Η ποδοσφαιρική διπλωματία του Κώστα Κουτσοκούμνη
08:56 - 19 Απριλίου 2016
O Κώστας Κουτσοκούμνης απεσταλμένος της FIFA στην Ελλάδα για αποφυγή του ποδοσφαιρικού Grexit.
Την ώρα που σύσσωμος ο πολιτικός και αθλητικός κόσμος της Κύπρου έβαλλε από παντού κατά του Κώστα Κουτσοκούμνη για την προκλητική πράξη του να φορέσει φανέλα της Τουρκίας, ο πρόεδρος της ΚΟΠ έφερνε εις πέρας άλλη μια δύσκολη αποστολή που του ανέθεσε η FIFA. Ως απεσταλμένος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου κατάφερε την υστάτη να αποτρέψει το ποδοσφαιρικό Grexit και να φτιάξει ακόμα περισσότερο το καλό όνομα που διατηρεί στα ενδότερα της ισχυρότερης αρχής του δημοφιλέστερου αθλήματος.
Αβολίδωτα πυρά
Ο… ισόβιος πρόεδρος της ΚΟΠ κατόρθωσε τις προηγούμενες μέρες να ενώσει τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου, από την Κυβέρνηση μέχρι την αντιπολίτευση, όλα τα σωματεία και τους οργανωμένους οπαδούς. Η κοινή συνισταμένη των αντιδράσεών τους ήταν η απαίτηση για παραίτηση του Κωστάκη Κουτσοκούμνη. Η αλήθεια είναι πως με εξαίρεση τους φιλάθλους κανείς άλλος δεν το εννοεί. Οι ανακοινώσεις που εκδόθηκαν ήταν για το θεαθήναι και για ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος. Αυτό μας δίδαξε περίτρανα το παρελθόν. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που ο Κώστας Κουτσοκούμνης με τις πράξεις του προκάλεσε το μένος πολιτικών και αθλητικών συνόλων, ωστόσο ουδέποτε δεν κλονίστηκε ούτε για μια στιγμή η θέση του. Παρά τη γενική κατακραυγή που δέχθηκε ο πρόεδρος της ΚΟΠ διαμήνυσε από την Αθήνα ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί και συνεχίζει ακλόνητος στη «βασιλική» καρέκλα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου.
Ο πρόεδρος της ΚΟΠ με φανέλα της Τουρκίας σε φιλικό αγώνα (αριστερά) και στις βραβεύσεις της τουρκοκυπριακής ομοσπονδίας τον Ιανουάριο του 2014 (δεξιά)
Το ίδιο σκηνικό στήθηκε τον Ιανουάριο του 2014 όταν πήγε στα κατεχόμενα για να παραστεί σε βραβεύσεις της τουρκοκυπριακής ομοσπονδίας. «Δεν υπήρχε κανένα σύμβολο του ψευδοκράτους στην αίθουσα», περηφανεύτηκε ο πρόεδρος της ΚΟΠ, αγνοώντας πως φωτογραφήθηκε μπροστά από το έμβλημα της τουρκοκυπριακής ομοσπονδίας στο οποίο απεικονίζεται η σημαία του ψευδοκράτους.
Στο μάτι του Κυκλώνα βρέθηκε επίσης μετά τις καταγγελίες του Μάριου Παναγή. Ο πρώην διαιτητής- εξαφανίστηκε από τους καταλόγους διαιτησίας με συνοπτικές διαδικασίες- κατήγγειλε κύκλωμα παρασκηνίου και στημένων αγώνων ονοματίζοντας τον Κώστα Κουτσοκούμνη ως αρχηγό της «παράγκας» του κυπριακού ποδοσφαίρου. Σύσσωμος ο πολιτικός και αθλητικός κόσμος απαίτησε (για άλλη μια φορά) την παραίτηση Κωστάκη Κουτσοκούμνη, ο οποίος στο τέλος της ημέρας όχι μόνο δεν ενοχοποιήθηκε αλλά βγήκε ακόμη πιο δυνατός, καθώς η Αστυνομία έκανε έλεγχο στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές της ΚΟΠ χωρίς να εντοπίσει οτιδήποτε μεμπτό.
