Λίβερπουλ vs Μάντσεστερ Γιουναιτεντ: 7 πράγματα που τις χωρίζουν
19:02 - 10 Μαρτίου 2016
Έχουν αναμετρηθεί μεταξύ τους συνολικά 194 φορές και η κάθε μία σύγκρουση είχε τη δική της σημασία για τους ανθρώπους που τις στηρίζουν και τις λατρεύουν ωστόσο οι δύο επόμενες δεν έχουν... καμία σχέση με τις άλλες.
Και αυτό γιατί οι "κόκκινοι" του Κλοπ θα κοντραριστούν με τους "κόκκινους διάβολους" του Φαν Χάαλ σε φόντο ευρωπαϊκό για πρώτη φορά στην υπεραιωνοβια ιστορία τους(10 & 17 Μαρτίου), με τις δύο ομάδες να πέφτουν μαζί στην κλήρωση της φάσης των "16" του Europa League και να ξέρουν πως όποια πάρει την πρόκριση θα.. ψηλώσει πολύ έναντι της "αιώνιας αντιπάλου της".
Λίγες ώρες πριν την "μητέρα των μαχών" που καθηλώνει άπαντες στο Νησί και όχι μόνο επιχειρούμε μία διαφορετική προσέγγιση της μεταξύ τους μάχης, παρουσιάζοντάς σας 7 στοιχεία που καταδεικνύουν τις έντονες αντιθέσεις τους. Αυτά είναι:
✔ Πώς έφτασαν οι δύο ομάδες στην κορυφή
Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν από τους ιστορικούς του ποδοσφαίρου ως "συλλέκτες τροπαίων" ωστόσο οι ίδιοι άνθρωποι θα προσυπογράψουν ότι οι δύο σύλλογοι κατάφεραν να πετύχουν ακολουθώντας δύο διαφορετικά μονοπάτια. Από τη μία η Λίβερπουλ έχτισε την κυριαρχία της σε μία δυναστεία που πήρε την ονομασία "Anfield Boot Room". Όπου "Boot room" φέρτε στο μυαλό σας ένα δωμάτιο μέσα στην ιστορική έδρα της Λίβερπουλ όπου για σχεδόν 30 χρόνια (από τη δεκαετία του '60 έως τις αρχές της δεκαετίας του '90) το προπονητικό επιτελείο συγκεντρωνόταν, έπινε ουίσκι και συζητούσε τα πάντα για την ομάδα, από συστήματα και τακτικές μέχρι τρόπο αντιμετώπισης του επομένου αντιπάλου. Τα αυθεντικά μέλη ήταν ο Μπιλ Σάνκι, ο Μπομπ Πέισλι, ο Τζον Φάγκαν και ο Ρούμπεν Μπένετ και μέσα από εκεί γεννήθηκε ουσιαστικά ο κόκκινος θρύλος. Ο Σάνκλι έριξε τους πρώτους κουβάδες νερό στο μύλο της επιτυχίας κατακτώντας οκτώ τίτλους σε 15 χρόνια, μετά την παραίτησή του το 1974 ο Μπομπ Πέισλι τον διαδέχτηκε και μετέτρεψε τη Λίβερπουλ σε γίγαντα της Αγγλίας και της Ευρώπης με 20 τίτλους μέσα σε 9 χρόνια (!) ενώ το 1983 πήρε τη σκυτάλη ο Τζο Φάγκαν κατακτώντας μέσα σε μία διετία 2 εγχώριους τίτλους και έναν ευρωπαϊκό.
Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν από τους ιστορικούς του ποδοσφαίρου ως "συλλέκτες τροπαίων" ωστόσο οι ίδιοι άνθρωποι θα προσυπογράψουν ότι οι δύο σύλλογοι κατάφεραν να πετύχουν ακολουθώντας δύο διαφορετικά μονοπάτια. Από τη μία η Λίβερπουλ έχτισε την κυριαρχία της σε μία δυναστεία που πήρε την ονομασία "Anfield Boot Room". Όπου "Boot room" φέρτε στο μυαλό σας ένα δωμάτιο μέσα στην ιστορική έδρα της Λίβερπουλ όπου για σχεδόν 30 χρόνια (από τη δεκαετία του '60 έως τις αρχές της δεκαετίας του '90) το προπονητικό επιτελείο συγκεντρωνόταν, έπινε ουίσκι και συζητούσε τα πάντα για την ομάδα, από συστήματα και τακτικές μέχρι τρόπο αντιμετώπισης του επομένου αντιπάλου. Τα αυθεντικά μέλη ήταν ο Μπιλ Σάνκι, ο Μπομπ Πέισλι, ο Τζον Φάγκαν και ο Ρούμπεν Μπένετ και μέσα από εκεί γεννήθηκε ουσιαστικά ο κόκκινος θρύλος. Ο Σάνκλι έριξε τους πρώτους κουβάδες νερό στο μύλο της επιτυχίας κατακτώντας οκτώ τίτλους σε 15 χρόνια, μετά την παραίτησή του το 1974 ο Μπομπ Πέισλι τον διαδέχτηκε και μετέτρεψε τη Λίβερπουλ σε γίγαντα της Αγγλίας και της Ευρώπης με 20 τίτλους μέσα σε 9 χρόνια (!) ενώ το 1983 πήρε τη σκυτάλη ο Τζο Φάγκαν κατακτώντας μέσα σε μία διετία 2 εγχώριους τίτλους και έναν ευρωπαϊκό.
Ο Κένι Νταλγκλίς, αν και δεν ήταν αυθεντικό μέλος του "Boot Room", μπήκε σε αυτό στα μέσα της δεκαετίας του '80 έχοντας το ρόλο του παίκτη-προπονητή (κουβαλούσε ήδη τεράστια καριέρα ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα), και ήταν άκρως επιτυχημένος κατακτώντας άλλους 10 τίτλους. Στον αντίποδα, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχτισε την δική της ποδοσφαιρική αυτοκρατορία όχι μέσω μίας δυναστείας και ένος δαχτυλιδιού που περνούσε νομοτελειακά από χέρι σε χέρι με το πέρασμα των χρόνων αλλά χάρη στις υπηρεσίες που της προσέφεραν τρεις εξαιρετικοί τεχνικοί χωρίς "δέσιμο" ο ένας με τον άλλο. Αυτοί είναι οι Έρνεστ Μάγκναλ, Σερ Ματ Μπάσμπι και Σερ Άλεξ Φέργκιουσον που όλοι μαζί φρόντισαν για την κατάκτηση των 56 τίτλων από τους 62 που έχει συνολικά ο σύλλογος. Ο Μάγκναλ πήρε 5 τρόπαια μέσα σε μία τριετία (1908-1911), ο Ματ Μπάσμπι (άλλοτε παίκτης της Μάντσεστερ Σίτι και αρχηγός της Λίβερπουλ) την ανέλαβε το 1945 για να της χαρίσει 13 τρόπαια μεταξύ των οποίων και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1968 (πρώτη αγγλική ομάδα που το κατέκτησε) ενώ το 1986 ήταν ο Σκωτσέζος Άλεξ Φέργκιουσον (προερχόμενος από την επιτυχίες του με τη Νταντί Γιουνάιτεντ) που άλλαξε τη μοίρα της και το ρου της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου, μένοντας στο "Old Trafford" 27 χρόνια και κατακτώντας σε αυτό το διάστημα 38 τρόπαια! Συμπέρασμα; Ίδιο αποτέλεσμα, διαφορετικές μέθοδοι για τις δύο μακράν πιο επιτυχημένες ομάδες του αγγλικού ποδοσφαίρου...
✔ Τα 20 πρωταθλήματα απέναντι στα 5 ευρωπαϊκά
Όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επισκέφτηκε ως πρωταθλήτρια Αγγλίας το "Anfield" το 1994 η Λίβερπουλ ήταν πανθομολογουμένως η πιο επιτυχημένη αγγλική ομάδα στο Νησί έχοντας 18 κατακτήσεις πρωταθλημάτων την ώρα που η μεγάλη αντίπαλος είχε τους... μισούς. Η θέση υπεροχής που είχαν μάλιστα οι "κόκκινοι" τους οδήγησε στο να υψώσουν ένα πανό στις εξέδρες με το οποίο "πίκαραν" τους ομολόγους τους της Γιουνάιτεντ, λέγοντάς τους να επισκεφτούν ξανά το ιστορικό τους γήπεδο όταν θα έφταναν και αυτοί τα 18 πρωταθλήματα στην Αγγλία. Και όμως αυτό που ουδείς μπορούσε να προβλέψει τότε -από καμία από τις δύο πλευρές- έγινε πραγματικότητα, με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να χτίζει μία τρομερή ποδοσφαιρική δυναστεία επί εποχής Άλεξ Φέργκουσον από το 1993 μέχρι το 2013 και μέσα σε αυτό το διάστημα να εκτοξεύεται από τους 7 στους 20 τίτλους πρωταθλήτριας! Πλέον, οι "κόκκινοι διάβολοι" είναι εκείνοι που "χτυπάνε" στους "κόκκινους" τον αριθμό των πρωταθλημάτων, αναδεικνύοντας τον μαγικό αριθμό "20" για να καταδείξουν την ανωτερότητά τους ενώ στον αντίποδα οι φίλοι της Λίβερπουλ έχουν να λένε για την επικράτησή τους στην Ευρώπη, τόσο όσον αφορά στα Κύπελλα με τα... μεγάλα αυτιά (5 Πρωταθλητριών έναντι 3 της Γιουνάιτεντ) όσο και συνολικά στα ευρωπαϊκά τρόπαια (8 έναντι 4 της ομάδας του Μάντσεστερ).
Όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επισκέφτηκε ως πρωταθλήτρια Αγγλίας το "Anfield" το 1994 η Λίβερπουλ ήταν πανθομολογουμένως η πιο επιτυχημένη αγγλική ομάδα στο Νησί έχοντας 18 κατακτήσεις πρωταθλημάτων την ώρα που η μεγάλη αντίπαλος είχε τους... μισούς. Η θέση υπεροχής που είχαν μάλιστα οι "κόκκινοι" τους οδήγησε στο να υψώσουν ένα πανό στις εξέδρες με το οποίο "πίκαραν" τους ομολόγους τους της Γιουνάιτεντ, λέγοντάς τους να επισκεφτούν ξανά το ιστορικό τους γήπεδο όταν θα έφταναν και αυτοί τα 18 πρωταθλήματα στην Αγγλία. Και όμως αυτό που ουδείς μπορούσε να προβλέψει τότε -από καμία από τις δύο πλευρές- έγινε πραγματικότητα, με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να χτίζει μία τρομερή ποδοσφαιρική δυναστεία επί εποχής Άλεξ Φέργκουσον από το 1993 μέχρι το 2013 και μέσα σε αυτό το διάστημα να εκτοξεύεται από τους 7 στους 20 τίτλους πρωταθλήτριας! Πλέον, οι "κόκκινοι διάβολοι" είναι εκείνοι που "χτυπάνε" στους "κόκκινους" τον αριθμό των πρωταθλημάτων, αναδεικνύοντας τον μαγικό αριθμό "20" για να καταδείξουν την ανωτερότητά τους ενώ στον αντίποδα οι φίλοι της Λίβερπουλ έχουν να λένε για την επικράτησή τους στην Ευρώπη, τόσο όσον αφορά στα Κύπελλα με τα... μεγάλα αυτιά (5 Πρωταθλητριών έναντι 3 της Γιουνάιτεντ) όσο και συνολικά στα ευρωπαϊκά τρόπαια (8 έναντι 4 της ομάδας του Μάντσεστερ).
✔ Τα ονόματα που προσελκύουν οι δύο αντίπαλοι
Οι δύο σύλλογοι μπορούν να καμαρώνουν αμφότεροι για τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ονόματα που έχουν φορέσει και έχουν τιμήσει τη φανέλα τους μέσα στο πέρασμα των χρόνων, ωστόσο είναι δεδομένο πως στην παρούσα φάση κινούνται σε διαφορετικά επίπεδα όσον αφορά στην προσέλκυση μεγάλων ονομάτων. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει δυναμώσει αφάνταστα το brand name της με τις πολλές κατακτήσεις τίτλων (38 στην εποχή Φέργκιουσον) και τις αμέτρητες παρουσίες της σε Champions League με αποτέλεσμα να "χτυπάει" με μεγαλύτερη ευκολία παίκτες που βρίσκονται στο "πάνω ράφι" ενώ η Λίβερπουλ χρειάζεται να "ματώσει" οικονομικά προκειμένου να πείσει έναν παίκτη top-class να επιλέξει ως επόμενο προορισμό το μεγάλο λιμάνι του αγγλικού ποδοσφαίρου. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Ρόμπιν Φαν Πέρσι ο οποίος μετά από οκτώ χρόνια μεγάλης καριέρας στην Άρσεναλ είδε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως τη μοναδική ομάδα στην οποία μπορούσε να μεταγραφεί στην Αγγλία ως το επόμενο βήμα, με τους "κόκκινους διαβόλους" να δαπανούν μάλιστα ένα καθόλα... νορμάλ ποσό για την απόκτησή του: 24.000.000 ευρώ. Στο