Ραμόνα Παπαϊωάννου: «Δεν θα πάω για βόλτα στο Ρίο»
08:30 - 14 Μαρτίου 2016
Μπορεί να είναι η δεύτερη ταχύτερη Κύπρια όλων των εποχών και μια από τις εκπροσώπους της Κύπρου στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, εντούτοις, ακόμα και σήμερα αν googlάρεις το όνομά της, εμφανίζεται πρώτα ως «η κόρη του Παύλου Παπαϊωάννου» κι έπειτα ως η ταχύτερη σπρίντερ αυτή τη στιγμή Πανελλήνια - πρόσφατα κέρδισε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στα 60μ.
Η Ραμόνα Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Η γιαγιά της, από την πλευρά του πατέρα της, είναι Βραζιλιάνα. Η μητέρα της Ελληνίδα. Ο πατέρας της είναι δέκα φορές διεθνής με την Εθνική Ελλάδας, ενώ αγωνίστηκε στην ΑΕΚ μέχρι το 1993. Έγινε προπονητής, πρώτα στη Ρόδο και μετά ανέλαβε τον ΑΠΟΠ. Δούλεψε και σε άλλες ομάδες στην Κύπρο. Έτσι, από οκτώ χρόνων η Ραμόνα είναι στο νησί μας. Μεγάλωσε στην Πάφο ενώ τα τρία τελευταία χρόνια μένει μόνιμα στη Λευκωσία.
- Ποια είναι η σχέση σου με τη Βραζιλία;
Δεν πήγα ποτέ. Όμως, έχω συγγενείς, θείους και ξαδέλφια, στο Σάο Πάολο.
- Γιατί μένεις μόνιμα στην Κύπρο;
Είναι επιλογή μου. Τα τρία τελευταία χρόνια είμαι εδώ, διότι μετακινήθηκε ο προπονητής μου, ο Αντώνης Γιαννουλάκης. Γυμνάζομαι στις εγκαταστάσεις του ΓΣΠ και μένω στα Λατσιά, ώστε να είμαι κοντά στο στάδιο.
Είναι επιλογή μου. Τα τρία τελευταία χρόνια είμαι εδώ, διότι μετακινήθηκε ο προπονητής μου, ο Αντώνης Γιαννουλάκης. Γυμνάζομαι στις εγκαταστάσεις του ΓΣΠ και μένω στα Λατσιά, ώστε να είμαι κοντά στο στάδιο.
- Πριν ήσουν στην Αθήνα…
Ναι, από 18 χρόνων ήμουν στην Αθήνα και για λόγους σπουδών. Εκεί γνώρισα το 2007 τον κ. Γιαννουλάκη και άρχισα να γυμνάζομαι μαζί του. Έμενα στον Άγιο Κοσμά μέχρι το 2008. Ήταν το τέλος των καλών χρόνων τότε. Πλέον η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη, ακριβή και τα πάντα πάνε πίσω. Στάδια κλείνουν, δεν υπάρχουν υποδομές. Δεν είχα άλλο δρόμο από την επιστροφή στην Κύπρο.
Ναι, από 18 χρόνων ήμουν στην Αθήνα και για λόγους σπουδών. Εκεί γνώρισα το 2007 τον κ. Γιαννουλάκη και άρχισα να γυμνάζομαι μαζί του. Έμενα στον Άγιο Κοσμά μέχρι το 2008. Ήταν το τέλος των καλών χρόνων τότε. Πλέον η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη, ακριβή και τα πάντα πάνε πίσω. Στάδια κλείνουν, δεν υπάρχουν υποδομές. Δεν είχα άλλο δρόμο από την επιστροφή στην Κύπρο.
- Έχεις κάποια επαγγελματική ενασχόληση; Σπουδάζεις;
Όχι μόνο προπόνηση. Έχω περάσει στο παιδαγωγικό στην Αθήνα, όμως το «πάγωσα» διότι έμεινα στην Κύπρο και έβαλα στόχο να επικεντρωθώ στον αθλητισμό, ώστε να αγωνιστώ στο Ρίο. Αποδείχτηκε ότι σωστά έπραξα, καθώς πήρα το όριο (σ.σ. στα 200μ).
Όχι μόνο προπόνηση. Έχω περάσει στο παιδαγωγικό στην Αθήνα, όμως το «πάγωσα» διότι έμεινα στην Κύπρο και έβαλα στόχο να επικεντρωθώ στον αθλητισμό, ώστε να αγωνιστώ στο Ρίο. Αποδείχτηκε ότι σωστά έπραξα, καθώς πήρα το όριο (σ.σ. στα 200μ).
