Η νέα «προδοσία» του Γκουαρδιόλα
12:24 - 25 Μαΐου 2016
Οκτώ συναπτά εκτός έδρας παιχνίδια δίχως νίκη σε νοκ άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Τρεις συναπτές αποτυχημένες απόπειρες επίτευξης εκτός έδρας τέρματος σε ημιτελική φάση της διοργάνωσης. Ενδεχόμενος τρίτος συναπτός αποκλεισμός (πάλι απέναντι σε ισπανικό σύλλογο) ένα βήμα πριν τον τελικό θα ολοκληρώσει το αρνητικό τρεμπλ και θα χαράξει αρνητικό(τατο) πρόσημο στη θητεία του Πεπ Γκουαρδιόλα στο Μόναχο.
Το μεσοβδόμαδο παιχνίδι στο «Βιθέντε Καλδερόν» ήταν ακόμη μια προδοσία του Καταλανού στην Μπάγερν. Σε μια έδρα-φωτιά, απέναντι σε μια ομάδα από ατσάλι με προπονητή και παίκτες διατεθειμένους να μετέλθουν κάθε διαθέσιμο μέσο για την επίτευξη του στόχου, ο Γκουαρδιόλα έκρινε πως είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για υπερβολικά ριψοκίνδυνους πειραματισμούς.
Εκτός ενδεκάδας οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» Μίλερ και Ριμπερί, που ζουν κι αναπνέουν για τέτοια παιχνίδια, βασικοί ο (υπερβολικά λίγος) Μπερνάτ, ο (υπερβολικά αργός) Αλόνσο, ο (υπερβολικά soft) Τιάγκο και οι πρωτάρηδες Κόστα και Κομάν, ενώ στόπερ έπαιξε ξανά ο Αλάμπα.
Το ποδόσφαιρο τιμώρησε: στη φάση του γκολ ο Τιάγκο μαρκάρει με μάτια, ο Μπερνάτ με υψωμένα χέρια, ο Αλόνσο με λιπόψυχο μισό τάκλιν και ο Αλάμπα με πίσω βήματα -μετά τον Μοράτα η άμυνα της Μπάγερν έκανε και τον Σαούλ να μοιάζει με κλώνο του Μέσι! Και να ήταν μόνον αυτό… Οι Βαυαροί έκλεισαν το πρώτο ημίχρονο με… υποψίες ευκαιριών, αλλά ο Γκουαρδιόλα ήταν τόσο ικανοποιημένος που άρχισε τις αλλαγές στα μισά της επανάληψης.
Προφανώς μια χαμένη μάχη δεν ισοδυναμεί με χαμένο πόλεμο. Η Μπάγερν έχει μια ευκαιρία να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα, όμως για τρίτο επαναληπτικό ημιτελικό στη σειρά θα πρέπει να υπερκαλύψει τα τακτικά και ψυχολογικά αυτογκόλ του προπονητή της, ο οποίος -λίγο πριν μετακομίσει στο Μάντσεστερ- έχει καταφέρει να κάνει σχεδόν τους πάντες στο Μόναχο να νοσταλγούν τον Χάινκες και να προσμένουν τον Αντσελότι. Δεν το λες και παράσημο…
Το μεσοβδόμαδο παιχνίδι στο «Βιθέντε Καλδερόν» ήταν ακόμη μια προδοσία του Καταλανού στην Μπάγερν. Σε μια έδρα-φωτιά, απέναντι σε μια ομάδα από ατσάλι με προπονητή και παίκτες διατεθειμένους να μετέλθουν κάθε διαθέσιμο μέσο για την επίτευξη του στόχου, ο Γκουαρδιόλα έκρινε πως είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για υπερβολικά ριψοκίνδυνους πειραματισμούς.
Εκτός ενδεκάδας οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» Μίλερ και Ριμπερί, που ζουν κι αναπνέουν για τέτοια παιχνίδια, βασικοί ο (υπερβολικά λίγος) Μπερνάτ, ο (υπερβολικά αργός) Αλόνσο, ο (υπερβολικά soft) Τιάγκο και οι πρωτάρηδες Κόστα και Κομάν, ενώ στόπερ έπαιξε ξανά ο Αλάμπα.
Το ποδόσφαιρο τιμώρησε: στη φάση του γκολ ο Τιάγκο μαρκάρει με μάτια, ο Μπερνάτ με υψωμένα χέρια, ο Αλόνσο με λιπόψυχο μισό τάκλιν και ο Αλάμπα με πίσω βήματα -μετά τον Μοράτα η άμυνα της Μπάγερν έκανε και τον Σαούλ να μοιάζει με κλώνο του Μέσι! Και να ήταν μόνον αυτό… Οι Βαυαροί έκλεισαν το πρώτο ημίχρονο με… υποψίες ευκαιριών, αλλά ο Γκουαρδιόλα ήταν τόσο ικανοποιημένος που άρχισε τις αλλαγές στα μισά της επανάληψης.
Προφανώς μια χαμένη μάχη δεν ισοδυναμεί με χαμένο πόλεμο. Η Μπάγερν έχει μια ευκαιρία να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα, όμως για τρίτο επαναληπτικό ημιτελικό στη σειρά θα πρέπει να υπερκαλύψει τα τακτικά και ψυχολογικά αυτογκόλ του προπονητή της, ο οποίος -λίγο πριν μετακομίσει στο Μάντσεστερ- έχει καταφέρει να κάνει σχεδόν τους πάντες στο Μόναχο να νοσταλγούν τον Χάινκες και να προσμένουν τον Αντσελότι. Δεν το λες και παράσημο…
