Η προπονητοφαγία σε άλλο επίπεδο

Είναι δεδομένο ότι όταν μία ομάδα δεν τα πηγαίνει καλά, ο πρώτος που την πληρώνει είναι ο προπονητής. Η υπομονή είναι μία λέξη άγνωστη στους – περισσότερους - παράγοντες των κυπριακών ομάδων. Φέτος, η προπονητοφαγία έχει πάει σε άλλο επίπεδο.

Την περασμένη εβδομάδα προέκυψαν δύο αλλαγές προπονητών. Ο Πάμπος Χριστοδούλου επέστρεψε στην ΑΕΛ αντικαθιστώντας τον Μάκη Χάβο, ενώ στον Άρη επιλέχθηκε ο Κώστας Καϊάφας, ο οποίος πήρε τη θέση του Εουγκέν Νεάγκοε. Το αξιοσημείωτο δεν έγκειται στο γεγονός ότι οι διοικούντες επέλεξαν να προχωρήσουν σε αντικατάσταση της τεχνικής ηγεσίας, αλλά πως αμφότερες οι δύο ομάδες άλλαξαν προπονητή για δεύτερη φορά στη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν. Οι εκδιωχθέντες είχαν διαδεχθεί προηγουμένως τους Χριστάκη Χριστοφόρου και Άγη Αγιομαμίτη, αντίστοιχα.

Το σκηνικό αυτό εξελίχθηκε σε άλλη μία ομάδα, τον Ερμή, που ξεκίνησε το πρωτάθλημα με τον Παύλο Δερμιτζάκη, που πολύ νωρίς έφυγε για να αντικατασταθεί από τον Απόστολο Μακρίδη και έπειτα από ενάμιση μήνα στον πάγκο της ομάδας της Αραδίππου βρέθηκε ο Νίκος Παναγιώτου.

Δεν τελειώνει εδώ το στατιστικό, αφού και οι διοικούντες της Πάφου F.C. δείχνουν τις ίδιες τάσεις για αλλαγές στο τεχνικό τιμ. Ο Σοφόκλης Σοφοκλέους απομακρύνθηκε τον Νοέμβριο, με τον Χοσέ Μάνουελ Ρόκα να παίρνει τη σκυτάλη. Η θητεία του Ισπανού, όμως, ήταν σύντομη (μόλις έναν μήνα) και στην άκρη του πάγκου κάθεται πλέον ο Απόστολος Μακρίδης. 
Προφανώς, οι διοικήσεις των προαναφερθέντων ομάδων έκριναν ότι οι αλλαγές θα φέρουν ευεργετικά αποτελέσματα. Δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε το αντίθετο. Η κάθε περίπτωση εξάλλου διαφέρει και πίσω από την κάθε κίνηση κρύβονται διάφοροι λόγοι που ώθησαν στην αλλαγή.

Πέραν αυτών των τεσσάρων ομάδων, άλλες πέντε έχουν αλλάξει μία φορά τον προπονητή με τον οποίο ξεκίνησαν τη χρονιά. Ο αριθμός πολύ πιθανόν να αυξηθεί μέχρι το τέλος της χρονιάς. Με τον ίδιο κόουτς συνεχίζουν οι ΑΕΚ, Ανόρθωση, Απόλλων, Νέα Σαλαμίνα και Δόξα. Κατά καιρούς βρέθηκαν και οι πλείστοι από αυτούς στο στόχαστρο.

Όπως γίνεται αντιληπτό, για άλλη μία χρονιά συντηρείται η εικόνα που έχει σχηματιστεί και φανερώνει ότι οι παράγοντες στα μέρη μας είναι… ειδικοί στο φάγωμα προπονητών, πολλές φορές ακόμη πριν αυτοί προλάβουν να παράγουν έργο. Το φαινόμενο αυτό είναι άλλη μία απόδειξη ότι δεν υπάρχει ακόμη ιδανική ποδοσφαιρική κουλτούρα. Στο πηδάλιο των ομάδων βρίσκονται άτομα που δεν σκέφτονται με ποδοσφαιρικά κριτήρια, αλλά ελπίζουν ότι οι παρορμητικές κινήσεις θα τους βγουν σε καλό. Δυστυχώς, για τους προπονητές, αυτή είναι η μοίρα τους. Εξάλλου και οι ίδιοι το γνωρίζουν, ότι αναλαμβάνοντας μία ομάδα με την πρώτη στραβή θα βρεθούν στο «μάτι του κυκλώνα».

stelios.steliou@imhbusiness.com