Τα νέα ήθη του Νταμπίζα
21:55 - 25 Ιουλίου 2016
Εν αρχή ην το προφανές. Στην Ομόνοια άπαντες θα ήθελαν να αποφευχθεί η έκτακτη συνέντευξη Τύπου που συγκάλεσε ο Νίκος Νταμπίζας. Για την ακρίβεια, θα επιθυμούσαν να εξέλιπαν τα αίτια που την προκάλεσαν: ο αποκλεισμός από την Μπεϊτάρ στο β’ προκριματικό γύρο του Γιουρόπα Λιγκ και η έντονη συζήτηση που σήκωσε για τον προγραμματισμό στο «τριφύλλι».
Ως καθ’ ύλην αρμόδιος γι’ αυτόν ο Ελλαδίτης αισθάνθηκε την ανάγκη να τοποθετηθεί δημοσίως. Και, αυτονόητα, να ανακριθεί δημοσίως. Εναπόκειται στον ίδιο να προσκομίσει πειστικές εξηγήσεις γι’ αυτήν την αποτυχία διασκεδάζοντας (ως ένα βαθμό) τις εντυπώσεις και καθησυχάζοντας (επίσης ως ένα βαθμό) το κοινό των «πρασίνων». Εν προκειμένω, ωστόσο, δεν ενδιαφέρει τόσο το περιεχόμενο των δηλώσεων του Νταμπίζα όσο η προσέγγισή του στο ρόλο του τεχνικού διευθυντή.
Κατά την επίσημη παρουσίασή του από την Ομόνοια ο πρωταθλητής Ευρώπης του 2004 ανέπτυξε τη φιλοσοφία του. Την επομένη του ευρωπαϊκού αποκλεισμού έδωσε εκτενέστατη συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό και μόλις τέσσερις μέρες αργότερα παραθέτει εκ νέου συνέντευξη Τύπου. Αν αναλογιστεί κάποιος με ποια συχνότητα και υπό ποιες περιστάσεις έχουν τοποθετηθεί δημοσίως οι ομόλογοί του στην Κύπρο, γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι ο Νταμπίζας πρεσβεύει νέα ήθη.
Ο Ελλαδίτης καταφανώς ποντάρει στην αμεσότητα της επικοινωνίας. Δεν επιθυμεί εικοτολογίες και ερήμην ετυμηγορίες για το πώς σκέπτεται και ενεργεί. Προτιμά να αναλαμβάνει ο ίδιος την πρωτοβουλία και να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Ως προς τα κίνητρά της είναι ασφαλώς μια καλοδεχούμενη διαφοροποίηση -στο ποδόσφαιρο, και στον αθλητισμό γενικότερα, ο λόγος πρέπει να ανήκει στους εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου πρωταγωνιστές.
Ως προς την αποτελεσματικότητά της είναι μια τακτική που θα κριθεί στο χρόνο. Το τελικό πόρισμα εξαρτάται από δύο παραμέτρους: την πειθώ του Νταμπίζα και τη συνάφεια λόγων και έργων. Αν αμφότερες δεν συνυπάρξουν σε μεγάλο βαθμό, η έκβαση της σεζόν για την Ομόνοια νομοτελειακά δεν θα είναι η επιθυμητή.
