Μέσι, το σύνδρομο του καταπιεσμένου εφήβου
11:00 - 25 Ιουλίου 2016
Η ξανθή μπογιά στην... κουρούπα του Λιονέλ Μέσι δεν είναι κάτι, που το προσπερνάς έτσι απλά. Είναι πρώτο θέμα τόσο στο χωριό του στο Ροζάριο, όσο και στους ιερομόναχους ασκητές στο Θιβέτ. Περισσότερο όμως από μία απλή αλλαγή λουκ, η οποία μπορεί να έγινε και για εμπορικούς λόγους, μοιάζει σαν κάτι πολύ πιο βαθύ. Κάτι που έχει ψυχολογικές ρίζες στο παρελθόν του Αργεντινού.
Λίγο πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ο Ντιέγκο Μαραντόνα έκανε την απέλπιδα προσπάθεια να κοινωνικοποιήσει αυτόν που ήθελε να κάνει απελπισμένα αρχηγό της Εθνικής Αργεντινής που θα πήγαινε στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Τον έβαλε στο ίδιο δωμάτιο με ένα «παλιό», τον κωλοπετσωμένο Χαβιέρ Μασκεράνο και του έδωσε μία ρητή εντολή. Να τον προσγειώσει στον πλανήτη γη και τον κάνει ενεργό μέλος του.
Η πρώτη του κίνηση ήταν να του συστήσει την κολομβιανή σειρά «El Cartel de los sapos» που έκανε θραύση τότε στον λάτιν κόσμο. Μάταιος κόπος. Τον Λιονέλ Μέσι τον έπαιρνε ο ύπνος. Του πρότεινε το «Lost» για το οποίο παραμιλούσε όλος ο πλανήτης. Ο «Λίο» το παράτησε μετά από μερικά επεισόδια, διότι το έβρισκε πολύ... εκνευριστικό. Η επόμενη απόπειρα έγινε με το «Prison Break». Ούτε κι εκεί έγινε κάτι. Ο Μέσι το εγκατέλειψε κι αυτό. Έβρισκε την υπόθεση του πολύ...
περίπλοκη.
Την ίδια εποχή στην Βαρκελώνη, ο Πεπ Γκουαρντιόλα είχε ένα δικό του χούι. Πρότεινε σε κάθε παίκτη της Μπαρτσελόνα από ένα βιβλίο, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του. Στον Μέσι πρότεινε το βιβλίο «Savoir perdre» του Νταβίδ Τρουέμπα με την ιστορία ενός πιτσιρικά Αργεντινού, ο οποίος αφήνει την χώρα του για να γίνει διάσημος ποδοσφαιριστής. Πίστευε ότι μία ιστορία σαν και την δική του, θα τον ερέθιζε εγκεφαλικά. Χωρίς αποτέλεσμα. Την δε, βιογραφία του Ντιέγκο Μαραντόνα την παράτησε μετά από μερικές σελίδες ανάγνωσης. Αυτό με το διάβασμα, δεν το 'χε...
Ο Λιονέλ Μέσι δεν είναι σαν όλους εμάς. Ποτέ δεν ήταν τέτοιος. Δεν είχε εγκόσμια ενδιαφέροντα, ούτε επαφή με την εποχή του και τον έξω κόσμο. Μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχε αγαπημένη ταινία, αγαπημένο ηθοποιό, βιβλίο ή κάποιο άλλο χόμπι που να τον ελκύει. Ήταν ένας άνθρωπος που λάτρευε δύο πράγματα. Την μπάλα και τον ύπνο. Σχεδόν, τίποτα άλλο.
Αυτή η εμμονή με τον ύπνο του κόλλησε από την εποχή, που μικρό παιδάκι έκανε τις ενέσεις αυξητικής ορμόνης για να μπορέσει να αναπτυχθεί φυσιολογικά. Με τον ύπνο τα κύτταρα του μπορούσαν να αναδιοργανωθούν και να αναπλαστούν γρηγορότερα, όπως έλεγαν τότε οι θεράποντες ιατροί. Έφτασε να κοιμάται 12 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα! Ο μεσημεριανός ύπνος ήταν το ίδιο απαραίτητος και υποχρεωτικός με τον βραδινό. Η αδερφή του, Μαρισόλ, έλεγε χαρακτηριστικά πως:
«Όταν κοιμάται είναι χαρούμενος. Τον ενοχλεί να τον ξυπνάς. Νευριάζει».
