Από «βάτραχος»… πρίγκιπας στο Μονακό ο Χάμιλτον!

Μετά από έναν άκρως επεισοδιακό αγώνα στο Μόντε Κάρλο, ο… αιώνια άτυχος φέτος Λιούις Χάμιλτον κατάφερε να πάρει τη νίκη, χάρη και στο τραγικό δεύτερο πιτ στοπ του Ρικιάρντο (2ος). Τρίτος ο Πέρεζ.
Σ’ έναν αγώνα που, λόγω στενότητας χώρου, οι προσπεράσεις φαντάζουν ως σενάριο πραγματοποιήσιμης επιστημονικής φαντασίας, οι αγωνοδίκες αποφάσισαν λόγω του νερού που υπήρχε στην πίστα από την πρωινή βροχή να δοθεί η εκκίνηση πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας.
Κάπως έτσι, ένα από τα πιο… ξενέρωτα ξεκινήματα στην ιστορία του Μονακό έλαβε χώρα, πράγμα που, φυσικά, ευνόησε τον χθεσινό poleman Ρικιάρντο που δεν έπρεπε να υπερασπιστεί την πρώτη θέση του με το που θα έσβηναν τα κόκκινα φώτα.
Για 8 γύρους, άπαντες γύριζαν πίσω από το Α.Α. σε μια βόλτα που δε θύμιζε ακριβώς Φόρμουλα 1, μιας και έλειπε το βασικότερο «συστατικό» της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Η ταχύτητα.
Το Α.Α. φεύγει, το ίδιο και ο Ρικιάρντο
Με το που έφυγε το (ελαφρώς κουραστικό) Αυτοκίνητο Ασφαλείας από την πίστα, ο Ντάνιελ Ρικιάρντο ανάγκασε τις δύο Μερσέντες να φάνε το σπρέι του, καθώς εν ριπή μηχανοκίνητου οφθαλμού πήγε τη διαφορά του πάνω από τα 10 δευτερόλεπτα, με τον Χάμιλτον να έχει προσπεράσει τον Ρόσμπεργκ που αντιμετώπισε πρόβλημα.
Ο Πάλμερ ένιωσε μια έντονη έλξη για τις μπαριέρες και στον 9ο γύρο… καρφώθηκε, με αποτέλεσμα να έχουμε εικονικό Α.Α., ενώ στον 14ο ο Κίμι χτύπησε στην στροφή του ξενοδοχείου, η μπροστινή αεροτομή του έσπασε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Στις πιο πίσω θέσεις, ο νικητής του αγώνα της Ισπανίας, ο Μαξ Φερστάπεν, έδινε ρέστα, καθώς από τελευταίος που εκκινούσε, μέσα σε 15 γύρους είχε ανέβει στη 10η θέση.
Ώρα για διάλειμμα, ώρα για πιτ στοπ
Με την πίστα να στεγνώνει ολοένα και περισσότερο όλοι σιγά- σιγά άρχισαν να μπαίνουν στα πιτ για να βάλουν τα ενδιάμεσα (νωρίτερα απ’ όλους, φυσικά, ο μάστερ των «περίεργων συνθηκών» Τζένσον Μπάτον), με τον μοναδικό που να επιμένει για 32 ολόκληρους γύρους με τα βρόχινα να είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ο Χάμιλτον με αυτή του την στρατηγική κατάφερε να «κλέψει» μία στάση για αλλαγή ελαστικών στο μποξ του, καθώς έβαλε τα ultrasoft και συνέχισε από την πρώτη θέση.
Βέβαια, για να διατηρήσει την πρωτοπορία σ’ εκείνο το σημείο χρειάστηκε η Ρεντ Μπουλ να βάλει τα χεράκια της και να βγάλει τα ματάκια της: στον 33ο γύρο ο Ρικιάρντο μπήκε ν’ αλλάξει τα ενδιάμεσα, όμως οι μηχανικοί του δεν τον περίμεναν και… εξεπλάγησαν που τον είδαν.
Αποτέλεσμα; Έκανε σχεδόν 14 δεύτερα και βγήκε 1.3 πίσω από τον Λιούις, ο οποίος έβλεπε μια ανέλπιστη, σχεδόν, νίκη να του ανοίγει διάπλατα τις αγκάλες της κι αυτός να είναι έτοιμος να ενδώσει.
Δεν κάνει κρύο στο Μόντε Κάρλο, κρύο δεν έκανε ποτέ
Ο ήλιος από το μέσο του αγώνα και μετά έγινε ο καλύτερος φίλος των πιλότων, οι συνθήκες έγιναν ιδεατές, το DRS επετράπη και…
Και οι ομορφιές συνεχίστηκαν: ο Μαξ Φερστάπεν μετά το ζενίθ της Ισπανίας γνώρισε τη γλύκα του ναδίρ στο Μόντε Κάρλο- μετά το χθεσινό του λάθος στις κατατακτήριες, έκανε ένα μοιραίο και σήμερα, χτύπησε στις μπαριέρες και εγκατέλειψε στο 35ο πέρασμα.
Στο ίδιο πνεύμα, των συγκρουόμενων, Κβίατ και Μάγκνουνσεν ακούμπησαν λίγο πριν τη γραμμή εκκίνησης- τερματισμού και εγκατέλειψαν και οι δύο, ενώ αργότερα τους μιμήθηκαν οι δύο Σάουμπερ: ο Έρικσον έκανε λάθος, ακούμπησε τον Νασρ και ένα μεγάλο, φωτεινό “The End” έπεσε πάνω τους.
Αυτό που δεν είχε τελειωμό, όμως, ήταν το οδηγικό μεγαλείο του Πέρεζ: ο Μεξικανός οδηγός της Φορς Ίντια χάρη και στην εκπληκτική στρατηγική της ομάδας του, κατάφερε ν’ αναρριχηθεί μέχρι την 3η θέση και με τη μαλακή γόμα στο τελευταίο μέρος του αγώνα να κάνει τετράτροχους παπάδες, κατάφερνε να κρατάει πίσω του τον Σεμπάστιαν Φέτελ που ήθελε σαν τρελός ν’ ανέβει στο βάθρο.
Πηγή: sdna.gr