Αυτοκρατορία με ισχυρούς σύμμαχους
Η δυναμική της ΚΟΠ στα κέντρα διοίκησης του παγκόσμιου ποδοσφαίρου είναι δυσανάλογη προς το μέγεθος της Κύπρου. Ο Μάριος Λευκαρίτης, είναι ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες του ποδοσφαίρου στον κόσμο, ενώ και άλλοι Κύπριοι –μεταξύ τους οι κκ. Κώστας Κουτσοκούμνης και Γιώργος Κούμας- χαίρουν μεγάλης εκτίμησης διεθνώς. Αξιοποιώντας τη διεθνή δυναμική της, η ΚΟΠ είναι σε θέση να προσφέρει ελαφρύνσεις στα σωματεία – μέλη της, που γι αυτά είναι σημαντικές. Μια ευκολία που μπορεί να γίνει είναι στον έλεγχο των οικονομικών κριτηρίων της UEFA, όπου προβλέπονται αυστηρότατες ποινές. Ενίοτε βλέπουμε να αφαιρούνται βαθμοί από ομάδες βαθμολογικά αδιάφορες (όπως πχ φέτος η ΑΕΛ), όμως ποτέ ομάδα δεν έχασε βαθμούς που της στοίχησαν ουσιαστικά. Ο Κώστας Κουτσοκούμνης διοικεί το κυπριακό ποδόσφαιρο με έναν μαεστρικά διπλωματικό τρόπο, που του επιτρέπει να διατηρεί καλές σχέσεις τόσο με τους άμεσους συνεργάτες του όσο και με τα πιο πολλά σωματεία.
Την ίδια ώρα έχει καταστήσει την ΚΟΠ πανίσχυρη οικονομικά. Ενώ τράπεζες χρεοκοπούν, επιχειρηματικοί κολοσσοί καταρρέουν και το κράτος δυσκολεύεται να πληρώσει τους υπαλλήλους του, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου έχει ετήσιο κέρδος κοντά στα δύο εκατ. ευρώ και καταθέσεις πέραν των 10 εκατ. ευρώ, χωρίς να λαμβάνει ούτε σεντ από την Πολιτεία και χωρίς να υπόκειται σε οποιονδήποτε έλεγχο από τις Αρχές. Με δεδομένα ότι η ΚΟΠ έχει «ατσάλινα» έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις χορηγίες της UEFA και της FIFA, ο τραπεζικός της λογαριασμός αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο επιτυχία που βεβαίως πρέπει να πιστωθεί στον κ. Κουτσοκούμνη.
Απεσταλμένος του ΑΠΟΕΛ
Στην ΚΟΠ τον έστειλε ο ΑΠΟΕΛ το 1994 προς αντικατάσταση του παραιτηθέντος εκπροσώπου του Χρίστου Χατζηψάλτη. Μέλος των γαλαζοκίτρινων ήταν από το 1989 έως το 2013 όταν τον διέγραψε η διοίκηση Ποταμίτη. Διετέλεσε αντιπρόεδρος επί προεδρίας Μιχαλάκη Ιωαννίδη, θέση που ανέλαβε από την πρώτη του θητεία στην ΚΟΠ. Η ανέλιξή του στην ιεραρχία τόσο του ΑΠΟΕΛ όσο και της ΚΟΠ ήταν θεαματική με τους γνωρίζοντες να μιλούν για έναν πανέξυπνο και ικανότατο παράγοντα (στον ΑΠΟΕΛ έβαλε και αρκετά χρήματα).
Ο Κώστας Κουτσοκούμνης σε πανηγυρικές στιγμές στον Αρχάγγελο το 1993
Το 2001 ο Μάριος Λευκαρίτης του φόρεσε το δακτυλίδι της διαδοχής στην προεδρία. Στις επόμενες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις ο Κουτσοκούμνης επανεξελέγη χωρίς συνυποψήφιο. Ήταν μια εξαετία όπου πρωταθλήματα κέρδισαν η Ομόνοια, ο ΑΠΟΕΛ, η Ανόρθωση και ο Απόλλωνας ενώ στον τελικό Κυπέλλου έπαιξαν επτά διαφορετικές ομάδες (Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, ΑΕΚ, ΑΕΛ, Διγενής, Εθνικός Άχνας). Επί θητείας Κουτσοκούμνη η πρώτη φορά που μια ομάδα πήρε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα ήταν ο ΑΠΟΕΛ το 2013 και το 2014.