- Στο γκρουπ του Γιαννουλάκη ποιοι είστε;
Είμαι με την Ελένη Αρτυματά, τον Μίλαν Τράικοβιτς και τον έφηβο Παΐσιο Δημητριάδη, για τον οποίο θεωρώ ότι έχει πολύ μέλλον.
Είμαι με την Ελένη Αρτυματά, τον Μίλαν Τράικοβιτς και τον έφηβο Παΐσιο Δημητριάδη, για τον οποίο θεωρώ ότι έχει πολύ μέλλον.
- Πόσο σημαντικό είναι που προπονείσαι με μια μεγάλη αθλήτρια όπως η Αρτυματά;
Με βοηθάει πάρα πολύ. Όταν ήμουν μικρότερη την θαύμαζα και ήμουν πολύ χαρούμενη που έκανα προπόνηση δίπλα της. Τώρα που είμαστε και οι δύο σε καλό επίπεδο, μου κάνει καλό. Πολλοί θέλουν να πάνε στο εξωτερικό για να τρέξουν δίπλα σ’ έναν καλό αθλητή. Εγώ είμαι τυχερή που την έχω μαζί μου. Πιστεύω και η ίδια το βλέπει έτσι.
Με βοηθάει πάρα πολύ. Όταν ήμουν μικρότερη την θαύμαζα και ήμουν πολύ χαρούμενη που έκανα προπόνηση δίπλα της. Τώρα που είμαστε και οι δύο σε καλό επίπεδο, μου κάνει καλό. Πολλοί θέλουν να πάνε στο εξωτερικό για να τρέξουν δίπλα σ’ έναν καλό αθλητή. Εγώ είμαι τυχερή που την έχω μαζί μου. Πιστεύω και η ίδια το βλέπει έτσι.
- Η καθημερινότητα σου πώς είναι;
Στις 9:30 το πρωί είμαι στο στάδιο, μέχρι τις 12:30. Πάω σπίτι, ξεκούραση, φαγητό, ύπνο και στις 16:30 πάλι προπόνηση, μέχρι τις 19:30.
Στις 9:30 το πρωί είμαι στο στάδιο, μέχρι τις 12:30. Πάω σπίτι, ξεκούραση, φαγητό, ύπνο και στις 16:30 πάλι προπόνηση, μέχρι τις 19:30.
- Στον ελεύθερο χρόνο;
Προτιμώ να ξεκουραστώ, να πάω για καφέ ή φαγητό. Ήρεμα πράγματα. Σε περιόδους αποκατάστασης μπορεί να πάω και 2-3 μέρες στην Αθήνα, να δω φίλους.
Προτιμώ να ξεκουραστώ, να πάω για καφέ ή φαγητό. Ήρεμα πράγματα. Σε περιόδους αποκατάστασης μπορεί να πάω και 2-3 μέρες στην Αθήνα, να δω φίλους.
- Πέραν του προπονητή, ποιοι άλλοι είναι οι στενοί συνεργάτες στον αθλητισμό;
Έχουμε και φυσιοθεραπευτή. Για γιατρούς και χειροπράκτες πάμε στο εξωτερικό, όπως αυτές τις ημέρες που είμαι στην Αθήνα για να δω τον χειροπράκτη. Θεωρώ ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει τόσο μεγάλη εξειδίκευση και εμπειρία για τη διαχείριση αθλητών κορυφαίου επιπέδου, σε αυτούς τους τομείς.
Έχουμε και φυσιοθεραπευτή. Για γιατρούς και χειροπράκτες πάμε στο εξωτερικό, όπως αυτές τις ημέρες που είμαι στην Αθήνα για να δω τον χειροπράκτη. Θεωρώ ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει τόσο μεγάλη εξειδίκευση και εμπειρία για τη διαχείριση αθλητών κορυφαίου επιπέδου, σε αυτούς τους τομείς.
«ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑ'Ι'ΚΟ»
Επιστρέφοντας από δύο μήνες βαριάς προπόνησης στη Νότιο Αφρική, η Ραμόνα κέρδισε με 7.37 το Πανελλήνιο Κλειστού, πολύ κοντά στο ατομικό της ρεκόρ (7.33). «Για φέτος ο κλειστός δεν ήταν στόχος. Έκανα μόνο το Πανελλήνιο, χωρίς φορμάρισμα, επειδή μου αρέσει ο κλειστός, ήθελα να σπάσω με έναν αγώνα τη ρουτίνα των προπονήσεων και να δώσω μια νίκη στην ΑΕΚ» εξηγεί η 27χρονη πρωταθλήτρια και προσθέτει: «Μπορούσα να τρέξω πιο γρήγορα, εάν δεν είχα κουραστεί στον προκριματικό, από δικό μου λάθος».
