Κετσπάγια, όπως… Χίτσφελντ

Η πρώτη, επιφανειακή ανάγνωση μαρτυρούσε τουλάχιστον επιφυλακή. Με την τριάδα Μοράις, Βινίσιους, Αρτυματά ως μεσαία γραμμή στο αρχικό σχήμα του ΑΠΟΕΛ ο Τιμούρ Κετσπάγια, σκέφτηκαν οι πλείστοι, είχε ως πρώτιστη επιδίωξη να κλείσει χώρους και διαδρόμους προς την εστία του Πάρντο, να αναχαιτίσει τη μεσοεπιθετική τετράδα της ΑΕΚ και να ανακόψει την τροφοδότηση του Άλβες.
Δεν (θα) ήταν ένα κακό σχέδιο, σε τελική ανάλυση η μη παραβίαση της εστίας εξασφάλιζε τουλάχιστον την ισοπαλία και τη διατήρηση του +3 από τους Λαρνακείς. Ήταν η προσεκτική, η συντηρητική, η αμυντική -ακόμη και η… φοβική, αν θέλετε- προσέγγιση του ντέρμπι εκ μέρους των φιλοξενουμένων. Αυτά, φυσικά, στη θεωρία.
Στην πράξη αποδείχθηκε ότι το σύστημα, ο προσανατολισμός και το παιχνίδι μιας ομάδας δεν προσδιορίζεται από τη φύση των παικτών της ενδεκάδας της, αλλά από τις οδηγίες του προπονητή της. Και την Κυριακή αυτός του ΑΠΟΕΛ είχε καταρτίσει ένα σχέδιο και ένα αρχικό σχήμα, προκειμένου η ομάδα του να παίξει αποκλειστικά για τη νίκη, την οποία πήρε με εξαιρετικά πειστικό τρόπο.
Το ματ στον Τόμας Κρίστιανσεν ήρθε με τρεις κινήσεις:
1) τα νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα. Σε σύγκριση με το παιχνίδι των δύο ομάδων στο ΓΣΠ ο ΑΠΟΕΛ είχε μισή ντουζίνα αλλαγές στο αρχικό σχήμα: Πάρντο (αντί Βάτερμαν), Μιλάνοφ (αντί Σέρτζιο), Αστίθ (αντί Γκιλιέρμε), Μερκής (αντί Μακρίδη), Γιαννιώτας (αντί Βάντερ), ντε Βινσέντι (αντί Καβενάγκι). Η διαφορά -σε απόδοση και αποτέλεσμα- ήταν οφθαλμοφανής.
2) το μαρκάρισμα στον Μπόλιεβιτς. Ως συνεκτικός κρίκος των δύο τετράδων (της αμυντικής και της μεσοεπιθετικής) ο Μαυροβούνιος είναι βασικό γρανάζι για την εύρυθμη λειτουργία και ανάπτυξη της ΑΕΚ. Ο Κετσπάγια σκέφτηκε σωστά και έξυπνα ότι είναι πιο εύκολο και αποτελεσματικό να αποκόψει αυτόν από το παιχνίδι των Λαρνακέων απ’ ό,τι τους πέντε μπροστά από αυτόν. Παρέταξε τον ΑΠΟΕΛ με 4-1-4-1 και τους Αρτυματά, Βινίσιους ως… Συμπληγάδες στον Μπόλιεβιτς και δικαιώθηκε πανηγυρικά, αφού η οικοδέσποινα ασφυκτιούσε και αδυνατούσε να παίξει ορθολογικά. Ακριβώς το ίδιο τρικ που είχε εφαρμόσει ο Ότμαρ Χίτσφελντ ως τεχνικός της Ντόρτμουντ τοποθετώντας στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ατομικό μαρκάρισμα στον (αμυντικό μέσο) της Γιουβέντους, Ντιντιέ Ντεσάν, βοηθώντας τα μέγιστα την ομάδα του να επικρατήσει 3-1 του φαβορί.
3) η τοποθέτηση του ντε Βινσέντι στην κορυφή της επίθεσης. Στο παιχνίδι στο ΓΣΠ, πριν ισοφαρίσει η ΑΕΚ, ο ΑΠΟΕΛ είχε απολέσει με Εφραίμ και Βάντερ κλασικές ευκαιρίες για το 2-0. Ο Κετσπάγια ήξερε ότι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Λαρνακέων δεν έχει ούτε την εκρηκτικότητα, ούτε την επιτάχυνση, ούτε συνολικά την ταχύτητα να ακολουθήσει τους μεσοεπιθετικούς του ΑΠΟΕΛ, αν αυτοί έβγαιναν στην κόντρα μετά από κλέψιμο στο κέντρο. Αφ’ ης στιγμής μάλιστα ήθελε να χωρέσει και τον Αρτυματά στην ενδεκάδα, η προφανής επιλογή ήταν η προώθηση του ντε Βινσέντι λίγα μέτρα πιο μπροστά. Ο Αργεντινός είναι, ούτως ή άλλως, ο πιο αποτελεσματικός παίκτης του ΑΠΟΕΛ (ικανός να σκοράρει με το δεξί, με το αριστερό ή με το κεφάλι) και απέδειξε το ορθό της χρησιμοποίησής του ως αιχμή του δόρατος τόσο στη φάση του 1-0 όσο και στις φάσεις που έφτιαξε για τους συμπαίκτες του.
Για τους προαναφερθέντες λόγους, αλλά και για το νικηφόρο σερί 12 αγώνων και την εντυπωσιακή βελτίωση και σταθεροποίηση της ομάδας του σε υψηλά επίπεδα μετά την αφομοίωση των χειμερινών προσθηκών, ο Τιμούρ Κετσπάγια ήταν ο μέγας θριαμβευτής του ντέρμπι στο ΓΣΖ, από το οποίο εξήλθε πανίσχυρος.