«Αλλεργία» στην οργάνωση και στον προγραμματισμό

Αν κάτι διατρέχει το κυπριακό ποδόσφαιρο από την κορυφή ως τα νύχια και λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη, βελτίωση και πρόοδό του, είναι η… αλλεργία στην οργάνωση και στον προγραμματισμό -σε όλα τα επίπεδα.
Λίγες ώρες πριν το κλείσιμο του θερινού μεταγραφικού παραθύρου δεν υπάρχει ομάδα με βλέψεις για τίτλο, πρωταγωνιστικό ρόλο ή υπέρβαση που να μην κινείται για ψώνια της τελευταίας στιγμής, τα οποία στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν προορίζονται για απλά γεμίσματα του ρόστερ, αλλά για την ενδεκάδα, ως ικανά να κάνουν τη διαφορά.
Στο παρά πέντε, ωστόσο, οι προσεκτικά μελετημένες επενδύσεις είναι η εξαίρεση και οι απρόβλεπτα ριψοκίνδυνες ζαριές ο κανόνας. Εν τη απουσία χρόνου, χρημάτων ή/και εναλλακτικών, οι επιλογές κινούνται στη λογική του «το μη χείρον βέλτιστον». Έτσι, προφανώς, δεν χτίζονται ομάδες με φιλοδοξίες.
Το επιβεβαίωσε, για ακόμη ένα καλοκαίρι, η ευρωπαϊκή πορεία των συλλόγων μας. Η Ομόνοια αποκλείστηκε (από την ισραηλίτικη Μπεϊτάρ) στο β’ προκριματικό γύρο, ο Απόλλων (από την ελβετική Γκρασχόπερ) στον γ’ προκριματικό και η ΑΕΚ (από την τσεχική Σλόβαν Λίμπερετς) στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ. Κοινός παρονομαστής; Τη χρονική περίοδο του αποκλεισμού τους ουδεμία είχε ολοκληρώσει την ενίσχυσή της ή είχε εντάξει λειτουργικά στην ενδεκάδα τους όσους νεοφερμένους είχε αποκτήσει ήδη.
Στα χνάρια τους και ο ΑΠΟΕΛ, ο οποίος έφτασε να παίζει μία από τις τελευταίες ευκαιρίες του για είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ από θέση ισχύος με την ομάδα της περασμένης περιόδου συν τον Ορλάντι και μείον τους Καβενάγκι, ντε Βινσέντι και Γκιλιέρμε. Ποιος από τους τέσσερις εκπροσώπους μας στην Ευρώπη μπορεί στ’ αλήθεια να ισχυριστεί πως -από πλευράς έγκαιρης και ποιοτικής ενίσχυσης του ρόστερ του- είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του, πριν από αυτά τα καθοριστικά (σε αγωνιστικό και οικονομικό επίπεδο) παιχνίδια; Το ερώτημα είναι τόσο ρητορικό όσο δικαιολογημένο είναι το παράπονο του κόσμου αυτών των ομάδων ακριβώς γι’ αυτήν την αμέλεια…
Μήπως όσοι δεν είχαν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις (άρα επιπλέον χρόνο) έκαναν καλύτερο προγραμματισμό; Η Ανόρθωση των 32 προσθαφαιρέσεων αποδείχθηκε στην πρεμιέρα πως -εκτός από περαιτέρω προσθήκες (σ.σ. ο προπονητής της υπεραμύνθηκε της υλοποίησης μόνο μιας αλλαγής στη βάση της απουσίας εναλλακτικών στον πάγκο)- χρειάζεται κι άλλο χρόνο για να βρει κορμό, πατήματα, ομοιογένεια και αυτοματισμούς.
Η Νέα Σαλαμίνα των 12 ανανεώσεων (βλέπε διατήρηση του βασικού κορμού) εμφανίζεται με μισή ντουζίνα νεοφερμένους στην ενδεκάδα και βλέπει το αντίπαλο τέρμα ως… κουμπότρυπα. Η ΑΕΛ των 33 προσθαφαιρέσεων βάζει ακόμη παίκτες -στο ρόστερ και στην ενδεκάδα. Ο Ερμής αλλάζει (νεοφερμένο) τερματοφύλακα μετά από μια επίσημη εμφάνιση και στο παρά πέντε προχωρά σε ακόμη τρεις προσθήκες, ενώ έχει ήδη αποδεσμεύσει τέσσερις θερινές μεταγραφές. Η Δόξα μάχεται την υστάτη να εγγράψει δύο 19χρονους Κολομβιανούς, ο Άρης πωλεί βασικούς ποδοσφαιριστές ακόμη και μετά την έναρξη του πρωταθλήματος και ο Εθνικός Άχνας φέρνει εσπευσμένα επιθετικό.
Τοιουτοτρόπως οι τρεις νεοφώτιστες (Καρμιώτισσα, ΑΕΖ, Δερύνεια), οι οποίες προχώρησαν έγκαιρα από ήπια (12 προσθήκες) ως μαζική (22 προσθήκες) ανανέωση του ρόστερ τους, εμφανίζονται πιο έτοιμες απ’ όλους τους υπόλοιπους στο ξεκίνημα του μαραθωνίου.
Φυσιολογικό και (όμως) ταυτόχρονα οξύμωρο μέσα σε αυτό το πλαίσιο του παραλογισμού, του οποίου η αποθέωση είναι πως μισή ντουζίνα ομάδες έχουν ως στόχο την έξοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, για τις οποίες -αποδεδειγμένα πλέον- δεν θα είναι έγκαιρα και επαρκώς προετοιμασμένες, ενώ ακόμη περισσότερες θα μνημονεύουν το πλεόνασμα χρόνου που -εν τη απουσία ευρωπαϊκών υποχρεώσεων- θα έχουν για την άρτια στελέχωση και έγκαιρη προετοιμασία εν όψει του επόμενου πρωταθλήματος, η έναρξη του οποίου ωστόσο θα τις βρει ασύνδετες και σε αναζήτηση μεταγραφών της τελευταίας στιγμής! Καλή(;) ώρα όπως τώρα…