Ακόμα και σε μερικές προπονήσεις έμοιαζε ληθαργικός, όμως πάντα έκανε αυτό που έπρεπε και ξυπνούσε, όταν άκουγε τον ήχο της μπάλας . Στα μακρινά αεροπορικά ταξίδια της Μπαρτσελόνα πάντα είναι από τους πρώτους που παραδίδονται στην αγκαλιά του Μορφέα. Ήταν κάτι σαν το κλασικό inside joke που υπάρχει σε όλες τις παρέες. Πόσα λεπτά θα κάνει για να κοιμηθεί ο «Λίο». Αυτό όμως ουδέποτε ενόχλησε ή παραξένεψε κάποιον.
Μία από τις πρώτες δασκάλες του, ονόματι Μόνικα Ντομίνα που τον είχε στο σχολείο Las Heras του Ροζάριο είπε κάποτε πως: «Είχα μεγάλα προβλήματα επικοινωνίας μαζί του. Σε σημείο που είχε πάντα κάποιον άλλον στην τάξη να μιλάει εκ μέρους του. Ήταν τόσο ντροπαλός που είχα ζητήσει από τους γονείς του να επισκεφτούν ένα παιδοψυχίατρο». Η Σίντια Αρεγιάνο, ήταν το κοριτσάκι που τότε μιλούσε εκ μέρους του ντροπαλού μπόμπιρα «Λίο»!
Σήμερα είναι παιδοψυχολόγος και υποστηρίζει πως: «Ίσως ασυνείδητα η δουλειά που κάνω σήμερα, σχετίζεται με την σχέση που είχα με τον Λίο. Τον θεωρούσα σαν τον μικρό μου αδελφό στην τάξη. Όταν γράφαμε διαγώνισμα καθόταν πίσω μου και του έδινα όλες τις απαντήσεις γραμμένες στην γόμα ή στον χάρακα».
Λίγα χρόνια αργότερα, ένας καθηγητής πληροφορικής που τον είχε σε σχολείο της Βαρκελώνης ονόματι Ρούμπεν Μπονάστρε δήλωνε έκπληκτος από αυτό που έβλεπε: «Στην τάξη ήταν παρών - απών. Αυτό που έβλεπα γινόταν ποιο απίστευτο από τα θαύματα που μου έλεγαν ότι έκανε στο χορτάρι. Αυτό με ξεπερνούσε. Πως ήταν δυνατόν να παίρνει τόσες πρωτοβουλίες στο χορτάρι και τόσες λίγες έξω από αυτό;».
Ο Μέσι δεν είναι (ή τουλάχιστον δεν ήταν μέχρι πρότινος) ένας φυσιολογικός εικοσάρης νέος. Ζει στο Castelldefels 25 χιλιόμετρα μακριά από την Βαρκελώνη. Τα δέντρα καθιστούν το παλάτι του ένα… άβατο άσυλο. Πάει στην παραλία για να βγάλει βόλτα τον σκύλο του και επισκέπτεται μόνο το εστιατόριο La Pampa, όπου σχεδόν πάντα παραγγέλνει σκαλοπίνια με πουρέ. Δεν έχει κολλητούς μες στην ομάδα. Δεν βγαίνει με κανέναν και περνάει τον περισσότερο καιρό μιλώντας για μπάλα.
Αγαπημένο του μέρος; Το φτωχικό, ταπεινό και γεμάτο κινδύνους Ροζάριο: «Ο Μέσι παίζει στην Μπαρτσελόνα, αλλά ζει στο Ροζάριο», λέει ο Λεονάρντο Φάτσιο που έχει γράψει την κορυφαία αυτοβιογραφία του: «Οταν δεν παίζει είναι μονίμως συνδεδεμένος στην Αργεντινή, μέσω τηλεφώνου, Ιντερνετ και Skype. Εξάλλου έχει πει πως όταν ολοκληρώσει την καριέρα του, θα επιστρέψει εκεί.
Έμαθε να ζει σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, που φρόντιζε να τον αποκόπτει από οτιδήποτε άλλο δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο. Δεν έζησε ούτε παιδική, ούτε εφηβική ηλικία. Από τα 13 του όταν μετακόμισε στην Βαρκελώνη, υπογράφοντας σε μία χαρτοπετσέτα το πρώτο του συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, ο Λίο ήταν η κότα που ήταν υποχρεωμένη να γεννά τα χρυσά αυγά. Ο άνθρωπος που δούλευε για να ζήσει όλη του την οικογένεια. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για την Μαρισόλ, τον Ματίας και τον Ροντρίγκο (τα τρία του αδέρφια), αλλά και τον πατέρα του, Χόρχε ο οποίος παράτησε τους πάντες πίσω στο Ροζάριο το 2000 για να ζήσει μαζί με τον Λιονέλ το Barcelona dream.
