε μία εποχή που παρά το γεγονός πως ήταν η ενδεδειγμένη λύση τη δεδομένη χρονική στιγμή, κάποιοι -αυτοί που πήγαν το βράδυ της Παρασκευής στο Κορωπί- τον βάζουν σε διαδικασία αποδείξεων. Να δείξεις πρώτα τη δουλειά σου και μετά θα σε στηρίξουμε.
Αυτά συνήθως γίνονται μόνο στον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών. Αλλά ο Ουζουνίδης ξέρει που ήρθε. Ξέρει πως αναλαμβάνει μία ομάδα που είναι σαν την "καυτή πατάτα". Κάποιος έπρεπε να την πιάσει. Τούτο από μόνο του ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας, αλλά αν -όταν πέσει η σκόνη της ήττας από τον ΟΦΗ και του γενικότερου ξεσπάσματος- άπαντες αντιληφθούν πως ο Παναθηναϊκός έχει μία ευκαιρία να χτίσει πάνω στις στάχτες, τότε ίσως το μέλλον να είναι φωτεινό.
Αυτά συνήθως γίνονται μόνο στον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών. Αλλά ο Ουζουνίδης ξέρει που ήρθε. Ξέρει πως αναλαμβάνει μία ομάδα που είναι σαν την "καυτή πατάτα". Κάποιος έπρεπε να την πιάσει. Τούτο από μόνο του ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας, αλλά αν -όταν πέσει η σκόνη της ήττας από τον ΟΦΗ και του γενικότερου ξεσπάσματος- άπαντες αντιληφθούν πως ο Παναθηναϊκός έχει μία ευκαιρία να χτίσει πάνω στις στάχτες, τότε ίσως το μέλλον να είναι φωτεινό.
ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ;
Ο Ουζουνίδης ήρθε σε μία ομάδα χωρίς στόχους. Θεωρητικά μιλώντας. Το -7 δεν είναι απαγορευτικό για σκέψεις τίτλου, απαγορευτικό το κάνει η τραγική αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Πρακτικά ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει το πρωτάθλημα. Μπορεί, όμως, να ανατρέψει την κατάσταση;
Το ερώτημα καλείται να απαντήσει ο Ουζουνίδης. Στα σιωπηλά. Φωναχτά δεν θα πει ότι οι "πράσινοι" πηγαίνουν για τον τίτλο. Θα πει τα κλισέ που λένε οι προπονητές σε αυτές τις περιπτώσεις: προέχει η αγωνιστική βελτίωση και η ψυχολογική ανάταση των ποδοσφαιριστών. Να βγάλουν αντίδραση, να δείξουν εγωισμό. Τώρα, αν στην πορεία η ομάδα μπει σε μια ρότα και φτάσει σε σημείο να έχει βάσιμες ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αυτό είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο.
Το θέμα είναι να σταματήσει η οργή του κόσμου στα όσα έγιναν το βράδυ της Παρασκευής στο Κορωπί. Οκ, ξέσπασαν, τα έχωσαν, έτριξαν τα δόντια στους ποδοσφαιριστές και στον προπονητή, αλλά τώρα χρειάζεται διαχείριση του θυμού. Ας φέρουν στο μυαλό τους το καλοκαίρι του 2013. Τότε που ο σύλλογος συσπειρώθηκε, ο κόσμος στάθηκε στο πλευρό και όλοι έθεσαν ως στόχο να αρχίσουν όλα από το μηδέν.
Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ
Στο μηδέν βρίσκεται και τώρα ο Παναθηναϊκός. Μόνο που -πάλι θεωρητικά μιλώντας- είναι σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Καλύτερο ρόστερ έχει, άλλα είναι που του λείπουν.
Έναν προπονητή να βρει το κουμπί τους, να τους βάλει σε τάξη και να τους δώσει να καταλάβουν πως δεν παίζουν στην Κολοπετινίτσα και έχουν χρέος να βγάλουν την ομάδα από το βάλτο.
Τουλάχιστον σε σχέση με αυτούς που πέρασαν από τον πάγκο του τριφυλλιού, ο Ουζουνίδης ξέρει που ήρθε...
Του Σταύρου Καραΐνδρου στο contra.gr