- Αγωνιστικά τι περιμένεις από το 2016;
Τώρα δουλεύουμε πάλι με μεγάλο όγκο προπόνησης, σε δυνατούς ρυθμούς, ώστε να είμαστε έτοιμοι τον Μάιο για μερικές κούρσες. Πρώτα να έχουμε υγεία και μετά στόχος είναι το Πανευρωπαϊκό του Άμστερνταμ (6-10 Ιουλίου). Θέλω κάτι παραπάνω από τον ημιτελικό, που έχω ξαναμπεί. Πέρσι ήμουν έκτη Ευρωπαία στο Παγκόσμιο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι σαφώς πιο δύσκολα τα πράγματα, αλλά πάω για μια αξιοπρεπή εμφάνιση και σίγουρα όχι για να κάνω την παρέλαση στην τελετή έναρξης ή να δω τους άλλους αθλητές. Σίγουρα είναι η εμπειρία -εδώ το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν εμπειρία- όμως θέλω και αγωνιστικά να πετύχω όσο πιο πολλά γίνεται;
Τώρα δουλεύουμε πάλι με μεγάλο όγκο προπόνησης, σε δυνατούς ρυθμούς, ώστε να είμαστε έτοιμοι τον Μάιο για μερικές κούρσες. Πρώτα να έχουμε υγεία και μετά στόχος είναι το Πανευρωπαϊκό του Άμστερνταμ (6-10 Ιουλίου). Θέλω κάτι παραπάνω από τον ημιτελικό, που έχω ξαναμπεί. Πέρσι ήμουν έκτη Ευρωπαία στο Παγκόσμιο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι σαφώς πιο δύσκολα τα πράγματα, αλλά πάω για μια αξιοπρεπή εμφάνιση και σίγουρα όχι για να κάνω την παρέλαση στην τελετή έναρξης ή να δω τους άλλους αθλητές. Σίγουρα είναι η εμπειρία -εδώ το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν εμπειρία- όμως θέλω και αγωνιστικά να πετύχω όσο πιο πολλά γίνεται;
- Είναι στόχος το παγκύπριο ρεκόρ στο 100άρι;
Για να τρέξω στα 100μ στην Ολυμπιάδα πρέπει να κάνω 11.32, άρα παγκύπριο ρεκόρ (σ.σ. το κατέχει η Μαρίλια Γρηγορίου με 11.33). Το 100άρι σκέφτομαι και όχι το ρεκόρ.
Για να τρέξω στα 100μ στην Ολυμπιάδα πρέπει να κάνω 11.32, άρα παγκύπριο ρεκόρ (σ.σ. το κατέχει η Μαρίλια Γρηγορίου με 11.33). Το 100άρι σκέφτομαι και όχι το ρεκόρ.
- Εσύ προτιμάς τα 60μ, τα 100μ ή τα 200μ;
Κάποτε έλεγα ότι δεν είμαι 200άρα, όμως πέρσι ξεκίνησα να δουλεύω πιο πολύ τα 100μ και έτσι ήρθε το όριο στα 200μ, διότι δούλεψα την ταχύτητα. Αλλά το 100άρι μου αρέσει πιο πολύ, αν και θέλω να τα κάνω και τα δύο το ίδιο καλά. Δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές και τα δύο είναι σπριντ. Μόνο η προπόνηση έχει διαφορά, διότι κάνεις πιο μεγάλα κομμάτια. Τώρα τα 60μ δεν έχουν καμιά σχέση, χωρίς να τα υποτιμώ. Είναι απλά εκκίνηση και δύναμη και οι πιο πολλοί αθλητές το κάνουν για να σπάει η ρουτίνα της προετοιμασίας.
Κάποτε έλεγα ότι δεν είμαι 200άρα, όμως πέρσι ξεκίνησα να δουλεύω πιο πολύ τα 100μ και έτσι ήρθε το όριο στα 200μ, διότι δούλεψα την ταχύτητα. Αλλά το 100άρι μου αρέσει πιο πολύ, αν και θέλω να τα κάνω και τα δύο το ίδιο καλά. Δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές και τα δύο είναι σπριντ. Μόνο η προπόνηση έχει διαφορά, διότι κάνεις πιο μεγάλα κομμάτια. Τώρα τα 60μ δεν έχουν καμιά σχέση, χωρίς να τα υποτιμώ. Είναι απλά εκκίνηση και δύναμη και οι πιο πολλοί αθλητές το κάνουν για να σπάει η ρουτίνα της προετοιμασίας.