Ο κ. Κουτσοκούμνης παραχωρεί εξουσίες. Με τον τομέα της διαιτησίας δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου, αφού άτυπα υπεύθυνος είναι ο στενός του συνεργάτης Γιώργος Κούμας. Αυτό είναι που διασφαλίζει τη στήριξη των μικρών σωματείων προς τον κ. Κουτσοκούμνη. Το πρόεδρο της ΚΟΠ εκλέγει η Γενική Συνέλευση που αποτελείται από 17 μέλη: ένα από κάθε σωματείο πρώτης κατηγορίας, δύο εκπροσώπους σωματείων της δεύτερης και έναν της τρίτης. Για να υποβάλει κάποιος υποψηφιότητα πρέπει να στηρίζεται από τέσσερα σωματεία, κάτι που δεν κατάφερε κανένας απ’ όσους προσπάθησαν στο παρελθόν.
Συνυποψήφιοι… εξαφανίζονται
Το περασμένο Αύγουστο ο Κώστας Κουτσοκούμνης ανακηρύχτηκε πρόεδρος της ΚΟΠ για έβδομη συνεχόμενη θητεία χωρίς σε καμία από αυτές να χρειαστεί εκλογική διαδικασία. Το καλοκαίρι του 2019 θα συμπληρώσει 18 χρόνια στο πηδάλιο της ομοσπονδίας έχοντας την υποστήριξη όλων των σωματείων και γι’ αυτό του αποδόθηκε το προσωνύμιο «βασιλιάς». Αν και δέχθηκε πάμπολλες φορές έντονη κριτική, εντούτοις επανεκλέγεται χωρίς συνυποψήφιο. Ως δια μαγείας λαμβάνει καθολική αποδοχή, από το 2001 οπόταν διαδέχθηκε τον Μάριο Λευκαρίτη στην προεδρία της ΚΟΠ μέχρι σήμερα.
Το 2009, έχοντας ώθηση από Ανόρθωση, ΑΕΛ και Ομόνοια, ενδιαφέρθηκαν για την προεδρία της ΚΟΠ ο Κρις Γεωργιάδης και ο νυν Βουλευτής Ανδρέας Μιχαηλίδης. Απέτυχαν. Δεν βρήκαν στήριξη από τα μικρά σωματεία, που με τη καταλυτική παρέμβαση του κ. Κούμα ανέβηκαν στο άρμα Κουτσοκούμνη. Έναν χρόνο μετά η θητεία του προέδρου αυξήθηκε από δύο σε τέσσερα χρόνια. Η Ομόνοια το 2010 πήρε το πρωτάθλημα και ο Κουτσοκούμνης έγινε πρώτος φίλος με τον τότε πρόεδρο του «τριφυλλιού» Μιλτιάδη Νεοφύτου.
«Υπήρχε ενδιαφέρον από αρκετά σωματεία για να στηρίξουν την υποψηφιότητα μου αλλά φαίνεται ότι τα σωματεία για τους δικούς τους λόγους, επέλεξαν την πεπατημένη, παρά να δώσουν την ευκαιρία σε μια νέα προοπτική», ανέφερε ο πρόεδρος της Ανόρθωσης.
Ο πρόεδρος της ΚΟΠ είχε δύο ισχυρά χαρτιά, ώστε να εξασφαλίσει ανανέωση της θητείας του μέχρι το 2019. Το πρώτο ήταν η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων που ξεκίνησε φέτος από την Ομοσπονδία και στην οποία μετέχουν εννιά ομάδες α’ κατηγορίας. Τουλάχιστον οι εννιά και ορισμένες άλλες που τώρα είναι στη β’ κατηγορία, πήραν προκαταβολές για να συναινέσουν στην επανεκλογή Κουτσοκούμνη. Σε μια εποχή όπου τα ταμεία είναι στεγνά, το χρήμα έχει τεράστια αξία. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε επίσης η αύξηση των ομάδων α’ κατηγορίας από 12 σε 14 κάτι που του εξασφάλισε τη στήριξη των μικρών σωματείων.
Ο Κώστας Κουτσοκούμνης φαίνεται πως προετοιμάζει το έδαφος για το μέλλον και δεν αποκλείεται το 2019 όταν ολοκληρωθεί η θητεία του να κάνει το βήμα για διεθνή… καριέρα. Άλλωστε η πιο λογική εξήγηση για την εμφάνισή του με τη φανέλα της Τουρκίας, λέει πως σε μια περίοδο που ορίστηκε διαμεσολαβητής από τη FIFA στο ελληνικό ζήτημα, δεν ήθελε να «απογοητεύσει» αυτούς που τον επέλεξαν.