αντίποδα η Λίβερπουλ έδωσε πριν μερικά χρόνια 20.000.000 ευρώ για να "πείσει" τον Αλμπέρτο Ακουιλάνι να αφήσει την πατρίδα του και να πάει στο Νησί, για έναν παίκτη μάλιστα που έφτασε τραυματίας στους "κόκκινους" καιτον οποίο ο Τζέιμι Κάραχερ τοποθέτησε στη λίστα με τις τρεις χειρότερες μεταγραφές όλων των εποχών για τον σύλλογο. Ένα άλλο παράδειγμα που καταδεικνύει την αντίθεση των δύο συλλόγων είναι πως όταν η Ρεάλ Μαδρίτης έβγαλε στο σφυρί τον Άνχελ Ντι Μαρία, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άνοιξε απλόχερα το πουγκί και έδωσε πάνω από 70.000.000 ευρώ για τον Αργεντίνο, ένα ποσό που και να έδινε η Λίβερπουλ δεν θα μπορούσε να πείσει τον παίκτη να προτιμήσει εκείνη...
Οι δύο σύλλογοι μπορούν να καμαρώνουν αμφότεροι για τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ονόματα που έχουν φορέσει και έχουν τιμήσει τη φανέλα τους μέσα στο πέρασμα των χρόνων, ωστόσο είναι δεδομένο πως στην παρούσα φάση κινούνται σε διαφορετικά επίπεδα όσον αφορά στην προσέλκυση μεγάλων ονομάτων. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει δυναμώσει αφάνταστα το brand name της με τις πολλές κατακτήσεις τίτλων (38 στην εποχή Φέργκιουσον) και τις αμέτρητες παρουσίες της σε Champions League με αποτέλεσμα να "χτυπάει" με μεγαλύτερη ευκολία παίκτες που βρίσκονται στο "πάνω ράφι" ενώ η Λίβερπουλ χρειάζεται να "ματώσει" οικονομικά προκειμένου να πείσει έναν παίκτη top-class να επιλέξει ως επόμενο προορισμό το μεγάλο λιμάνι του αγγλικού ποδοσφαίρου. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Ρόμπιν Φαν Πέρσι ο οποίος μετά από οκτώ χρόνια μεγάλης καριέρας στην Άρσεναλ είδε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως τη μοναδική ομάδα στην οποία μπορούσε να μεταγραφεί στην Αγγλία ως το επόμενο βήμα, με τους "κόκκινους διαβόλους" να δαπανούν μάλιστα ένα καθόλα... νορμάλ ποσό για την απόκτησή του: 24.000.000 ευρώ. Στο αντίποδα η Λίβερπουλ έδωσε πριν μερικά χρόνια 20.000.000 ευρώ για να "πείσει" τον Αλμπέρτο Ακουιλάνι να αφήσει την πατρίδα του και να πάει στο Νησί, για έναν παίκτη μάλιστα που έφτασε τραυματίας στους "κόκκινους" καιτον οποίο ο Τζέιμι Κάραχερ τοποθέτησε στη λίστα με τις τρεις χειρότερες μεταγραφές όλων των εποχών για τον σύλλογο. Ένα άλλο παράδειγμα που καταδεικνύει την αντίθεση των δύο συλλόγων είναι πως όταν η Ρεάλ Μαδρίτης έβγαλε στο σφυρί τον Άνχελ Ντι Μαρία, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άνοιξε απλόχερα το πουγκί και έδωσε πάνω από 70.000.000 ευρώ για τον Αργεντίνο, ένα ποσό που και να έδινε η Λίβερπουλ δεν θα μπορούσε να πείσει τον παίκτη να προτιμήσει εκείνη...