«ΣΤΑ 23 ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΟΒΑΡΑ»
- Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τον στίβο;
Μικρή, από τη Ρόδο κιόλας. Μετά στην Πάφο. Στο Δημοτικό έτρεχα 600μ και στο Γυμνάσιο ξεκίνησα τα χαμηλά εμπόδια, πρώτα 300μ και μετά 400μ. Ήμουν στα προγράμματα του ΕΣΥΑΑ και είχα επιτυχίες σε μαθητικούς και άλλους αγώνες, σε Κύπρο και Ελλάδα, στα 400μ με εμπόδια. Κάποιοι με θεωρούσαν αργή. Στα 18 μου όταν γνώρισα τον Αντώνη Γιαννουλάκη διέκρινε κάτι πάνω μου και πίστεψε πως θα έκανα καριέρα ως σπρίντερ.
- Εσύ πότε είδες πως μπορούσες να κάνεις μεγάλα πράγματα;
Στα 23 μου, το 2012. Τότε άρχισα να το παίρνω πιο σοβαρά. Έκανα αθλητισμό έως τότε, έκανα προπόνηση, το αγαπούσα, αλλά όχι πρωταθλητισμό. Τότε μου ήρθε.
Στα 23 μου, το 2012. Τότε άρχισα να το παίρνω πιο σοβαρά. Έκανα αθλητισμό έως τότε, έκανα προπόνηση, το αγαπούσα, αλλά όχι πρωταθλητισμό. Τότε μου ήρθε.
- Περίμενες να βελτιωθείς τόσο απότομα;
Δεν μπορώ να πω ότι κατέβασα τον χρόνο μου πολύ απότομα. Το 2013 είχα 11.70, πέρσι έτρεξα 11.29 με ευνοϊκό άνεμο, έτρεχα μετά κοντά στο 11.45, μέχρι που ήρθε το ατομικό μου ρεκόρ (11.36) στο Μπούρνο Ζάουλι.
Δεν μπορώ να πω ότι κατέβασα τον χρόνο μου πολύ απότομα. Το 2013 είχα 11.70, πέρσι έτρεξα 11.29 με ευνοϊκό άνεμο, έτρεχα μετά κοντά στο 11.45, μέχρι που ήρθε το ατομικό μου ρεκόρ (11.36) στο Μπούρνο Ζάουλι.
- Τις σπουδές θα τις συνεχίσεις;
Ναι, θέλω από Σεπτέμβριο να βρω έναν τρόπο να συνεχίσω, αλλά από την Κύπρο. Δεν βλέπω να γυρνάω στην Αθήνα.
Ναι, θέλω από Σεπτέμβριο να βρω έναν τρόπο να συνεχίσω, αλλά από την Κύπρο. Δεν βλέπω να γυρνάω στην Αθήνα.
- Με την ΑΕΚ πώς έγινες;
Όταν γεννήθηκα ο πατέρας μου έπαιζε στην ΑΕΚ. Θυμάμαι μικρή που με πηγαίνανε στη Νέα Φιλαδέλφεια, στους χώρους των επισήμων. Και πολύ έντονα που κατεβαίναμε στ’ αποδυτήρια μετά τα παιχνίδια, κάποιοι παίκτες ερχόντουσαν στο σπίτι. Με την οικογένεια του Αλέκου Αλεξανδρή είχαμε τότε μια πιο στενή σχέση.
Όταν γεννήθηκα ο πατέρας μου έπαιζε στην ΑΕΚ. Θυμάμαι μικρή που με πηγαίνανε στη Νέα Φιλαδέλφεια, στους χώρους των επισήμων. Και πολύ έντονα που κατεβαίναμε στ’ αποδυτήρια μετά τα παιχνίδια, κάποιοι παίκτες ερχόντουσαν στο σπίτι. Με την οικογένεια του Αλέκου Αλεξανδρή είχαμε τότε μια πιο στενή σχέση.
- Τώρα αγωνίζεσαι για την ΑΕΚ…
Ναι και δεν θέλω να πάω κάπου αλλού, από τη στιγμή που δεν αγωνιζόμαστε για τα χρήματα στον στίβο. Η ΑΕΚ είναι ομάδα καρδιάς.