Διάφορες θεωρίες υποστηρίζουν ότι ο Χόρχε ήταν ο πιο σκληρός κριτής του Λιονέλ. Αυτός έφτιαξε αυτό το προγραμματισμένο ρομπότ με ένα και μόνο στόχο. Να γίνει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Το πέτυχε, αλλά συνάμα δημιούργησε κι ένα παιδί με πολλά γνωστικά και συμπεριφορικά κενά. Όσοι υποστηρίζουν ότι ο Λιονέλ Μέσι κρύβεται πίσω από το σκάνδαλο φοροδιαφυγής δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Ο «Λίο» ουδέποτε ασχολήθηκε έστω και με ένα από τα εκατομμύρια ευρώ που έβγαλε στην ζωή του. Και να ήθελε, δεν ξέρει πως να το κάνει…
Εδώ και δύο χρόνια, ο (εξωγηπεδικός) Λιονέλ Μέσι φέρεται σαν ένα μικρό παιδάκι. Σαν ένας 30άρης που δεν έκανε εφηβικές τρέλες και τις κάνει όλες μαζεμένες. Έμαθε τα τατού από τον Ντάνι Άλβες κι από την ώρα που δειλά - δειλά χτύπησε το πρώτο δεν σταμάτησε να προσθέτει μελάνι στο σώμα του, σαν ένα παιδάκι που ανακάλυψε ένα καινούργιο παιχνίδι. Γέμισε ένα ολόκληρο «μανίκι» στο δεξί του χέρι και γέμισε με εικόνες όλο το αριστερό του πόδι.
Άρχισε να πειραματίζεται με την εξωτερική του εμφάνιση, να επιτρέπει να του αλλάζουν την κόμμωση. Αίφνης άφησε γενειάδα και τώρα αυτό. Η κατάξανθη κουπ. Δεν το κάνει για να επιδειχθεί -δεν έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο, δεν του αρέσει κιόλας. Δεν είναι τρέντι, όπως ο Κριστιάνο, ούτε μπορεί να υποστηρίξει αυτά τα λουκ. Όλα αυτά μοιάζουν με εφηβικές τρέλες, κάποιου που δεν έκανε τέτοιες μικρός. Ακόμα - ακόμα και αυτή η παρορμητική του δήλωση αποχώρησης από την
Εθνική Αργεντινής μετά τον χαμένο τελικό του Copa America, έμοιαζε με ένα ακόμα απονενοημένο τερτίπι ενός παιδιού που ένιωθε ότι δεν τον αγαπάνε, όσο αυτός θα ήθελε. Λογικά, σύντομα θα την πάρει πίσω.
Οι διαφημιστές, οι image makers, αυτοί που σήμερα πουλάνε ακόμα και το… τίποτα σίγουρα πανηγυρίζουν με την νέα γήινη έκδοση του Λιονέλ Μέσι, που ανοίγει εμπορικούς ορίζοντες που ουδέποτε είχαν φανταστεί, σε target group στα οποία ο Αργεντινός δεν είχε καταφέρει να διεισδύσει. Ο ίδιος πιθανότατα θα κάθεται αραχτός κι αμέριμνος σε μία πολυθρονάρα για να τον φωτογραφίζει η Αντονέλα και να τον ανεβάζει με την νέα του κώμη στο Instagram, χωρίς να του καίγεται καρφί για το τι γίνεται παραέξω. Πιθανώς και να καμαρώνει μέσα του λέγοντας «πόσο γαμάτος είμαι» ή να γελάει με το νέο του λουκ. Εξάλλου, μαλλιά είναι. Τρίχες δηλαδή. Μεγαλώνουν, τα κόβεις, ξαναμακραίνουν, τα κάνεις ότι θες.
Άραγε ο Λουίς Ενρίκε έχει λόγους για να ανησυχεί που ο Μέσι προσβλήθηκε από την πιο συνηθισμένη ασθένεια του μέσου ποδοσφαιριστή που παίζει μπάλα εν έτει 2016; Άραγε ο Μέσι έγινε όντως ένας από εμάς; Η ιδέα και μόνο με τρομάζει...
Πηγή: sdna.gr
