Γκαγκάτσης: «Εγώ για το Euro πήρα μια τεράστια μούτζα...»
12:43 - 04 Ιουλίου 2016
Στη συμπλήρωση 12 ετών από την κατάκτηση του Euro από την Εθνική μας, ο Γιώργος Γκαγκάτσης δηλώνει πως ακόμα και σήμερα του σηκώνεται η τρίχα όταν ακούει τα ηχητικά των αγώνων, ωστόσο, τονίζει πως κάποια στιγμή θα πει πράγματα αναφορικά με τα παράπονα που του έχουν μείνει...
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στον ArenaFM 89,4:
«Μας σηκώνεται ακόμα η τρίχα όταν ακούμε τα ηχητικά από το 2004. Πέρασαν κιόλας 12 χρόνια. Μένει ανεξίτηλη η στιγμή αυτή. Είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Ήμασταν ευλογημένοι από το Θεό που ζήσαμε αυτή την καταπληκτική ιστορία.
Ήταν συλλογική προσπάθεια. Ξεκινήσαμε όχι για να πάρουμε το κύπελλο, αλλά τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Όταν αποκλείσαμε τη Γαλλία, τότε σκεφτήκαμε γιατί όχι εμείς. Αν μας έλεγε κανένας από πριν ότι θα αποκλείσουμε την Παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλίας δε θα το πιστεύαμε.
Θυμίζω ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε τους δυο γηπεδούχους στην ουσία Πορτογαλία και Ισπανία. Τα παιδιά δώσανε την ψυχή τους, την καρδιά τους και θεωρώ ότι η χώρα πρέπει να τους χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη.
Ο Ρεχάγκελ, έστειλε βιογραφικό! Δεν το σκεφτήκαμε πολύ. Ο Γερμανός εξέφραζε τα θέλω μας. Μέχρι τότε η Εθνική είχε κάνει λίγα πράγματα. Στήσαμε ένα πρότζεκτ και αυτός ταίριαζε στα θέλω μας. Ο Ρεχάγκελ ήταν ένας Γερμανός με μεσογειακό τεμπεραμέντο.
Με την Ισπανία μας σφύριξε ο Λούμπος Μίχελ. Όμως ήταν άριστος. Με εκείνη τη διαιτησία μας έδωσε τον αέρα να νιώθουμε ισότιμοι.
Όλα τα παιδιά ήταν μια οικογένεια. Δεν έλειπε το παραμικρό. Είχαμε τις οικογένειες των ποδοσφαιριστών μαζί. Δεν τους αφήσαμε μόνους. Ουδείς όμως τους ενοχλούσε. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπουν φίλαθλοι, μάνατζερ στο ξενοδοχείο.
Αλλού η ομοσπονδία, αλλού οι οικογένειες.
Αλλάξαμε θέσεις με τον Πρωθυπουργό για να καθίσει η σύζυγός του και ο καμεραμάν δεν ενημερώθηκε και έτσι έγινε το μπέρδεμα με τη λεζάντα.
Ήταν στιγμές απίστευτες. Παίζεις δυο φορές με τη γηπεδούχο στην πρεμιέρα και στον τελικό και την κερδίζεις. Είναι ακατόρθωτο.
Θυμάμαι στην επιστροφή την γκρίνια του Ζαγοράκη που έλεγε σιγά τον κόσμο που θα έχει, μην ξεφτιλιστούμε. Και όντως στο αεροδρόμιο δεν είχε πολύ κόσμο. Πλησιάζοντας όμως στην Κατεχάκη είδαμε την τεράστια μάζα. Έξω από τα νοσοκομεία βγήκαν άνθρωποι ανήμποροι με τις πατερίτσες να μας αποθεώσουν. Είδα ποδοσφαιριστές μας να κλαίνε.
Στο ποδόσφαιρο δεν κάναμε τίποτα το θετικό. Τώρα έχουμε ένα Euro και ζηλεύω που δεν είμαστε εκεί.
Ο Πλατινί με ρώτησε να γίνουν 24 οι ομάδες στο Euro; Του είπα ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου όχι, ως προέδρος της Ομοσπονδίας θέλω γιατί θα είμαι ως Ελλάδα κάθε φορά εκεί.
Δεν πίστευα ποτέ μετά το 2004 το 2008 ότι δε θα είμαστε εκεί. Η διάρκεια σε καθιερώνει. Έπρεπε να είμαστε στη γιορτή. Αφήσαμε την ομάδα 10η στην κατάταξη και τώρα είναι 45η.
Αυτή η Εθνική έχει τη δυνατότητα να επαναφέρει την ισορροπία. Οι ποδοσφαιριστές μας δεν είναι μικροί. Οι ίδιοι ήταν το 2014 στο Μουντιάλ.
Το ποδόσφαιρο πρέπει να βρει το δρόμο του. Δεν ξέρω αν θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το ποδόσφαιρο οι πρώην διεθνείς. Αν κέρδιζα τις εκλογές το 2012 θα τους αξιοποιούσα σε σημαντικές θέσεις. Είχαμε συμφωνήσει.
Αγαπώ ιδιαίτερα όλα αυτά τα παιδιά. Έχουμε μια άλλη σχέση. Καλό είναι να αξιοποιηθούν αυτά τα παιδία εκεί που θέλουν.
Εγώ για το Euro πήρα μια τεράστια μούντζα. Ο μόνος που δεν πήρε τίποτα ήταν ο Γκαγκάτσης. Κι ας έδωσα όλη μου την ψυχή. Κάποια στιγμή θα μιλήσω και θα πω πολλά.Κάπου διάβασα ένα άρθρο για το γιο μου. Τι τους φταίει ο γιός μου;
Μάλλον θέλουν να χτυπήσουν το σαμάρι…».