Ναι και δεν θέλω να πάω κάπου αλλού, από τη στιγμή που δεν αγωνιζόμαστε για τα χρήματα στον στίβο. Η ΑΕΚ είναι ομάδα καρδιάς.
- Πας στο γήπεδο;
Όταν ήμουν στην Αθήνα, πήγαινα. Τώρα αν βολέψει και είμαι στην Αθήνα, θα πάω. Την ημέρα που έτρεχα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, είχα σκεφτεί να πάω στο ημίχρονο, αλλά είχα την απονομή και είπα να μην φύγω.
Όταν ήμουν στην Αθήνα, πήγαινα. Τώρα αν βολέψει και είμαι στην Αθήνα, θα πάω. Την ημέρα που έτρεχα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, είχα σκεφτεί να πάω στο ημίχρονο, αλλά είχα την απονομή και είπα να μην φύγω.
- Το μέλλον πώς το βλέπεις;
Στην Κύπρο. Αγωνιστικά το ιδανικό θα ήταν να κάνω δύο Ολυμπιάδες. Θα είμαι μεγάλη το 2020 αλλά όχι πολύ. Άμα προσέχεις τον εαυτό σου, μπορείς. Θα ήθελα να μείνω στον αθλητισμό, όχι ως προπονήτρια.
Στην Κύπρο. Αγωνιστικά το ιδανικό θα ήταν να κάνω δύο Ολυμπιάδες. Θα είμαι μεγάλη το 2020 αλλά όχι πολύ. Άμα προσέχεις τον εαυτό σου, μπορείς. Θα ήθελα να μείνω στον αθλητισμό, όχι ως προπονήτρια.
- Μετανιώνεις που δεν πήρες νωρίτερα πιο σοβαρά τον στίβο;
Το σκέφτομαι, όμως όλα γίνονται για κάποιο λόγο στη ζωή. Σίγουρα, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και ν’ αλλάξω κάποια πράγματα, θα το έκανα. Όμως το έχω δεχτεί και θα πορευτώ με αυτό.
Το σκέφτομαι, όμως όλα γίνονται για κάποιο λόγο στη ζωή. Σίγουρα, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και ν’ αλλάξω κάποια πράγματα, θα το έκανα. Όμως το έχω δεχτεί και θα πορευτώ με αυτό.
- Τα οικονομικά του πρωταθλητισμού πώς είναι;
Είναι αρκετά δαπανηρό, αλλά δεν έχω παράπονο. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ο ΚΟΑ το διαχειρίστηκε πάρα πολύ καλά, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, έτσι δεν αδικήθηκαν αθλητές πρώτης γραμμής, ενώ δόθηκαν έξτρα χρήματα σε αθλητές που έχουν το ολυμπιακό όριο. Και η Ομοσπονδία κάνει ό,τι καλύτερο. Είμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα, όπου καλύτεροι αθλητές δεν παίρνουν τίποτα. Και είμαι πολύ τυχερή που έχω και φέτος μαζί μου την ΟΠΑΠ Κύπρου, την οποία ευχαριστώ.
Είναι αρκετά δαπανηρό, αλλά δεν έχω παράπονο. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ο ΚΟΑ το διαχειρίστηκε πάρα πολύ καλά, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, έτσι δεν αδικήθηκαν αθλητές πρώτης γραμμής, ενώ δόθηκαν έξτρα χρήματα σε αθλητές που έχουν το ολυμπιακό όριο. Και η Ομοσπονδία κάνει ό,τι καλύτερο. Είμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα, όπου καλύτεροι αθλητές δεν παίρνουν τίποτα. Και είμαι πολύ τυχερή που έχω και φέτος μαζί μου την ΟΠΑΠ Κύπρου, την οποία ευχαριστώ.
- Σε ενοχλεί που ο στίβος δεν είναι τόσο δημοφιλής στην Κύπρο;
Είναι λυπηρό γιατί είναι εντυπωσιακό άθλημα, με συγκινήσεις. Κρίμα που δεν το βλέπει έτσι ο κόσμος. Θα ήθελα ν’ αλλάξει αυτή η νοοτροπία.
Είναι λυπηρό γιατί είναι εντυπωσιακό άθλημα, με συγκινήσεις. Κρίμα που δεν το βλέπει έτσι ο κόσμος. Θα ήθελα ν’ αλλάξει αυτή η νοοτροπία.