✔ Το λιμάνι συγκρούεται με την βιομηχανία
Μπορεί οι δύο σύλλογοι να ανήκουν στην κομητεία του Λάνκασαϊρ και οι δύο πόλεις να απέχουν μόλις 30 μίλια μεταξύ τους, παρόλα αυτά υπάρχουν έντονες διαφορές ανάμεσα στο Μάντσεστερ και στο Λίβερπουλ, διαφορές που δεν προέκυψαν πρόσφατα αλλά που έχουν ως βάση την βιομηχανική επανάσταση. Από τη μία πλευρά έχουμε το Λίβερπουλ, που χάρη στη δημιουργία της πρώτης υγρής αποβάθρας εκεί, έγινε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια παγκοσμίως (είναι άλλωστε πύλη προς τη Βόρεια Αμερική) και το γεγονός αυτό δίνει την ευκαιρία στους οπαδούς της Λίβερπουλ να υπερηφανεύονται για την πόλη τους. Από την άλλη, εκείνοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ καμαρώνουν για το γεγονός ότι η πόλη τους είχε σημαίνοντα ρόλο στην Βιομηχανική Επανάσταση, με τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην πόλη (ειδικότερα στον τομέα της κλωστουφαντουργίας) να αποτελούν πρότυπο για τις περισσότερες στην Ευρώπη.
Μπορεί οι δύο σύλλογοι να ανήκουν στην κομητεία του Λάνκασαϊρ και οι δύο πόλεις να απέχουν μόλις 30 μίλια μεταξύ τους, παρόλα αυτά υπάρχουν έντονες διαφορές ανάμεσα στο Μάντσεστερ και στο Λίβερπουλ, διαφορές που δεν προέκυψαν πρόσφατα αλλά που έχουν ως βάση την βιομηχανική επανάσταση. Από τη μία πλευρά έχουμε το Λίβερπουλ, που χάρη στη δημιουργία της πρώτης υγρής αποβάθρας εκεί, έγινε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια παγκοσμίως (είναι άλλωστε πύλη προς τη Βόρεια Αμερική) και το γεγονός αυτό δίνει την ευκαιρία στους οπαδούς της Λίβερπουλ να υπερηφανεύονται για την πόλη τους. Από την άλλη, εκείνοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ καμαρώνουν για το γεγονός ότι η πόλη τους είχε σημαίνοντα ρόλο στην Βιομηχανική Επανάσταση, με τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην πόλη (ειδικότερα στον τομέα της κλωστουφαντουργίας) να αποτελούν πρότυπο για τις περισσότερες στην Ευρώπη.
✔ Η στάση απέναντι στην αμερικανική... βοήθεια
Την προηγούμενη δεκαετία οι Αμερικανοί κατάφεραν να διεισδύσουν στην αγγλική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, με την οικογένεια Γκλέιζερ να αναλαμβάνει το 2005 τα κοινά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δύο χρόνια αργότερα να αρπάζουν το τιμόνι της Λίβερπουλ οι επιχειρηματίες Τομ Χικς και Τζορτζ Τζιλέτ. Η πορεία πάντως των δύο συλλόγων δεν ήταν ίδια. Αν και αντιμετώπισαν "πόλεμο" στο ξεκίνημα από τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ που αμφισβήτησαν έντονα τις προθέσεις τους, οι Γκλέιζερ έμειναν στο σύλλογο ο οποίος βρίσκεται σταθερά εδώ και χρόνια στις πρώτες θέσεις όσον αφορά στους πλουσιότερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους στον κόσμο, ενώ αυτοί της Λίβερπουλ απέτυχαν παταγωδώς. Υπερχρέωσαν τους "κόκκινους" μέσω δανείων, οι εξαγγελίες τους για κατασκευή νέου υπερσύχρονου γηπέδου στο "Stanley Park" δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μοίρασμα φρούδων ελπίδων και αυταπατών στον κόσμο και τελικά χρειάστηκε να έρθει η Fenway Sports Group (του Αμερικανού Τζον Χένρι) για να σώσει τη Λίβερπουλ από το χείλος του γκρεμού (χρεοκοπία) και να την ξαναβάλει σε ανοδική οικονομική τροχιά.
