Ομόνοια: Γίνεται ομελέτα χωρίς αυγά

Αν δεν μπορείς να προσάψεις κάτι στον Ραν Μπεν Σίμον (κρίνοντας είτε από τη μονοετή θητεία του στην Κύπρο είτε από το παιχνίδι στα Ιεροσόλυμα), είναι η αφέλεια σε επίπεδο τακτικής. Ο Ισραηλινός εμφανίζεται, σχεδόν πάντα, πολύ καλά διαβασμένος για το παιχνίδι του αντιπάλου. Ο αποψινός επαναληπτικός της Μπεϊτάρ με την Ομόνοια δεν αναμένεται ν’ αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.
Ο πρώην τεχνικός της ΑΕΚ γνωρίζει άριστα πως το 1-0 είναι ανατρέψιμο αποτέλεσμα και πως η ομάδα του δεν είναι τόσο ποιοτικά ανώτερη, ώστε να μπορεί να ισχυριστεί ότι αδιαφορεί για το παιχνίδι του αντιπάλου. Η πρόκριση για την Μπεϊτάρ περνά μέσα από την παρεμπόδιση του «τριφυλλιού» να επιβάλλει το δικό του ρυθμό και νόμο.
Θα το επιχειρήσει, κατά πάσα… βεβαιότητα, με κλειστή (μαζική) άμυνα και ταχύτατες αντεπιθέσεις για το (χρυσό) εκτός έδρας γκολ. Ποιο είναι το αντίδοτο σε αυτήν την τακτική; Το όσο το δυνατόν μεγαλύτερο άπλωμα του παιχνιδιού, το οποίο περνά κυρίως από τα πόδια των ακραίων επιθετικών. Το δυστύχημα για την Ομόνοια; Σε αυτή τη ζόρικη συγκυρία στο ρόστερ της υπάρχουν μόλις δύο καθαρόαιμοι εξτρέμ: ο όχι απόλυτα προσαρμοσμένος Αγκάγεφ και ο προερχόμενος από τραυματισμό Χριστοφή. Αν δεν τραβήξουν, οι εναλλακτικές είναι -όπως φάνηκε και στο πρώτο παιχνίδι- οι Σέρινταν και Κλέιτον, των οποίων η φυσική θέση δεν είναι στα άκρα.
Ακριβώς γι’ αυτό, το αποψινό εγχείρημα των «πρασίνων» ομοιάζει σε προσπάθεια παραγωγής ομελέτας χωρίς αυγά. Δύο ανέτοιμοι (για διαφορετικό λόγο) αυθεντικοί ακραίοι επιθετικοί και δύο υπηρεσιακοί καλούνται να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Ο Μπεν Σιμόν το γνωρίζει και εκεί θα παίξει όλο το τζόγο του για την πρόκριση «σπρώχνοντας» την Ομόνοια στα άκρα του γηπέδου.
Αν το «τριφύλλι» δεν πάρει τα αναμενόμενα από όποιους κληθούν να παίξουν ως εξτρέμ και δεν θέλει να περιμένει κάποια στημένη μπάλα ή μεγάλο λάθος της αντίπαλης άμυνας, το plan b μπορεί να είναι μόνο ένα: διαρκής και έξυπνη κίνηση στο χώρο δίχως την μπάλα από τους μεσοεπιθετικούς και ταυτόχρονα συμμετοχή στην ανάπτυξη όλων των παικτών: και των ακραίων μπακ (με ανεβάσματα και καλά γεμίσματα) και των αμυντικών μέσων (με σουτ από απόσταση).
Κι επειδή όλα τα προαναφερθέντα πρέπει να συνδυαστούν με διαρκή αμυντική επαγρύπνηση, προκειμένου να διατηρηθεί το πολύτιμο μηδέν στα μετόπισθεν, ο συντελεστής δυσκολίας της αποστολής αυξάνεται σημαντικά. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι παρευρεθούν απόψε στο ΓΣΠ: η ανυπομονησία και η αγανάκτηση είναι η χειρότερη και πλέον αντιπαραγωγική υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στην ομάδα τους. Τουναντίον: όσο περισσότερο κυλά ο χρόνος και το γκολ δεν έρχεται, τόσο περισσότερη υπομονή και ώθηση από την κερκίδα θα χρειάζονται οι «πράσινοι».