✔ Tα νοήματα των δύο σημάτων
Το σήμα της Λίβερπουλ έχει ως κεντρικό άξονα το liverbird (μοιάζει σαν κορμοράνος) που αποτελεί το σύμβολο της πόλης του Λίβερπουλ, με το πουλί να είναι τοποθετημένο μέσα σε ασπίδα. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν και άλλα σύμβολα που κοσμούν το σήμα, τα οποία έχουν διαμορφωθεί είτε βάσει της ιστορίας (Shankly Gates) είτε μέσω της ανάγκης των "κόκκινων" να αποτίσουν φόρο τιμής στις ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν για το σύλλογο. Συγκεκριμένα, πάνω από την ασπίδα υπάρχει μία αναπαράσταση με τις "Πύλες του Σάνκλι" (η ανέγερσή του έξω από το θρυλικό Άνφιλντ έγινε προς τιμήν του σπουδαίου τεχνικού) ενώ οι δίδυμοι πυρσοί που βρίσκονται αριστερά και δεξιά συμβολίζουν την τραγωδία του Χίλσμπορο, με την φλόγα να είναι αιώνια αναμμένη στη μνήμη των 96 υποστηρικτών της ομάδας που έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους το 1989, από κατάρρευση εξέδρας εντός του γηπέδου της Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Στον αντίποδα, στο σήμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν υπάρχει κάτι που να παραπέμπει σε ένα γεγονός που έχει σημαδέψει το σύλλογο όπως πχ η αεροπορική τραγωδία του Μονάχου που γέννησε τους "μπέμπηδες" του Σερ Ματ Μπάσμπι. Για την ακρίβεια, το έμβλημα των "κόκκινων διαβόλων" προέρχεται από αυτό της πόλης του Μάντσεστερ. Στο κέντρο του υπάρχει μια ασπίδα, στο πάνω μέρος της οποίας απεικονίζεται ένα ιστιοφόρο, προς τιμήν της ναυτικής εμπορικής παράδοσης της πόλης, μέσω του Καναλιού του Μάντσεστερ. Στο κάτω μέρος της ασπίδας υπάρχει ένας κόκκινος διάβολος, δεξιά και αριστερά της ασπίδας απεικονίζονται δύο ποδοσφαιρικές μπάλες, ενώ πάνω και κάτω από την ασπίδα εμφανίζεται η ονομασία του συλλόγου: Manchester United.
Το σήμα της Λίβερπουλ έχει ως κεντρικό άξονα το liverbird (μοιάζει σαν κορμοράνος) που αποτελεί το σύμβολο της πόλης του Λίβερπουλ, με το πουλί να είναι τοποθετημένο μέσα σε ασπίδα. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν και άλλα σύμβολα που κοσμούν το σήμα, τα οποία έχουν διαμορφωθεί είτε βάσει της ιστορίας (Shankly Gates) είτε μέσω της ανάγκης των "κόκκινων" να αποτίσουν φόρο τιμής στις ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν για το σύλλογο. Συγκεκριμένα, πάνω από την ασπίδα υπάρχει μία αναπαράσταση με τις "Πύλες του Σάνκλι" (η ανέγερσή του έξω από το θρυλικό Άνφιλντ έγινε προς τιμήν του σπουδαίου τεχνικού) ενώ οι δίδυμοι πυρσοί που βρίσκονται αριστερά και δεξιά συμβολίζουν την τραγωδία του Χίλσμπορο, με την φλόγα να είναι αιώνια αναμμένη στη μνήμη των 96 υποστηρικτών της ομάδας που έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους το 1989, από κατάρρευση εξέδρας εντός του γηπέδου της Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Στον αντίποδα, στο σήμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν υπάρχει κάτι που να παραπέμπει σε ένα γεγονός που έχει σημαδέψει το σύλλογο όπως πχ η αεροπορική τραγωδία του Μονάχου που γέννησε τους "μπέμπηδες" του Σερ Ματ Μπάσμπι. Για την ακρίβεια, το έμβλημα των "κόκκινων διαβόλων" προέρχεται από αυτό της πόλης του Μάντσεστερ. Στο κέντρο του υπάρχει μια ασπίδα, στο πάνω μέρος της οποίας απεικονίζεται ένα ιστιοφόρο, προς τιμήν της ναυτικής εμπορικής παράδοσης της πόλης, μέσω του Καναλιού του Μάντσεστερ. Στο κάτω μέρος της ασπίδας υπάρχει ένας κόκκινος διάβολος, δεξιά και αριστερά της ασπίδας απεικονίζονται δύο ποδοσφαιρικές μπάλες, ενώ πάνω και κάτω από την ασπίδα εμφανίζεται η ονομασία του συλλόγου: Manchester United.
✔ Ο θάνατός σου... η ζωή μου
Οι δύο ομάδες ερίζουν για τον τίτλο της κορυφαίας στο Νησί έχοντας μεγάλη απόσταση όσον αφορά στους τίτλους έναντι των άλλων παραδοσιακών δυνάμεων του αγγλικού ποδοσφαίρου (Άρσεναλ, Τότεναμ, Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι, Έβερτον), ωστόσο είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι την εποχή που κάποια από τις δύο βρίσκεται σε σούπερ... φεγγάρι, η "αιώνια αντίπαλος" βρίσκεται πολύ μακριά από τον καλό της εαυτό και ελάχιστες φορές έχει φανεί ανταγωνιστική. Οι αριθμοί είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Μέσα στα 26 χρόνια "φαγούρας" της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (πήρε το 7ο κατά σειρά πρωτάθλημα το 1967 και το αμέσως επόμενο το... 1993) η Λίβερπουλ μετατράπηκε σε θηρίο ανήμερο σε Αγγλία και Ευρώπη, με τους "κόκκινους" να κατακτούν τα 11 από τα 18 πρωταθλήματά τους και τα 6 από τα 8 συνολικά μεγάλα ευρωπαϊκά τους τρόπαια. Όσο για τον μεγάλο τους αντίπαλο εντός συνόρων αυτός δεν ήταν σε καμία περίπτωση η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (η οποία πάντως έμεινε αήττητη έξι χρόνια εντός-εκτός έδρας απέναντι στους "κόκκινους" από το 1982 ως το 1988) αλλά η συμπολίτισσα Έβερτον, με την οποία έδωσαν επικές μάχες για την κατάκτηση πρωταθλημάτων και Κυπέλλων Αγγλίας μέσα στη δεκαετία του '80. Η ίδια κατάσταση... τούμπα ισχύει από το 1990 και μετά που η Λίβερπουλ βρίσκεται μακριά από την κορυφή στην Αγγλία. Αυτό το διάστημα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέκτησε τα 13 από τα 20 πρωταθλήματά της αλλά και όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά της τρόπαια, με τους "κόκκινους διαβόλους" να κοντράρονται συνήθως για τον τίτλο με τις Άρσεναλ και Τσέλσι (εσχάτως και με την Μάντσεστερ Σίτι) και ελάχιστες φορές -μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- με τους "κόκκινους".
Οι δύο ομάδες ερίζουν για τον τίτλο της κορυφαίας στο Νησί έχοντας μεγάλη απόσταση όσον αφορά στους τίτλους έναντι των άλλων παραδοσιακών δυνάμεων του αγγλικού ποδοσφαίρου (Άρσεναλ, Τότεναμ, Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι, Έβερτον), ωστόσο είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι την εποχή που κάποια από τις δύο βρίσκεται σε σούπερ... φεγγάρι, η "αιώνια αντίπαλος" βρίσκεται πολύ μακριά από τον καλό της εαυτό και ελάχιστες φορές έχει φανεί ανταγωνιστική. Οι αριθμοί είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Μέσα στα 26 χρόνια "φαγούρας" της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (πήρε το 7ο κατά σειρά πρωτάθλημα το 1967 και το αμέσως επόμενο το... 1993) η Λίβερπουλ μετατράπηκε σε θηρίο ανήμερο σε Αγγλία και Ευρώπη, με τους "κόκκινους" να κατακτούν τα 11 από τα 18 πρωταθλήματά τους και τα 6 από τα 8 συνολικά μεγάλα ευρωπαϊκά τους τρόπαια. Όσο για τον μεγάλο τους αντίπαλο εντός συνόρων αυτός δεν ήταν σε καμία περίπτωση η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (η οποία πάντως έμεινε αήττητη έξι χρόνια εντός-εκτός έδρας απέναντι στους "κόκκινους" από το 1982 ως το 1988) αλλά η συμπολίτισσα Έβερτον, με την οποία έδωσαν επικές μάχες για την κατάκτηση πρωταθλημάτων και Κυπέλλων Αγγλίας μέσα στη δεκαετία του '80. Η ίδια κατάσταση... τούμπα ισχύει από το 1990 και μετά που η Λίβερπουλ βρίσκεται μακριά από την κορυφή στην Αγγλία. Αυτό το διάστημα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέκτησε τα 13 από τα 20 πρωταθλήματά της αλλά και όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά της τρόπαια, με τους "κόκκινους διαβόλους" να κοντράρονται συνήθως για τον τίτλο με τις Άρσεναλ και Τσέλσι (εσχάτως και με την Μάντσεστερ Σίτι) και ελάχιστες φορές -μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- με τους "κόκκινους".
Πηγή: sport24.gr
